Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Η δαιμονια blogger Misirlou Oubliez στην προσπαθεια της να βρει το password του παλιου της blog, απετυχε για αλλη μια φορα. ΑΛΛΑ! βρηκε τελικα τα passwords αλλων bloggers και δεν αντισταθηκε στον πειρασμο να δει τι εχουν ετοιμασει μερικοι απο τους αγαπημενους της γραφιαδες για την αυριανη Παγκοσμια Ημερα Χορτοφαγιας. ...Μερος δευτερο και τελευταιο!


ΕΝΤΕΚΑ
Εντεκα διασημοι χορτοφαγοι


1. "I won't eat anything that has intelligent life, but I'd gladly eat a network executive or a politician."
Marty Feldman

2. “I am not a vegetarian because I love animals; I am a vegetarian because I hate plants.”
A. Whitney Brown

3. “I did not become a vegetarian for my health, I did it for the health of the chickens.”
Isaac Bashevis Singer

4. “I was a vegetarian until I started leaning toward the sunlight.”
Rita Rudner

5. “If slaughterhouses had glass walls, everyone would be a vegetarian.”
Paul McCartney

6. “I've been a vegetarian for years and years. I'm not judgemental about others who aren't, I just feel I cannot eat or wear living creatures.”
Drew Barrymore

7. "Animals are my friends... and I don't eat my friends."
George Bernard Shaw

8. "If you knew how meat was made, you'd probably lose your lunch."
k.d. lang

9. "The beef industry has contributed to more American deaths than all the wars of this century, all natural disasters, and all automobile accidents combined. If beef is your idea of "real food for real people" you'd better live real close to a real good hospital."
Neal Barnard, M.D.

10. "Man is the only animal that can remain on friendly terms with the victims he intends to eat until he eats them."
Samuel Butler

11. "I will not eat anything that walks, runs, skips, hops or crawls. God knows that I've crawled on occasion, and I'm glad that no one ate me."
Alex Poulos

+1 που δεν ειναι:
“I'm not a vegetarian, but I eat animals who are”
Groucho Marx


peeping tom
I am the son and the hair of a vegetarian

Ηπια την τελευταια γουλια του πρωτου αλλα οχι τελευταιου ποτου της βραδιας. Προσπαθησα τουλαχιστον γιατι ο διπλανος μου με σκουντηξε στην προσπαθεια του να ευθυμησει με τις ατυχεις επιλογες του dj. Εκανα υπομονη, ετσι κι αλλιως δικο μου λαθος ηταν το οτι βγηκα σαββατιατικα. "ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΤΡΩΣ ΑΓΓΟΥΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΕΙΣΑΙ ΜΟΥΡΗ." Που το ειχα δει αυτο? Στο high fidelity? Μηπως μου το ειχε πει καποια πρωην μου? Αποκλειεται, θολες υπαρξεις με αστραφτερα χαμογελα ολες τους, αποκλειεται να ηταν απο γκομενα. Μηπως το πηρε το ματι μου σε καποιο μουσικο site την Τεταρτη που ηταν η παγκοσμια ημερα χορτοφαγιας? Ω μα σημερα εχουμε Σαββατο, πως ειναι δυνατον να θυμαμαι κατι τετοιο? Σταματησα να σκεφτομαι, για την ακριβεια σκεφτομουν να σταματησω να σκεφτομαι οταν ενιωσα τα ματια του dj να με κοιτουν με απογνωση. Εμενα κοιτουσε αληθεια? Στα νανοδευτερολεπτα που ακολουθησαν (νανοδευτερολεπτα διοτι τα δευτερολεπτα ηταν εφτα οσα και οι νανοι του παραμυθιου) συνειδητοποιησα οτι ο dj δεν με κοιτουσε εντρομα επειδη ειχε εντοπισει τον επιδοξο αντικαταστατη του, αλλα επειδη του ειχε κατσει ενα στραγαλι στο λαιμο και πνιγοταν. Με κινδυνο της Ζωης μου, και λεω κινδυνο γιατι κοντεψα να πατησω την τοτε γκομενα μου που την λεγανε Ζωη, προσγειωθηκα στα ντεκς και τον εσωσα απο βεβαια πνιγμο. Η δευτερη καλη πραξη που εκανα εκεινο το Σαββατο βραδυ ηταν να σωσω και την χαμενη τιμη της μουσικης, αφου ο dj σοκαρισμενος απο την near death εμπειρια του και ευγνωμων για την πραξη μου μου παραχωρησε τη θεση. Η πρωτη νοτα ακουστηκε στο χωρο. Μετα η επομενη. Και ακολουθησε ο πρωτος στιχος, και μετα το ρεφραιν, και ο κοσμος χορευε και ο dj εκανε ακομα μερικα βηχαλακια για να ξεπνιγει τελειως και εγω παρηγγειλα το επομενο ποτο γιατι
"...Ειναι Σαββατο βραδυ ,σαββατο βραδυ..."



Greek lolita
Πρασινη Ονειρωξη. Θυμασαι?

Σημερα
ειναι παγκοσμια
ΗΜΕΡΑ
ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ
και εσυ εισαι μακρια μου και νιωθω μονος μου

ισως να γυρισεις ισως να μεινεις εκει που εισαι

αλλα οπου και να εισαι να θυμασαι το εξης

οτι
σημερα ειναι

παγκοσμια

ημερα

χορτοφαγιας

Μην
μην σου λεω
φας κρεας αποψε

και
και ακομα
ακομα και αν σου
ερθει ορεξη να φας κρεας

ΘΥΜΗΣΟΥ

ειναι παγκοσμια
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ημερα
ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ

ειναι παγκοσμια
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ
ημερα
ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑΣ

ΘΥΜΗΣΟΥ
ΘΥΜΗΣΟΥ
ΘΥΜΗΣΟΥ
ΘΥΜΗΣΟΥ
ΘΥΜΗΣΟΥ

Αμπελοφιλοσοφιες
Αργυρης παρτ τουελβ (λεμε τωρα)

Η Κατερινα σπουδαζε γεωπονια. Θα αναλαμβανε τις πειραματικες καλλιεργειες κουνουπιδιου του πατερα της, ο οποιος με κοπο ειχε στησει ολοκληρη επιχειρηση απο το μηδεν. Απο μικρη προοριζοταν γι'αυτη τη θεση. Ο πατερας της μπορει να θυμωνε με το γεγονος οτι η Κατερινα δεν ειχε πατησει ποτε το ποδι της στο χωραφι, ουτε καν στο παρτυ που εκανε καθε χρονο στα θερμοκηπια την Παγκοσμια Ημερα Χορτοφαγιας. Αλλα μετα θυμοταν οτι η κορη του (η Κατερινα) ειχε παρατησει το ονειρο της να γινει χορευτρια κλακετων και ειχε δωσει για Γεωπονια και χαιροταν. Κανενας ομως δεν ηξερε οτι με το που θα επαιρνε το πτυχιο της και θα πηγαινε στις καλλιεργειες η Κατερινα θα πεθαινε τραγικα. Κανενας δεν καταλαβαινε την θυσια της Κατερινας μεχρι να την εβλεπε. Διοτι σε κανεναν δεν ειχε πει η Κατερινα οτι ηταν αλλεργικη στα κουνουπιδια.

Πατηστε εδω για την συνεχεια, στα 1234+1 σχολια γδυνομαι, 500 λινκμπλογκς κτλ κτλ

lalala
Γατα με ροδοπεταλα

Lolz μωρη κομπλεξαρες του Blogging, αναρωτιεστε wtf συμβαινει και ολοι δινουν τοση σημασια στην Παγκοσμια Ημερα Χορτοφαγιας.
Θα σας πω εγω, βασικα θα σας πει errrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr..................
o Soun Tsou ο στρατηλατης ο οποιος πολλα χρονια πριν την παγκοσμια ημερα αυτη δηλωνε οτι το μουνι και το χταποδι οσο το χτυπας απλωνει.
.................Και επειδη εμεις you know δεν θελουμε our people eat their people,
το γυρισαμε στην χορτοφαγια..........................
Και μαντευω οτι αυτη τη στιγμη Rolf οι περισσοτεροι εκει εξω αλλα οπως ειχε πει και ο Κωστης Παλαμας "στ'αρχιδια μας και μας"................
.....................Are you reading my lips you cunts?
Stop meating, start meeting,
ποτε θα βρεθουμε ρε bloggers?
ΛΟΛΑΡΕΣ!!!!

Η δαιμονια blogger Misirlou Oubliez στην προσπαθεια της να βρει το password του παλιου της blog, απετυχε για αλλη μια φορα. ΑΛΛΑ! βρηκε τελικα τα passwords αλλων bloggers και δεν αντισταθηκε στον πειρασμο να δει τι εχουν ετοιμασει μερικοι απο τους αγαπημενους της γραφιαδες για την αυριανη Παγκοσμια Ημερα Χορτοφαγιας. Αν βρει χρονο μεσα στην ημερα, θα επιστρεψει με τα κειμενα απο τους υπολοιπους bloggers που θαυμαζει. Ζηταει επισης συγγνωμη απο τους συγγραφεις για την προδημοσιευση και ελπιζει να μην της στειλουν τον εισαγγελεα. Εκτος και αν ο εισαγγελεας ειναι ανυπαντρος, γοητευτικος και σε ηλικια γάμου.

Music for a better living #165


Το μυστικο της ζωης κρυβεται στην σαλτσα και δεν μπορεις να κανεις σαλτσα χωρις λαχανικα...
Το πρασινες τηγανητες ντοματες ειναι μια ταινια για την φιλια, την οικογενεια και το εγκλημα και βλεπεται ευχαριστα ακομα και σημερα, ή μαλλον, κυριως σημερα που ειναι η Παγκοσμια Ημερα Χορτοφαγιας.

Απο αντιδραση σας δινω ενα junk τραγουδι με ολες τις σημασιες της λεξης.


Aquabats -Pizza Day

Καλη σας ορεξη!



Απο το γραφειο
Χορευοντας με τους φικους

Το πρωι νομιζα πως ειχα ξεχασει το πορτοφολι μου στο αυτοκινητο και κατεβηκα μια στιγμη κατω για να τσεκαρω.
Ξαφνικα επεσα σε μια πανδαισια γιαγιαδων να ουρλιαζουν και υπεθεσα οτι αφου η συναυλια των Duran Duran ειχε περασει και ο αμεσως επομενος για τον οποιον θα ουρλιαζαν οι γιαγιαδες εχει πεθανει (ο Humfrey Bogard) αναζητησα την αιτια της αναστατωσης. Σταματησα μια ευγενεστατη γιαγουλα που χορευε την μακαρενα στην εκδοχη με μπαστουνι και μου εξηγησε οτι σημερα, παγκοσμια ημερα χορτοφαγιας, οι μαναβηδες εκαναν φοβερες εκπτωσεις και επιτελους θα μπορουσαν να αγορασουν λαχανο που εχουν να φανε απο τοτε που βγηκαν στην συνταξη. Βεβαιως δεν εχασα ευκαιρια να βγαλω και μια φωτογραφια γιατι ως γνωστον εχω παντα μαζι μου φωτογραφικη. Μετα βρηκα και εναν εφευρετικο τροπο να αποφυγω την γιαγιουλα η οποια στο μεταξυ με φλερταρε με ολη την φρεσκαδα των 90 χρονων της, με το να της συστηθω ως Γεωργιος Χαρος.

Πτυελοδοχειο
Meαt you in hell.

Προχτες πετυχα εναν θειο της μανας μου στο δρομο. Αυτος περνουσε πεζη (sic) μια διαβαση ενω ειχε κοκκινο και εγω ενω ημουν εν κινησει (sic) οδηγωντας την γκομενοπαγιδα (sic) για σαβουρoγκομενες (το corsa μου) αναγκαστηκα να πατησω φρενο τελευταια στιγμη για να μην τον πατησω. Σχεδον δεν τον αναγνωρισα, για την ακριβεια δεν τον αναγνωρισα καθολου και αρχισα να τον βριζω με τις καλυτερες βρισιες της καβας που διαθετω, διοτι δεν ειχα παει ακομα στο γραφειο και ειχα γεματο το ρεζερβουαρ (σε αντιθεση με το ρεζερβουαρ του αυτοκινητου μου, το οποιο συνηθως ξεχναω να το γεμισω και γι΄αυτο το λογο πολλες φορες εχω αναγκαστει να κανω τον Γιαμπανταμπαντου Φρεντ Φλινστοουν μεχρι να φτασω στο επομενο βενζιναδικο).
"Παιδι μου averel, προσεχε η ταχυτητα σκοτωνει", μου ειπε με τρεμαμενη φωνη.
"Μα δεν οδηγουσα με μεγαλη ταχυτητα θειο"".
Η φωνη μου ειχε μαλακωσει στην θεα του συγγενους και στο ενδεχομενο να μου δωσει κανενα πενηνταευρω χαρτζιλικι οπως εκανε τοτε που ημουν μικρος και καναμε Πασχα στο χωριο γυρω απο την οικογενειακη σουβλα.
Βεβαια τοτε μου εδινε πεντακοσαρικο, αλλα επειδη επαιρνε καλη συνταξη, ελπιζα για το καλυτερο.
Αγκαλιαστηκαμε, φιληθηκαμε, του ειπα οτι τον εβρισκα μια χαρα στην υγεια του, μου απαντησε οτι το μυστικο ηταν στο οτι ειχε γινει χορτοφαγος, τον πεταξα και μεχρι το Κ.Α.Π.Η., απορησα με τον εαυτο μου που απερριψα την προταση του να ειμαι ο τριτος της πρεφας που θα επαιζε με εναν γερο καπετανιο ο οποιος ελεγε διαρκως ιστοριες για εξωτικες γκομενες και εξωφρενικα μεθυσια, αλλα κινηση να βγαλει χαρτζιλικι δεν εγινε ποτε.
Φτανοντας λοιπον στο γραφειο, διεπιστωσα οτι δεν εχει νοημα να γινεσαι χορτοφαγος και να πετυχαινεις μακροημερευση (sic) αν ειναι να καταντησεις yeeftos.
Πηρα μια αποφαση λοιπον να γλεντησω την ζωη μου κολυμπωντας στις χολιστερινες, αγκαλια με λιπιδια και κορεσμενους υδρογονανθρακες, γιατι αυτοι με εχουν θρεψει τοσο καιρο και με εχουν κανει αυτον τον γαματο large χαρακτηρα που με εχουν κανει.
Αυτα σκεφτομουν και το βραδυ εφαγα ταπερακι με αγγιναρες αλα πολιτα και στεγνη πρασινη σαλατα, γιατι ηταν Τεταρτη και η μανα μου τις Τεταρτες δεν μαγειρευει κρεας. Απο αποψη, οχι απο χορτοφαγια.


Βαρετος
Ροκα

ειναι η μονη σαλατα που τρωω γιατι δεν χρειαζεται κοψιμο και αλλα τετοια βαρετα. Μου πλενει τα φυλλα της η κυρια που μου μαγειρευει και μου σκουπιζει. Αχ να με ταιζε κιολας, ποσο βαριεμαι να μασαω.


σουξουμουξου κλπ
Ζεν και η τεχνη της χορτοφαγιας

Ο Γιωργος ο καλουπατζης μολις ειχε τελειωσει απο την οικοδομη. Μικρες σταγονες ιδρωτα ανακατεμενες με κονιορτο απο σκυροδεμα εσταζαν στον θυσανο που ξεπροβαλε απο το φανελακι του και σταματουσαν στο χρυσο σταυρουδακι το βαφτιστικο σχηματιζοντας την πατινα του χρονου και το μουχθου. Η ρουτινα του ηταν καθορισμενη, θα πηγαινε για ενα τσιπουρο στο καφενε, θα κοιτουσε στα βυζια την κορη του καφετζη ολη την ωρα και θα προσπαθουσε να κλεψει ενα γελακι της ισως και ενα φιλι της οταν θα συναντιοντουσαν στην τουαλετα τυχαια. Μετα θα πηγαινε για τρεξιμο και μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα. Το πρωι τον βρηκαν νεκρο αναμεσα σε πλυμμενα μαρουλια και τονους απο ακαθαριστα εντερα. (συνεχιζεται)

Fight back
Ο επιμονος θυρωρος ή πως απεκτησα μουσια.

Προχτες ειχα παει για μπαλα με τους κολλητους μου και σε μια αμφισβητουμενη φαση του αμφισβητουμενου παιχνιδιου μας (ηταν ποδοσφαιρο αυτο που παιζαμε? ηταν επιθεωρηση του Σεφερλη?) συγκρουστηκα με την υψωμενη γροθια του τερματοφυλακα ο οποιος εκεινη την ωρα ειδε εναν μαυρο να πουλαει σε dvd την ταινια "ο μαγος του ροζ" και θελησε να δηλωσει συμπαρασταση ως πρωη μελος των μαυρων πανθηρων. Το πιο κοντινο βεβαια που βρεθηκε σε πανθηρα ο εν λογω τερματοφυλακας ηταν η παπουτσιά Puma που του εριξα εκτος φασης επειδη ειχα λυσσαξει απο τον πονο. Για λιγα λεπτα λοιπον εχασα τις αισθησεις μου και ενω καθομουν στον γκισε του γηπεδου για τα απωλεσθεντα περιμενοντας την υπαλληλο να μου πει αν τις ειχε βρει και παραδωσει κανεις ή εστω αν ειχε βρει την χαμενη μου αξιοπρεπεια, ονειρευτηκα οτι ημουν η αγελαδα του Αρναουτογλου. Αρχικα πονουσαν τα βυζια μου αλλα μετα θυμηθηκα οτι ημουν εγκυος και κατι τετοιο ηταν πολυ λογικο να συμβαινει. Μετα αρχισα να μασαω το χορταρι επειδη πεινουσα και πανω που ειχα αρχισει να χορταινω, ανεκτησα τις αισθησεις μου και διεπιστωσα οτι δεν ηταν χορταρι αυτο που εκανε απολεπιση στην μουρη μου αλλα το ηβικο τριχωμα της Καλομοιρας. Καλομοιρα! Κι εσυ εδω? Ναι Γιωργος, σε καθε τουρτα και καθε μπουφλα που θα τρως θα με βρισκεις μπροστα σου. Σηκωθηκα, τιναξα το γρασιδι και τις τριχες απο τους προγομφιους και αποχωρησα απο το γηπεδο με Ζιντανειο τροπο. Περηφανα μεν, με φοβερο πονοκεφαλο δε.

#143. Δοκιμιο της Misirlou Oubliez με σκεψεις της για την πολεοδομια και την χωροταξια, γραμμενο για αιτηση σε μεταπτυχιακο. Απορριφθηκε.

"Η Πολεοδομία είναι μια από τις λίγες επιστήμες που συγγενεύει στην ουσία της με το επάγγελμα «Θεός». Είναι αυτός ακριβώς ο σχεδιασμός μεγάλης κλίμακας που επηρεάζει τις ανθρώπινες ζωές σε πολλά επίπεδα και υποδεικνύει λύσεις σε ανάγκες ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Στην Ελλάδα όμως, ο άνθρωπος έπλασε την πολεοδομία «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του». Το άτομο, υπακούοντας σε έναν εξατομικευμένο φουνξιοναλισμό, απαιτεί να λυθούν οι άμεσες λειτουργικές του ανάγκες, αγνοώντας βασικούς αισθητικούς κανόνες της πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής έκφρασης. Το αστικό περιβάλλον έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ως συνέπεια της παραπάνω διαπίστωσης σχηματίζεται η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής πόλης, ένα μείγμα από τα πιο ετερόκλητα υφολογικά στοιχεία.

Αυτό το κράμα συμπαγούς δόμησης, απαλλαγμένο από τα τοπικά προσδιοριστικά του τόπου, και πολλές φορές με χαμηλή αισθητική αξία, πνίγει τη λειτουργία της πόλης και καταστρέφει τον αληθινό χαρακτήρα που έπρεπε να διαθέτει. Τα διάφορα ρυθμιστικά και γενικά πολεοδομικά σχέδια δεν έχουν καταφέρει να δώσουν λύση, για λόγους που λίγο-πολύ είναι γνωστοί και εύκολο να επισημανθούν.

Καλείται λοιπόν ο αυτόνομος μηχανικός να κάνει «μικροπολεοδομία» και «μικροαρχιτεκτονική». Είναι ο μόνος μεσάζοντας μεταξύ αστικού περιβάλλοντος και ατόμου και τις περισσότερες φορές αναγκάζεται, ελλείψει βασικών χωροταξικών γνώσεων, να βασιστεί στην διαίσθηση, τον συναισθηματικό και αισθητικό του εξοπλισμό, αναβαθμισμένο σε μια μορφή αντιληπτικής ικανότητας. Ακροβατεί διαρκώς ανάμεσα στη σοφία και την αμάθεια, την κατάσταση αυτή την οποία ο Πλάτωνας περιγράφει στο “Συμπόσιο” ως: «Το να έχει κανείς γνώμη σωστή χωρίς να μπορεί να την δικαιολογήσει. Αυτό δεν είναι ούτε επιστήμη (και πώς μπορεί να είναι επιστήμη πράγμα που δεν δικαιολογείται;), ούτε αμάθεια (γιατί πώς μπορεί να είναι αμάθεια πράγμα που αγγίζει το πραγματικό;)».

Ο ρυθμός και ο τρόπος ανάπτυξης του πολεοδομικού ιστού αφορούν κάθε μηχανικό που διαχειρίζεται τον χώρο. Η αρχιτεκτονική οφείλει να πάψει να διαχωρίζεται από την πολεοδομία εφόσον το κτήριο, σαν προϊόν της ιστορίας και γεννήτορας της πόλης, αποτελεί στοιχείο που με τη σειρά του ηλεκτρίζεται από την ίδια την πόλη. Μέσα στα βασικά ερωτήματα και τις αναζητήσεις του, είναι ο τρόπος με τον οποίο η μικροκλίμακα της κατασκευής ανάγεται σε ένα ενιαίο αποτέλεσμα με οικουμενικό χαρακτήρα, το οποίο όμως να σέβεται τις τοπικές συνθήκες. Ο συμβιβασμός με την πελατειακή- εμπορευματοποιημένη αρχιτεκτονική, δηλώνει ένα τέλος εποχής, και δίνει μια διάσταση μιας απόλυτης αρχιτεκτονικής που δεν συνδιαλέγεται με τον κοινωνικό περίγυρο. Χάνονται τα τοπικά χαρακτηριστικά και παραμορφώνονται οι αυτοπροσδιοριστικές δυνάμεις του χώρου, ως μια κατασκευή ανάμεσα στον χρόνο (και την ιστορία), και τον άνθρωπο ως υπόσταση. Για να υλοποιηθεί μια τέτοια απαίτηση, απαιτείται το υπόβαθρο και η παιδεία που θα δώσει νέες λύσεις και πνοή στη μορφή του συμπαγούς κτισμένου περιβάλλοντος.

Ωστόσο, θέματα ευρύτερης κλίμακας όπως το οικιστικό δίκτυο, ο χωροταξικός σχεδιασμός, όπως αυτός εφαρμόζεται σε θέματα χωρικής ανάπτυξης, και το περιβάλλον αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη. Μία ανάπτυξη η οποία βασίζεται στην μελέτη και κατασκευή όχι κάθε αυτοτελούς μονάδας, άλλα στο σχεδιασμό, την οργάνωση και την ταξινόμηση ενός συνόλου στον χώρο. Ακόμα και θέματα κεντρικού σχεδιασμού όπως η διευθέτηση των χρήσεων γης σε σχέση με τον τόπο και η ταξινόμηση τους στο πολεοδομικό πλέγμα, είναι αφορμές αναζήτησης για τον αυτόνομο μελετητή. Μέσα από τις εξειδικευμένες γνώσεις ενός μεταπτυχιακού, συνειδητοποιούνται οι βασικές συνισταμένες του χωροταξικού σχεδιασμού του τόπου, ο οποίος επηρεάζει μαζικότερα τις ανάγκες της πόλης και διευθετεί και εξασφαλίζει την ισόρροπη ανάπτυξη των δραστηριοτήτων στον χώρο. Άλλωστε η δυναμική του χωροταξικού σχεδιασμού, και δη του σωστού και συστηματικού, είναι μεγαλύτερη από τον σχεδιασμό μιας αυτοτελούς μονάδας.

Οι πόλεις που θα δημιουργηθούν από μηχανικούς χωρίς τα ερείσματα επιστημονικής γνώσης, θα υπακούσουν σε έναν κακώς εννοούμενο φουτουρισμό. Δηλαδή παρά τη δηλωμένη θέλησή της κοινωνίας να εκμεταλλευτεί όλα τα επιτεύγματα της τεχνολογικής επανάστασης, δε θα καταστεί δυνατό να κτιστεί η νέα αισθητική στηριγμένη σε μια σταθερή κατασκευή, στις νέες λειτουργικές ανάγκες, και μια επιτυχημένη αισθητική έκφραση.

Ο Νίτσε είπε ότι ο Θεός πέθανε. Αλλά ακόμα και έτσι, αν δεν υπάρχει πλέον ο Θεός της Πολεοδομίας, θα πρέπει να τον δημιουργήσουμε. Και στην περίπτωση αυτή, ο ορθολογισμός και η κριτική σκέψη είναι καιρός να αντικαταστήσουν τις δεισιδαιμονίες και τις σχεδόν τελετουργικές πρακτικές του παρελθόντος.

Βιβλιογραφία
• Benevolo Leonardo-“Η πόλη στην Ευρώπη”, εκδόσεις Ελληνικα Γράμματα
• Αραβαντινός Α.-“Πολεοδομικός σχεδιασμός για μια βιώσιμη ανάπτυξη του αστικού χώρου”, εκδόσεις Συμμετρία
• Καρύδης Δ.-“Ανάγνωση πολεοδομίας. Η κοινωνική σημασία των χωρικών μορφών”, εκδόσεις Συμμετρία
• Κωτιώνης Ζήσης – “Η τρέλα του τόπου. Αρχιτεκτονική στο ελληνικό τοπίο”, εκδόσεις Εκκρεμές
• Σαρρηγιάννης Γ.-“Αθήνα 1830-2000: Εξέλιξη, πολεοδομία, μεταφορές”,εκδόσεις Συμμετρία"

"Ξυπναω στις τεσσερεις. Δεν μπορει να εχει γινει κατι τετοιο, αφου στις τεσσερεις παρα τεταρτο ημουν ακομα ξυπνια. Ή μηπως κοιμομουν με ανοιχτα τα ματια πανω απο την ιδια σελιδα? Μια βδομαδα πανω στην ιδια σελιδα κοιμαμαι, χάλια μεταφραση, εχω χασει και το αλλο του ταιμπο ΙΙ που μου αρεσε γαμωτο, ευτυχως δεν εσπασα τα γυαλια. Χαλια μεταφραση, το ειπα ηδη ε?, και το Junkie δεν μου αρεσε, διψαω, να σηκωθω να πιω πορτοκαλαδα, θελω να πιω κατι γλυκο, ας εχω κρυα πορτοκαλαδα, εστω και αυτη του lidl που δεν μου αρεσει. Η πιο ωραια ειναι η εψα η μπλε, τι ωραια οταν ημουν φοιτητρια, ας ξυπνουσα φοιτητρια παλι. Ωραια εχει, πινω λιγο, επιστρεφω στο κρεβατι, ξυπναω παλι, μα ποτε κοιμηθηκα? Ζεσταινομαι, δεν βγαζω ομως την ζακετα, ειδα τον Κωστα το γκαρσονι στο ονειρο μου να με φιλαει, ή μηπως δαγκωνα τα χειλια μονη μου, και μου διαβαζε ενα γραμμα οτι ειναι η μοιρα μου να σε ερωτευτω και να πονεσω γιατι εισαι αρχιτεκτονας. Ξαφνικα τον αγαπαω πολυ και του λεω οτι ισως η μοιρα σου να αλλαξει, γιατι ειμαι πολιτικος μηχανικος, μετα λεω σε καποιον με κοτσιδα που ασχολειται με υπολογιστες οτι το Χαλανδρι πολεοδομικως ειναι ομοκεντροι κυκλοι, να σε αποτρεπει να το διασχισεις για να κοψεις δρομο, μονο αν εχεις δουλεια να μπαινεις μεσα, το μονο που θελω ειναι να τον φιλησω βεβαια ή μηπως θελω να του δαγκωσω τα χειλια? Μου απανταει ενας ψηλος με ωραιο αρωμα, δεν ακουω τι λεει ομως γιατι εχω ξαναξυπνησει στο μεταξυ, ξαναπαω κουζινα να πιω την υπολοιπη πορτοκαλαδα, αν και δεν μου αρεσει η γευση της. Ανοιγω το ντουλαπι αντι για το ψυγειο, ξεχασα οτι προχτες τους αλλαξα θεση. Βρισκω και ενα μπουκαλι γαλα ξυνισμενο στο ντουλαπι και το πεταω, αυτο το παραληρημα θα ηταν ενα ωραιο κειμενο να το γραψω, υπερεαλιστικο, ονειρευομαι οτι το γραφω, παλια ηξερα απεξω να απαγγελω τον τρελο λαγο, τον ειχα απαγγειλει με γελοια φωνη ρουφωντας ηλιον απο ενα μπαλονι σε ενα μπαρ που πηγα μονο εκεινο το βραδυ με μια παρεα που ειδα μονο μια φορα, εγω το ελεγα κοροιδευτικα ζειδωρον ο γατος κανενας δεν το καταλαβε. Αυτος με την κοτσιδα κατι μου λεει και του απανταω ειρωνικα, αλλα δεν θελω να του απαντησω ετσι. Ηπια πολυ χτες, κατι λεω για το ποτε ειναι καλο το κοκκινο κρασι, ειμαι ξανα στο σημειο της βραδιας που πινω το τεταρτο ποτηρι. Καλα περναω, και την Πεμπτη καλα περασα. Γυρναω σπιτι γιατι χτυπαει το ξυπνητηρι, σηκωνομαι και το κλεινω, εχω κοιμηθει σημερα? Να σηκωθω να δουλεψω? Τονους δεν βαζω στα κειμενα. Αγχωνομαι θυμηθηκα την δουλεια, μηπως μου αρεσει ο Κωστας το γκαρσονι τελικα?Ειναι λιγο γκει βεβαια. Ειναι Κυριακη σημερα? Δεν μοιαζει σαν τετοια. Και χτες δεν καταλαβα εθνικη επετειο, δεν εχω καταλαβει τιποτα φετος, μηπως εχω καταθλιψη? Θα τηγανισω κουτσομουρες σημερα γιατι τις εχω αγορασει απο την Τεταρτη και θα χαλασουν και θα κοψω σαλατα λαχανο με πολυ λεμονι."...

Το παραπανω δε θα το βρεις γραμμενο σε τοιχο των Εξαρχειων ή σε καποια κολωνα της γεφυρας Κολοκυνθους, αλλα σε banner καποιου blog. Σημεια των καιρων.

Εχω εργαστει σε δημοσιο τεχνικο εργο και μια απο τις δαπανες της κατασκευης ηταν η αγορα αντιρρυπαντικης βαφης για να μην φτουρανε τα συνθηματα πανω του. Σας βεβαιω πως αυτη η βαφη ειναι τοσο αποτελεσματικη κατα των συνθηματων οσο αποτελεσματικος ειναι ενας Βουδιστης sales manager σε βιομηχανια οπλων.

Με τον ιδιο ακριβως τροπο η αντιμετωπιση των ιστολογιων με την clean cut μεθοδο των μηνυσεων και των δικανικων αλχημειων δεν προκειται να εχει αποτελεσμα. Και δεν πρεπει.

Και θα συνεχισουμε να γραφουμε και να εκφραζομαστε και στους μαντροτοιχους εκει εξω ("Κεντερη πρεζακι, μαθε μηχανακι", "Το πολυτεχνειο τζιπ" κτλ κτλ) και κυριως εδω μεσα. Διοτι εδω μεσα, πολλοι απο εμας με τις γαμημενες δουλειες μας, οι μονοι τοιχοι με συνθηματα που θα δουμε θα ειναι τα templates μερικων μπλογκ. I too, πολλες καινουργιες ιδεες τις οποιες υιοθετησα ή απερριψα τον τελευταιο καιρο τις διαβασα σε blogs. Διοτι ολοι εχουμε κριση, εκτος ισως απο αυτους που ψηφισαν Ψωμιαδη, αλλα και αυτο το ψαχνω ακομα. Αυτα τα λιγα ως προς τον διαχειριστη του blogme.

Ως προς το αλλο σκελος, το περιεχομενο ενος blog, ξεκιναω να το αναλυω ab ovo, γιατι μικρη διαβαζα αστεριξ και εχω απωθημενo με τα λατινικα.
Μερικοι θιγμενοι ισχυριζονται οτι καποιοι αλλοι τους στηλιτευουν μεσω των κειμενων τους.
Η λεξη στηλιτευση προερχεται απο την συνηθεια στα αρχαια χρονια να αναγραφεται το ονομα καποιου πανω σε στηλες ετσι ωστε να διαπομπευτει. Δηλαδη παλια απλως εγραφες "Οδυσσεας Κιθαιρωνας" και εννοουσες οτι "Οδυσσεα Κιθαιρωνα γαμιεσαι απο ολες τις μπαντες".

Αλλα ομως τοτε, τα παλια τα χρονια που λεει και η γιαγια μου, εγραφες το πραγματικο ονομα του. Δεν ειναι στηλιτευση, αν καπου δω γραμμενο "Misirlou Oubliez παρε μου μια πιπα". Κατ'αρχας θα σπευσω, κατα δευτερον δεν θα παρεξηγηθω διοτι η Misirlou ειναι μια περσονα μου, η οποια λεει περισσοτερο ανωνυμα ή επωνυμα καποιες μαλακοαποψεις. Και τις λεει ανωνυμα, γιατι ειναι ενα ειδος ημερολογιου το οποιο δεν θες να το μαθουν οι πολυ γνωστοι σου (απο τον ορισμο του blog), αντε να το δειξεις σε καμια καλη σου φιλη στο διαλλειμα, οπως εκανες στο δημοτικο,οποτε τις λες και επωνυμα.

Μπορει να συγχισω μερικους με τις συνεχεις παραβολες, αλλα οπως η δασκαλα των μαθηματικων δεν περιμενα να μου κανει τιποτα επειδη την ελεγα κατσικα στο ημερολογιο, ετσι δεν περιμενω και τον καθενα εδω μεσα που δεν συμφωνω μαζι του να με απειλησει.

Αν δεν γουσταρεις ρε φιλε, δεν μπαινεις εδω μεσα ξανα και τελειωσε η υποθεση, μου ριχνεις και κανενα μπινελικι, μπορει να ριξω κι εγω, ε δεν εγινε και τιποτα. Αυτα συμβαινουν.

Αλλη περιπτωση πιο σοβαρη, αν πεις οτι η Misirlou Oubliez ειναι αντρας με κατι αρχιδια να, τεραστια, και οτι τον λενε Βλαση Μπελβεντέρε και δουλευει τορναδορος στη Λευκα στον Πειραια. Κατ'αρχας θα εισαι μαλακας γιατι το ειπες, εδω συμφωνουμε, κατα δευτερον η ταυτιση μπορει να παραμεινει (προσεξε τι ειπα, μπορει να παραμεινει) τοσο δυσκολη που να με ρωτανε "ρε Βλαση αληθεια ειναι?" και εγω να τους λεω, "αντε ρε μαλακες, μονο κατι Αποκριες πριν 10 χρονια ειχα ντυθει γυναικα, παμε να παιξουμε κανενα 5X5" και να ρευτω πανηγυρικα για να τους πεισω τελειως.

Τελοσπαντων ας μην ξεχναμε οτι βασικο νομικο αξιωμα ειναι, οι νομοι να ερμηνευονται "καλη τη πιστει" και οχι γαμω την πιστη μου.

Αυτα ειχα να πω,
Βλασης Μπελβεντέρες, ο IV

Υγιες θηλυκο ανηκων στην ινδοευρωπαικη φυλη σε ηλικια γονιμοποιησης και πιο συγκεκριμενα στις γονιμες μερες του.Αν προσθεσεις στο παραπανω οτι μου την εχει δωσει και τρωω σαντουιτς με πακοτινια και μερεντα βλεποντας τα στρουμφακια καθε Σαββατο πρωι, τοτε η περιγραφη της καταστασης μου αυτες τις μερες ειναι πληρης.

Λενε οτι θυμος ειναι κακος συμβουλος (υπο την επηρεια του ριχνεις μπουφλες στη μουρη, ενω αν ειχες την ψυχραιμια σου θα θυμοσουν οτι πρεπει να στοχευεις στα μαλακα μορια του αντιπαλου) . Αλλα δεν υπαρχει χειροτερη επιρροη απο τις ορμονες σου τις ημερες που αυτες κανουν "bring-to-drink" σαηκεντελικ παρτυ. Ειναι σαν να σου λενε, πουλα ολα τα υπαρχοντα σου και παρε μετοχες μια μερα πριν το μεγαλο κραχ.

Πραγματικα στο λεω, γυναικα ειμαι κι εγω και ειναι στιγμες που το μονο που ζηταω ειναι ενας κακομουτσουνος αγριεμενος ποδοσφαιριστης, τον Oliver Kahn τον Σφουγγαρακη για την ακριβεια, να τον στιβω και να στραγγιζω την τεστοστερονη του.
Και ομως, ενω ειμαι τοσο ευαλωτη στο λαθος, δεν ενεδωσα ουτε αυτη τη φορα στις πιεσεις αυτου του ανδρός. Και ενω ο επιμονος επιβητορας μου ειναι κατι πολυ καλυτερο απο κακομουτσουνος, με σωμα οχι απλως ποδοσφαιριστη αλλα δεκαθλητη, με μυαλο που εκπεμπει τοσα brainwaves που μπορουν να ψησουν την γαλοπουλα του Λευκου Οικου για το thanks giving συν την γεμιση, γενικα ο,τι καλυτερο εχω χτυπησει στα τοσα χρονια καριερας μου, εγω ηρνηθει σθεναρως. Ξανα.

Μα γιατι?

Τρεις ειναι οι προυποθεσεις που θα με κανουν να αρνηθω sexual intercourse με καποιον. Και ο τυπος πληρουσε και τις τρεις.

1. Αντρας που ειναι δεσμευμενος, για μενα θεωρειται ευνουχισμενος. Οι γκομενοι των φιλων μου και οι γκομενοι των αλλων γυναικων γενικα (οπως η περιπτωση του), ειναι οντα αφυλα για μενα. Αγγελοι, πως το λενε. Το παρακανω χριστιανικο το κειμενο με αυτο που θα πω, αλλα δεν θελω να κανω κατι που δεν θα ηθελα να μου κανουν. Διοτι αν μου το κανουν, απο την Καινη θα περασω στην Παλια Διαθηκη και θα του παρει και θα του σηκωσει οφθαλμους, οδοντες, κυνοδοντες, και γενικα οτι γεννητικους αδενες βρω μπροστα μου.


2. Ποτε μην κανεις sex με καποιον που εχει περισσοτερα προβληματα απο εσενα.
Διοτι δυο πραγματα μπορει να συμβουν, μαλλον οχι τωρα που ξαναμετραω, τα βρισκω τουλαχιστον τρια (and still counting).
Για παράδειγμα μπορει να σου βγει αγχωμενο το sex και να μην το φχαριστηθεις,ή να σου μεταδωσει τα προβληματα του (και ισως κανενα αφροδισιο, αλλα αυτο μπορει να συμβει και με κατασταλαγμενους τυπους). Το βασικοτερο ομως, ειναι να αγκιστρωθει πανω σου αυτος ο son of a leech και να σε δει φωτεινο δρομοδεικτη και μοναδικη ελπιδα (ελ-πηδα) σωτηριας. Και θα αναρωτηθεις, ¨μα καλα ρε Missy, τι μου λες, και που το ξερεις εσυ οτι εχει προβληματα, και επιπλεον αν τον αλλον τον αγαπας, μπορει να θες να το παιξεις σωτηρας".
Διευκρινιζω λοιπον. Κατ'αρχην δεν αναφερομαι στην περιπτωση καψουρας. Μιλαω για την μοδα των some nights stand (credits@averel). Ασε που μπορει και να την πατησεις και να ερωτευτεις και δεν ειμαστε και σε ηλικια για να το παιξουμε ψυχαναλυτες.
Κατα δευτερον, πως το καταλαβαινεις οτι υπαρχει προβλημα. Ρε συ, μερικες φορες απλως ξερεις. Ειναι σαν να μου λες οτι ενω οδηγεις, βλεπεις στο βαθος μπροστα σου τον προφυλακτηρα ενος ασπρου citroen xsara και δεν ξεφορτωνεσαι τον μπαφο απο το παραθυρο, γιατι μπορει να μην ειναι μπατσικο αυτοκινητο αυτο στο βαθος. Συνηθως ειναι. Και συνηθως σε σταματανε για ελεγχο.





3. Και στην τελικη δεν γουσταρω ρε φιλε να ξεχαρμανιασεις με την παρτη μου (αυτο διαβαζεται με υποκρουση ρεμπετικου). Τραβα στην πουτανα σου (sic) και πληρωσε το κιολας για να το εκτιμησεις.

Περιμενοντας με αγωνια (;) τα προγνωστικα των εκλογων, θυμηθηκα μια παιδικη αυταπατη μου. Μετα θυμηθηκα και μερικες αλλες και ειπα να τις γραψω. Επισης θυμηθηκα ποσο γλυκες ειναι οι κυριακες των εκλογων. Εχουν μια απροσδιοριστη μαγεια. Σταματαω εδω τους προλογους γιατι νομιζω γινομαι λυρικια.

Οταν ημουν μικρη,

1. επειδη οι εκλογες γινονται σε σχολεια, τα exit poll νομιζα οτι ονομαστηκαν ετσι τιμης ενεκεν στους Poll οι οποιοι ειχαν τραγουδησει στην δεκαετια του '65 τραγουδι με τον τιτλο "Το σχολειο". Μετα εμαθα οτι το τραγουδι αυτο το τραγουδουσαν οι Olympians και απο τοτε δεν ξαναψηφισα.

2. στις μεταγλωτισμενες εκπομπες της κρατικης τηλεορασης, στο τελος νομιζα οτι την "μεταφραση-αφηγηση" εκανε μια κυρια με το ονομα Χαρατσα Κυρη. Εμαθα προσφατα οτι αυτη μαλλον πεθανε γιατι την θεση της εχει παρει μια Χαρα Τσακιρη. Ακου ονομα που εχει η γελοια.

3. επειδη δυο φορες συνεχομενες οι "πρωτοι των πρωτων" των πανελληνιων στο τμημα του marketing ηταν γυναικες με μαλλι οξυζενε, τσιχλα και κουταμαρα, νομιζα οτι απο αυτο το τμημα αποφοιτουν οι ταμιες των super market. Μετα εμαθα την αληθεια, και απο τοτε φερομαι με μεγαλυτερο σεβασμο στις ταμιες.

4.στο τραγουδι της εκπομπης FAME, στο ρεφραιν αντι remember-remember ακουγα bibibo-bibibo και χαιρομουν που μια ελληνικη πατεντα ειχε κατακτησει τον κοσμο. Την πρωτοχρονια του ιδιου ετους, την (πρωτη και τελευταια που ειχα ποτε) ολοκαινουργια πανακριβη Bibibo-αμαζονα την πεταξα απο το μπαλκονι στο απεναντι χωραφι που ειχε λασπες και κουτσουλιες απο τα προβατα που ειχε ο γειτονας μας ο βοσκος.
Λεπτομερεια: ηταν καβαλα στο μοναδικο μικρο μου πονυ που ειχα γιατι ηθελα να δω αν θα γινει ιπταμενη αμαζονα( δεν ειχαν βγει οι σερβιετες με φτερα τοτε).
Απο τοτε δεν μου ξαναπηραν κουκλες, παρα μονο φυσαρμονικες, κομπιουτερακια, ενα φακο, ενα παλιο τηλεφωνο, ενα χαλασμενο ξυπνητηρι του ολυμπιακου, μια γραφομηχανη και γενικα οτι λαχταραει ενα παιδι περισσοτερο (το παιδι του Bob του μαστορα για την ακριβεια). Επισης απο τοτε βγαζω φλυχταινες με το τραγουδι.

5. οταν βουιζαν τα αυτια μου το βραδυ νομιζα οτι με καλουν οι εξωγηινοι γιατι ειμαι κι εγω εξωγηινη αλλα εχω ξεχασει τη γλωσσα και δεν καταλαβαινω πια. Μετα καταλαβα οτι εγω ειμαι η φυσιολογικη και οι αλλοι γυρω μου ειναι εξωγηινοι.

6.ηθελα να γινω σαν τη Μαφαλντα. Αποτυχια. Μου αρεσουν (και) οι σουπες.

Οι Ενωμενες Πολιτειες της Αμερικης εχουν συνεισφερει στον πολιτισμο με τα προφανη, την τζαζ, τον γουντι αλεν και τα λιγοτερο προφανη οπως οι πρωτοτυπες βλαχοαμερικανικες εκφρασεις εκπληξης (I'll be shit! Well, cut my dick and call me Daisy!) αλλα κυριως με τον θεσμο του dating.

Παλια το ειχαμε και εμεις σαν κοινωνια αυτον τον θεσμο, δηλαδη το να βγαινει ενας αντρας με μια γυναικα με προφανεις προθεσεις ζευγαρωματος και η κοπελα να παραμενει ανεγγιχτη στο τελος της βραδιας. Αυτες οι εξοδοι (μεταφραση για πρωτοδεσμιτες και παικτες reality: αυτοι οι εξοδοι) διεφεραν στις αμερικανικες στο οτι η σεξουαλικη συνευρεση δεν συνεβαινε στο τριτο ραντεβου αλλα στο τριτο (πρωτο) στεφανι. Και επισης δεν ειχες την ελευθερια να αλλαξεις καβαλιερο: ηταν ο αρρεβωνιαρης σου που τον ειχες γνωρισει με προξενιο. Και επισης οτι τα προξενια ηταν χαλια.

Οι παραπανω σκεψεις μου μεχρι πριν δυο εβδομαδες, φανταζαν σωστες, τακτοποιημενες μεσα στο μυαλο μου ως "λυμενα θεματα" αλλα με αυτο που μου συνεβει μενω μετεξεταστεα και μαλλον πρεπει να παρω και τις σημειωσεις απο κανεναν που παρακολουθουσε τις παραδοσεις.

Θα ταν, δε θα ταν Παρασκευη απογευμα θαρρω, πριν 15 μερες, οταν συνεβει το περιστατικο. Εγω με τις βατραχοπατζάμας μου να σκεφτομαι τον βαθμο ξεκωλου που θα χαρακτηριζει τη μπλουζα που θα βαλω το βραδυ, να προβληματιζομαι αν θα κανω μπικινι μηπως μου τυχει κανενα τυχερο, να αποφασιζω να μην κανω τελικα, για να μην το γρουσουζεψω αφου ολα τα τυχερα μου τυχαινουν οταν η κυβερνηση ειναι ενα βημα πριν ανακυρηξει το "κουτακι" μου σε εθνικο δρυμο. Γενικα οι σκεψεις που περνουσαν απο το μυαλο της μεσης ανεξαρτητης γυναικας η οποια εχει πανω απ'ολα την καριερα της και θεωρει πρωτο προσον για εναν αντρα το χιουμορ (μαλλον προκαλει ωορρηξια το χιουμορ, δεν εξηγειται αλλιως)

Tender was the afternoon, ωσπου χτυπησε το θυροτηλεφωνο. Ηταν η θεια Καιτη με τον αντρα της. Η θεια μια γυναικα στα πενηντα plus, η οποια ειχε ζησει τη ζωη της στο φουλ, καπνιζε μπροστα στο σοι (θελει μεγαλο θαρρος αυτο, διοτι απο καποιο τυπογραφικο λαθος, σε ενα λεξικο της ελληνικης γλωσσας ερμηνευτικο-ετυμολογικο-συνωνυμων το οποιο μαλλον κυκλοφορει μονο εδω στην μικρη μου πολη, το συνωνυμο της λεξης "καπνιστρια" ειναι "πουτανα"). Επισης η θεια ηταν νιοπαντρη, διοτι μετα απο 50 χρονια ψωλαρμενισματος συνειδητοποιησε οτι ειχε χασει την ελαστικοτητα της και δεν εφτανε την πλατη της πλεον, οποτε χρειαζοταν καποιον να την βοηθαει και να της κολλαει τα εμπλαστρα.

"Θεια! Θειε! Τι ευχαριστη εκπληξη!" Ειχε να πατησει το ποδι της στο σπιτι απο την προηγουμενη φορα που ο Πανταζης και η Δημητριου εμφανιζονταν μαζι στα μπουζουκια. Τον αντρα της απεφυγα να τον αποκαλεσω με το ονομα του, ονομα το οποιο παρεπιπτοντως δεν γνωριζα.

"Ακου Missy", ειπε σοβαρα μολις σαβουρωσε το υποβρυχιο που την τραταρα "σκεφτηκαμε με τον αντρα μου",-ουτε αυτη λεει το ονομα του, μηπως δεν το θυμαται ουτε αυτη, μηπως ειναι δυσκολο να το προφερεις?-, "και θελουμε να σε ρωτησουμε και σενα. Θες να ξεκινησουμε κατι?"

"Βεβαιως! Μονωροφο, διωροφο, προσθηκη, εξοχικο? Τι θελετε να χτισετε?" αποκριθηκα εγω σαν σωστη επαγγελματιας. "Εχετε φερει μαζι τοπογραφικο? Θελετε να παμε να δουμε το οικοπεδο μια στιγμη?" Συνεχισα στον ιδιο επαγγελματικο τονο.

Κοιταχτηκαν μεταξυ τους, χαμογελασαν, κοιταξαν εμενα, ξανα χαμογελασαν, χαμογελασα κι εγω και απεστρεψα το βλεμμα μου. Κατι δεν πηγαινε καλα.

"Οχι βρε κουτο, δεν καταλαβες, για προξενιο ηρθαμε εδω. Να σου γνωρισουμε ενα καλο παιδι."

Το χαμογελο μου γκρεμιστηκε πιο γρηγορα και απο το W.T.C. Εκεινη την ωρα σκεφτηκα οτι τελικα μπορει να μην ηταν εκρηκτικα αυτα που επιταχυναν την πτωση των πυργων, αλλα καποια ομογενης θεια της Αστορια, η οποια τη λαθος ωρα εκανε προξενιο στην ανηψια της, την Pany Moss (Παναγιωτουλα Μουστακαλοπουλου) και υποπτευομαι οτι η Pany ηταν αυτη η γυναικα που ειδα στο CNN να πηδαει πρωτη απο το παραθυρο ενω ηταν μολις στον ημιοροφο και προλαβαινε να σωθει.

"Θεια,θειε, με τιμα η σκεψη που κανατε για μενα και ποσο με νοιαζεστε, αλλα εχω σκοπο να φτιαξω την καριερα μου πρωτα", επιχειρηματολογησα.

"Μα ειναι καλο παιδι, μολις 15 χρονια μεγαλυτερο σου, απο καλη οικογενεια με καλο σπορο".Προφανως η θεια ειχε καταλαβει για μενα, οτι συχναζω με κωλοπαιδα, εχω καποιο ψυχιατικο συμπλεγμα και γουσταρω πατρικες φιγουρες και οτι εχω ονειρο να φτιαξω αμεσα ρατσα παιδιων με πολλα pedigree.

"Οχι θεια, επιμενω, thanks but no thanks",ειπα.
"Οσο καλες προθεσεις και να εχεις, δεν με ξερεις, δεν ξερεις με τι γελαω, με τι κλαιω, τι με κανει ευτυχισμενη, τι με κανει δυστυχισμενη, με τι καβλωνω, τι με χαλαει, εχεις χορτασει αντρες και ζωη, και θες να με πασαρεις σε καποιον γνωστο του αντρα σου?", σκεφτηκα.

Φευγοντας, ενω τους χτυπουσα μητρικα -πονουσαν οι ωοθηκες μου με τοση υποσχεση σπερματος- την πλατη, κοντοσταθηκε, "τον συμμαθητη σου τον Κωστακη? Αυτον τον θες? Ειναι καλο παιδι, θες να του μιλησω?"Προφανως εκανε σπασπωδικες κινησεις επειδη εχανε καποιο ανοητο στοιχημα με καποιον που δεν μπορεσα να καταλαβω ποιος ηταν, για το αν θα καταφερει να με παντρεψει σε ενα απογευμα.

"Νομιζω πως οχι, ο Κωστακης ειναι σαν αδερφος μου", αποκριθηκα. Μεταξυ μας, λιγοψυχησα γιατι ο Κωστακης ειναι αυτο που θα μπορουσε να χαρακτηρισει την φραση sexy brotherfucker, αν αυτη υπηρχε, αλλα αντισταθηκα, γιατι θυμηθηκα οτι στο δημοτικο, πριν ριξει μποι και γινει κομματος, ετρωγε τις μυξες του.

Τελοσπαντων, το θεωρησα μεμονωμενο γεγονος αλλα οταν εξιστορησα τα παραπανω στην μανα μου, δεν εδειξε καμια εκπληξη και μου εκμυστηρευτηκε οτι τα προηγουμενα χρονια ειχαμε αλλα 2,3 τετοια κρουσματα τα οποια ειχαν φαει πορτα απευθειας απο τη μανα μου. Ο ενας μαλιστα με ειχε δει σε μια παρελαση να ανεμιζω το σημαιακι και του ειχαν αρεσει τα χυτα ισια κοκκινα μαλλια μου. Δεν ηξερε βεβαια οτι τοσο το ισια οσο και το κοκκινα πορρω απειχαν απο την πραγματικοτητα και ειχαν προκυψει το προηγουμενο απογευμα οταν στις ερωτησεις της κομμωτριας μου "κοκκινακι? ισιωματακι?" ειχα απαντησει διεκπεραιωτικα "ναι.ναι." επειδη δεν ακουγα απο τον θορυβο που εκαναν τα πιστολακια.

Θυμηθηκα το γεγονος χτες, οταν πηγα σε μια κοσμικη ταβερνα εδω γυρω και ειδα σε διπλανο τραπεζι τον παραλιγο συζυγο, με τα παρολιγο πεθερικα μου να τρωνε με την νεα τους νυφη και τα νεα τους συμπεθερια. Χαρηκα πολυ που ο καλος αυτος αντρας μπορεσε και με ξεπερασε σε 15 μερες και μαλιστα βρηκε και τη γυναικα της ζωης του, γυναικα με πτυχιο, καλα γονιδια, προικα και μεγαλα βυζια. Πανω κατω οτι ειχα κι εγω, αν εξαιρεσουμε τα βυζια, στα οποια ειμαι premium κατηγορια απο μονη μου.

Ξαφνικα αστραψε η αληθεια ομπρος μου! Λοιπον, το ζευγαρωμα ειναι πολυ πιο ευκολο απο οτι νομιζα, αρκει να διαλεξεις τον σωστο τροπο. Το παιδευουμε και το υπεραναλυουμε πολυ. Κομμενα ολα, ματιες στα μπαρ, γνωριμιες στα παρτυ, σαημπερ σεξ στα τσατ-ρουμ. Αποφασισα του χρονου να βγω βολτα στο πανηγυρι της Αγια- Παρασκευης στην πλατεια του χωριου (πολης) μου και να ψαρεψω απο το νυφοπαζαρο εναν μελαχροινο, με χιουμορ και ευαισθησιες, μουσικο γουστο, διαθεση για ταξιδια και πνευματικες ανησυχιες, που να με αγαπαει.


Βασικα το παραπανω κατεβατο, θα αποτελουσε συντομη εισαγωγη για το αρχικο θεμα του κειμενου μου. Θα μιλουσα για τα αποτυχημενα μου αμερικανικα ραντεβου. Αλλα ξεχασα τι ηθελα να πω και επισης με επιασε διαρροια. Aπο συγκινηση στην σκεψη των αγεννητων παιδιων μου θα ειναι μαλλον.

"Τα cliche ειναι ο θανατος του πνευματος".
Αυτο που μολις ειπα ειναι ενα κλισε και παρα το οτι τωρα ψυχορραγαει η σκεψη μου θα συνεχισω. Αν ολα εχουν ειπωθει, ειναι ματαιο να προσπαθουμε να ειμαστε πρωτοτυποι.

Και, κατα την αλλη μια απο τις τετριμμενες αποψεις μου, οταν δεν ειμαστε πρωτοτυποι κομιζουμε μπαμπακι στην Nοτια Kαρολινα, μπουγατσα στις Σερρες, χαλβα στα Φαρσαλα, το κοβω εδω γιατι πεινασα.

Δεν μου αρεσουν τα σοβαρα θεματα συζητησης. Το να μετατρεπομαι σε κοινωνικο μυρικαστικο αναμασωντας αποψεις δεν ειναι πολυ σικ, προτιμω να μασαω μπιγκ μπαμπολ που ειναι πιο ηρωικο γιατι εχω τσακωθει γι' αυτο πολλες φορες με τη μανα μου επειδη μασαω τσιχλα στην εκκλησια (τελικα εκοψα την εκκλησια, οχι τις τσιχλες).

Βεβαια, δεν ειμαι αμωμη.
Θα αναπαραγω φιξαρισμενες ατακες ψελλιζοντας την κραταιά αποψη (γαμώ, τι ωραιες λεξεις βρισκω σημερα) σε συγκεκριμενες περιπτωσεις.

Π.χ. μιλαω με την κομμωτρια μου και λεμε ποσο σημαντικο πραγμα ειναι η υγεια, να απλωνω λαδακι στις ακρες για την ψαλιδα, ο καιρος που τρελλαθηκε, τετοια, επειδη δεν θελω να της προκαλεσω καμια αποτομη κινηση εκπληξης με τα θεματα συζητησης και τις αποψεις μου. (Κραταει ψαλιδι, ειναι τα μαλλακια μου,you know?).

Ή στην γιαγια μου δεν θα πω καταμουτρα οτι δεν ειναι κακο να εισαι gay, γιατι κανεις οικονομια και στο πετρελαιο (ο ηλιος καιει για παρτη σου με ιδιαιτερη ενταση αν εισαι ομοφυλοφιλος).

Μια αλλη περιπτωση ειναι να κανω την φιοριτουρα μου και να υποστηριξω μια θεση η οποια παει αντιθετα στο ρευμα, για παραδειγμα, "η Αθηνα ειναι ωραια τον Αυγουστο, ο μαλακας ο Τσιπρας ειναι αριστερος απο τα 14 αρα η πρωτη γκομενα που θα του κατσει θα την παντρευτει, ο πρωθυπουργος δεν εχει διοικησει ουτε περιπτερο". Συνηθως το χιουμοριζω λιγο το θεμα, αλλα απο την αλλη, ακομα και η αντιθετη αποψη , οσο πρωτοτυπα δωσμενη και αν ειναι, στο κοινο που απευθυνομαι εκεινη τη στιγμη, ειναι η επικρατουσα.

Και τελικα μηπως καπου τα εχω ξανακουσει ΚΑΙ αυτα?

Ακρη λοιπον δεν βγαζω. Διαπιστωνω ομως οτι η πρωτοτυπια στις αποψεις ειναι τοσο σπανιες οσο οι τριχες στο στηθος ενος μοντερνου αντρα (πολυ). Επειδη ειμαι της ησσονος προσπαθειας, αποφασισα αντι να βρω αλλες αποψεις, να βρω αλλα θεματα συζητησης. Προτιμω ο Μανωλιος να αλλαξει τελειως γκαρνταρομπα και οχι απλα να βαλει το πισω-μπρος, το μεσα-εξω.

Προτεινω για αρχη τα παρακατω θεματα, τα οποια ειναι παρθενο εδαφος και η οποιαδηποτε αποψη δεν εχει ματακουστει σ'αυτη τη γης, οποτε το κλισε ειναι ουτοπια, οποτε το πνευμα μπορει να συνεχιζει να ζει μεσα στους αιωνες.

1.Αφηγηση τυχαιων συναντησεων μας στο δρομο με τον Τσακωνα. Περιεργως οι περισσοτεροι εχουν μια τετοια. (..και του λεω "Τσακωνα, εισαι θεος!" και τι μου απανταει? "Μπα, δεν εγινα τελικα Θεος, κοπηκα στα θαυματα...").

2. Γκαλοπ για το τι απεγινε ο Γαρδελης, μεχρι να βρεθει ενας απο την παρεα οποιος ξερει τι εγινε, να το αναφερει και επισης να προσθεσει την γαργαλιστικη λεπτομερεια οτι ο Γαρδελης και ο Κοκλας (συνδεση παλιας-νεας φρουρας) ειναι οι πιο "προικισμενοι" της ελληνικης show-biz.

3. Αναζητηση ηθοποιων και σκηνοθετη για μια πιθανη κινηματογραφικη μεταφορα των Thundercats. Χωρις σχολια.

4. Αντι για τι ζωδιο εισαι, ποσα βγαζεις ,ποσο την εχεις, προτεινεται το "αν ησουν φαγητο τι θα ησουν".

Ο καταλογος ειναι μακρυς αλλα πρεπει να τελειωνω καπου εδω το ποστ, γιατι πρεπει να ετοιμαστω για την βραδινη μου εξοδο. Σημερα θα προσπαθησω με την παρεα μου να βρω μια ικανοποιητικη μεταφραση της λεξης serendipity. Μπορει να αναλυσουμε και τη σημειολογια των μπλογκς (οσο ειναι ακομα καινουργια, τα θεματα και οι προσεγγισεις αυτων ειναι απολαυστικες, σηκωνουν κουβεντα).