Chantez à l'âne, il vous fera des pêts
La petite chanteuse á grand cul.
samedi, octobre 14, 2006
The bride is back for the final cut
Οι Ενωμενες Πολιτειες της Αμερικης εχουν συνεισφερει στον πολιτισμο με τα προφανη, την τζαζ, τον γουντι αλεν και τα λιγοτερο προφανη οπως οι πρωτοτυπες βλαχοαμερικανικες εκφρασεις εκπληξης (I'll be shit! Well, cut my dick and call me Daisy!) αλλα κυριως με τον θεσμο του dating.
Παλια το ειχαμε και εμεις σαν κοινωνια αυτον τον θεσμο, δηλαδη το να βγαινει ενας αντρας με μια γυναικα με προφανεις προθεσεις ζευγαρωματος και η κοπελα να παραμενει ανεγγιχτη στο τελος της βραδιας. Αυτες οι εξοδοι (μεταφραση για πρωτοδεσμιτες και παικτες reality: αυτοι οι εξοδοι) διεφεραν στις αμερικανικες στο οτι η σεξουαλικη συνευρεση δεν συνεβαινε στο τριτο ραντεβου αλλα στο τριτο (πρωτο) στεφανι. Και επισης δεν ειχες την ελευθερια να αλλαξεις καβαλιερο: ηταν ο αρρεβωνιαρης σου που τον ειχες γνωρισει με προξενιο. Και επισης οτι τα προξενια ηταν χαλια.
Οι παραπανω σκεψεις μου μεχρι πριν δυο εβδομαδες, φανταζαν σωστες, τακτοποιημενες μεσα στο μυαλο μου ως "λυμενα θεματα" αλλα με αυτο που μου συνεβει μενω μετεξεταστεα και μαλλον πρεπει να παρω και τις σημειωσεις απο κανεναν που παρακολουθουσε τις παραδοσεις.
Θα ταν, δε θα ταν Παρασκευη απογευμα θαρρω, πριν 15 μερες, οταν συνεβει το περιστατικο. Εγω με τις βατραχοπατζάμας μου να σκεφτομαι τον βαθμο ξεκωλου που θα χαρακτηριζει τη μπλουζα που θα βαλω το βραδυ, να προβληματιζομαι αν θα κανω μπικινι μηπως μου τυχει κανενα τυχερο, να αποφασιζω να μην κανω τελικα, για να μην το γρουσουζεψω αφου ολα τα τυχερα μου τυχαινουν οταν η κυβερνηση ειναι ενα βημα πριν ανακυρηξει το "κουτακι" μου σε εθνικο δρυμο. Γενικα οι σκεψεις που περνουσαν απο το μυαλο της μεσης ανεξαρτητης γυναικας η οποια εχει πανω απ'ολα την καριερα της και θεωρει πρωτο προσον για εναν αντρα το χιουμορ (μαλλον προκαλει ωορρηξια το χιουμορ, δεν εξηγειται αλλιως)
Tender was the afternoon, ωσπου χτυπησε το θυροτηλεφωνο. Ηταν η θεια Καιτη με τον αντρα της. Η θεια μια γυναικα στα πενηντα plus, η οποια ειχε ζησει τη ζωη της στο φουλ, καπνιζε μπροστα στο σοι (θελει μεγαλο θαρρος αυτο, διοτι απο καποιο τυπογραφικο λαθος, σε ενα λεξικο της ελληνικης γλωσσας ερμηνευτικο-ετυμολογικο-συνωνυμων το οποιο μαλλον κυκλοφορει μονο εδω στην μικρη μου πολη, το συνωνυμο της λεξης "καπνιστρια" ειναι "πουτανα"). Επισης η θεια ηταν νιοπαντρη, διοτι μετα απο 50 χρονια ψωλαρμενισματος συνειδητοποιησε οτι ειχε χασει την ελαστικοτητα της και δεν εφτανε την πλατη της πλεον, οποτε χρειαζοταν καποιον να την βοηθαει και να της κολλαει τα εμπλαστρα.
"Θεια! Θειε! Τι ευχαριστη εκπληξη!" Ειχε να πατησει το ποδι της στο σπιτι απο την προηγουμενη φορα που ο Πανταζης και η Δημητριου εμφανιζονταν μαζι στα μπουζουκια. Τον αντρα της απεφυγα να τον αποκαλεσω με το ονομα του, ονομα το οποιο παρεπιπτοντως δεν γνωριζα.
"Ακου Missy", ειπε σοβαρα μολις σαβουρωσε το υποβρυχιο που την τραταρα "σκεφτηκαμε με τον αντρα μου",-ουτε αυτη λεει το ονομα του, μηπως δεν το θυμαται ουτε αυτη, μηπως ειναι δυσκολο να το προφερεις?-, "και θελουμε να σε ρωτησουμε και σενα. Θες να ξεκινησουμε κατι?"
"Βεβαιως! Μονωροφο, διωροφο, προσθηκη, εξοχικο? Τι θελετε να χτισετε?" αποκριθηκα εγω σαν σωστη επαγγελματιας. "Εχετε φερει μαζι τοπογραφικο? Θελετε να παμε να δουμε το οικοπεδο μια στιγμη?" Συνεχισα στον ιδιο επαγγελματικο τονο.
Κοιταχτηκαν μεταξυ τους, χαμογελασαν, κοιταξαν εμενα, ξανα χαμογελασαν, χαμογελασα κι εγω και απεστρεψα το βλεμμα μου. Κατι δεν πηγαινε καλα.
"Οχι βρε κουτο, δεν καταλαβες, για προξενιο ηρθαμε εδω. Να σου γνωρισουμε ενα καλο παιδι."
Το χαμογελο μου γκρεμιστηκε πιο γρηγορα και απο το W.T.C. Εκεινη την ωρα σκεφτηκα οτι τελικα μπορει να μην ηταν εκρηκτικα αυτα που επιταχυναν την πτωση των πυργων, αλλα καποια ομογενης θεια της Αστορια, η οποια τη λαθος ωρα εκανε προξενιο στην ανηψια της, την Pany Moss (Παναγιωτουλα Μουστακαλοπουλου) και υποπτευομαι οτι η Pany ηταν αυτη η γυναικα που ειδα στο CNN να πηδαει πρωτη απο το παραθυρο ενω ηταν μολις στον ημιοροφο και προλαβαινε να σωθει.
"Θεια,θειε, με τιμα η σκεψη που κανατε για μενα και ποσο με νοιαζεστε, αλλα εχω σκοπο να φτιαξω την καριερα μου πρωτα", επιχειρηματολογησα.
"Μα ειναι καλο παιδι, μολις 15 χρονια μεγαλυτερο σου, απο καλη οικογενεια με καλο σπορο".Προφανως η θεια ειχε καταλαβει για μενα, οτι συχναζω με κωλοπαιδα, εχω καποιο ψυχιατικο συμπλεγμα και γουσταρω πατρικες φιγουρες και οτι εχω ονειρο να φτιαξω αμεσα ρατσα παιδιων με πολλα pedigree.
"Οχι θεια, επιμενω, thanks but no thanks",ειπα.
"Οσο καλες προθεσεις και να εχεις, δεν με ξερεις, δεν ξερεις με τι γελαω, με τι κλαιω, τι με κανει ευτυχισμενη, τι με κανει δυστυχισμενη, με τι καβλωνω, τι με χαλαει, εχεις χορτασει αντρες και ζωη, και θες να με πασαρεις σε καποιον γνωστο του αντρα σου?", σκεφτηκα.
Φευγοντας, ενω τους χτυπουσα μητρικα -πονουσαν οι ωοθηκες μου με τοση υποσχεση σπερματος- την πλατη, κοντοσταθηκε, "τον συμμαθητη σου τον Κωστακη? Αυτον τον θες? Ειναι καλο παιδι, θες να του μιλησω?"Προφανως εκανε σπασπωδικες κινησεις επειδη εχανε καποιο ανοητο στοιχημα με καποιον που δεν μπορεσα να καταλαβω ποιος ηταν, για το αν θα καταφερει να με παντρεψει σε ενα απογευμα.
"Νομιζω πως οχι, ο Κωστακης ειναι σαν αδερφος μου", αποκριθηκα. Μεταξυ μας, λιγοψυχησα γιατι ο Κωστακης ειναι αυτο που θα μπορουσε να χαρακτηρισει την φραση sexy brotherfucker, αν αυτη υπηρχε, αλλα αντισταθηκα, γιατι θυμηθηκα οτι στο δημοτικο, πριν ριξει μποι και γινει κομματος, ετρωγε τις μυξες του.
Τελοσπαντων, το θεωρησα μεμονωμενο γεγονος αλλα οταν εξιστορησα τα παραπανω στην μανα μου, δεν εδειξε καμια εκπληξη και μου εκμυστηρευτηκε οτι τα προηγουμενα χρονια ειχαμε αλλα 2,3 τετοια κρουσματα τα οποια ειχαν φαει πορτα απευθειας απο τη μανα μου. Ο ενας μαλιστα με ειχε δει σε μια παρελαση να ανεμιζω το σημαιακι και του ειχαν αρεσει τα χυτα ισια κοκκινα μαλλια μου. Δεν ηξερε βεβαια οτι τοσο το ισια οσο και το κοκκινα πορρω απειχαν απο την πραγματικοτητα και ειχαν προκυψει το προηγουμενο απογευμα οταν στις ερωτησεις της κομμωτριας μου "κοκκινακι? ισιωματακι?" ειχα απαντησει διεκπεραιωτικα "ναι.ναι." επειδη δεν ακουγα απο τον θορυβο που εκαναν τα πιστολακια.
Θυμηθηκα το γεγονος χτες, οταν πηγα σε μια κοσμικη ταβερνα εδω γυρω και ειδα σε διπλανο τραπεζι τον παραλιγο συζυγο, με τα παρολιγο πεθερικα μου να τρωνε με την νεα τους νυφη και τα νεα τους συμπεθερια. Χαρηκα πολυ που ο καλος αυτος αντρας μπορεσε και με ξεπερασε σε 15 μερες και μαλιστα βρηκε και τη γυναικα της ζωης του, γυναικα με πτυχιο, καλα γονιδια, προικα και μεγαλα βυζια. Πανω κατω οτι ειχα κι εγω, αν εξαιρεσουμε τα βυζια, στα οποια ειμαι premium κατηγορια απο μονη μου.
Ξαφνικα αστραψε η αληθεια ομπρος μου! Λοιπον, το ζευγαρωμα ειναι πολυ πιο ευκολο απο οτι νομιζα, αρκει να διαλεξεις τον σωστο τροπο. Το παιδευουμε και το υπεραναλυουμε πολυ. Κομμενα ολα, ματιες στα μπαρ, γνωριμιες στα παρτυ, σαημπερ σεξ στα τσατ-ρουμ. Αποφασισα του χρονου να βγω βολτα στο πανηγυρι της Αγια- Παρασκευης στην πλατεια του χωριου (πολης) μου και να ψαρεψω απο το νυφοπαζαρο εναν μελαχροινο, με χιουμορ και ευαισθησιες, μουσικο γουστο, διαθεση για ταξιδια και πνευματικες ανησυχιες, που να με αγαπαει.
Και στα δικα σας!
Βασικα το παραπανω κατεβατο, θα αποτελουσε συντομη εισαγωγη για το αρχικο θεμα του κειμενου μου. Θα μιλουσα για τα αποτυχημενα μου αμερικανικα ραντεβου. Αλλα ξεχασα τι ηθελα να πω και επισης με επιασε διαρροια. Aπο συγκινηση στην σκεψη των αγεννητων παιδιων μου θα ειναι μαλλον.
Παλια το ειχαμε και εμεις σαν κοινωνια αυτον τον θεσμο, δηλαδη το να βγαινει ενας αντρας με μια γυναικα με προφανεις προθεσεις ζευγαρωματος και η κοπελα να παραμενει ανεγγιχτη στο τελος της βραδιας. Αυτες οι εξοδοι (μεταφραση για πρωτοδεσμιτες και παικτες reality: αυτοι οι εξοδοι) διεφεραν στις αμερικανικες στο οτι η σεξουαλικη συνευρεση δεν συνεβαινε στο τριτο ραντεβου αλλα στο τριτο (πρωτο) στεφανι. Και επισης δεν ειχες την ελευθερια να αλλαξεις καβαλιερο: ηταν ο αρρεβωνιαρης σου που τον ειχες γνωρισει με προξενιο. Και επισης οτι τα προξενια ηταν χαλια.
Οι παραπανω σκεψεις μου μεχρι πριν δυο εβδομαδες, φανταζαν σωστες, τακτοποιημενες μεσα στο μυαλο μου ως "λυμενα θεματα" αλλα με αυτο που μου συνεβει μενω μετεξεταστεα και μαλλον πρεπει να παρω και τις σημειωσεις απο κανεναν που παρακολουθουσε τις παραδοσεις.
Θα ταν, δε θα ταν Παρασκευη απογευμα θαρρω, πριν 15 μερες, οταν συνεβει το περιστατικο. Εγω με τις βατραχοπατζάμας μου να σκεφτομαι τον βαθμο ξεκωλου που θα χαρακτηριζει τη μπλουζα που θα βαλω το βραδυ, να προβληματιζομαι αν θα κανω μπικινι μηπως μου τυχει κανενα τυχερο, να αποφασιζω να μην κανω τελικα, για να μην το γρουσουζεψω αφου ολα τα τυχερα μου τυχαινουν οταν η κυβερνηση ειναι ενα βημα πριν ανακυρηξει το "κουτακι" μου σε εθνικο δρυμο. Γενικα οι σκεψεις που περνουσαν απο το μυαλο της μεσης ανεξαρτητης γυναικας η οποια εχει πανω απ'ολα την καριερα της και θεωρει πρωτο προσον για εναν αντρα το χιουμορ (μαλλον προκαλει ωορρηξια το χιουμορ, δεν εξηγειται αλλιως)
Tender was the afternoon, ωσπου χτυπησε το θυροτηλεφωνο. Ηταν η θεια Καιτη με τον αντρα της. Η θεια μια γυναικα στα πενηντα plus, η οποια ειχε ζησει τη ζωη της στο φουλ, καπνιζε μπροστα στο σοι (θελει μεγαλο θαρρος αυτο, διοτι απο καποιο τυπογραφικο λαθος, σε ενα λεξικο της ελληνικης γλωσσας ερμηνευτικο-ετυμολογικο-συνωνυμων το οποιο μαλλον κυκλοφορει μονο εδω στην μικρη μου πολη, το συνωνυμο της λεξης "καπνιστρια" ειναι "πουτανα"). Επισης η θεια ηταν νιοπαντρη, διοτι μετα απο 50 χρονια ψωλαρμενισματος συνειδητοποιησε οτι ειχε χασει την ελαστικοτητα της και δεν εφτανε την πλατη της πλεον, οποτε χρειαζοταν καποιον να την βοηθαει και να της κολλαει τα εμπλαστρα.
"Θεια! Θειε! Τι ευχαριστη εκπληξη!" Ειχε να πατησει το ποδι της στο σπιτι απο την προηγουμενη φορα που ο Πανταζης και η Δημητριου εμφανιζονταν μαζι στα μπουζουκια. Τον αντρα της απεφυγα να τον αποκαλεσω με το ονομα του, ονομα το οποιο παρεπιπτοντως δεν γνωριζα.
"Ακου Missy", ειπε σοβαρα μολις σαβουρωσε το υποβρυχιο που την τραταρα "σκεφτηκαμε με τον αντρα μου",-ουτε αυτη λεει το ονομα του, μηπως δεν το θυμαται ουτε αυτη, μηπως ειναι δυσκολο να το προφερεις?-, "και θελουμε να σε ρωτησουμε και σενα. Θες να ξεκινησουμε κατι?"
"Βεβαιως! Μονωροφο, διωροφο, προσθηκη, εξοχικο? Τι θελετε να χτισετε?" αποκριθηκα εγω σαν σωστη επαγγελματιας. "Εχετε φερει μαζι τοπογραφικο? Θελετε να παμε να δουμε το οικοπεδο μια στιγμη?" Συνεχισα στον ιδιο επαγγελματικο τονο.
Κοιταχτηκαν μεταξυ τους, χαμογελασαν, κοιταξαν εμενα, ξανα χαμογελασαν, χαμογελασα κι εγω και απεστρεψα το βλεμμα μου. Κατι δεν πηγαινε καλα.
"Οχι βρε κουτο, δεν καταλαβες, για προξενιο ηρθαμε εδω. Να σου γνωρισουμε ενα καλο παιδι."
Το χαμογελο μου γκρεμιστηκε πιο γρηγορα και απο το W.T.C. Εκεινη την ωρα σκεφτηκα οτι τελικα μπορει να μην ηταν εκρηκτικα αυτα που επιταχυναν την πτωση των πυργων, αλλα καποια ομογενης θεια της Αστορια, η οποια τη λαθος ωρα εκανε προξενιο στην ανηψια της, την Pany Moss (Παναγιωτουλα Μουστακαλοπουλου) και υποπτευομαι οτι η Pany ηταν αυτη η γυναικα που ειδα στο CNN να πηδαει πρωτη απο το παραθυρο ενω ηταν μολις στον ημιοροφο και προλαβαινε να σωθει.
"Θεια,θειε, με τιμα η σκεψη που κανατε για μενα και ποσο με νοιαζεστε, αλλα εχω σκοπο να φτιαξω την καριερα μου πρωτα", επιχειρηματολογησα.
"Μα ειναι καλο παιδι, μολις 15 χρονια μεγαλυτερο σου, απο καλη οικογενεια με καλο σπορο".Προφανως η θεια ειχε καταλαβει για μενα, οτι συχναζω με κωλοπαιδα, εχω καποιο ψυχιατικο συμπλεγμα και γουσταρω πατρικες φιγουρες και οτι εχω ονειρο να φτιαξω αμεσα ρατσα παιδιων με πολλα pedigree.
"Οχι θεια, επιμενω, thanks but no thanks",ειπα.
"Οσο καλες προθεσεις και να εχεις, δεν με ξερεις, δεν ξερεις με τι γελαω, με τι κλαιω, τι με κανει ευτυχισμενη, τι με κανει δυστυχισμενη, με τι καβλωνω, τι με χαλαει, εχεις χορτασει αντρες και ζωη, και θες να με πασαρεις σε καποιον γνωστο του αντρα σου?", σκεφτηκα.
Φευγοντας, ενω τους χτυπουσα μητρικα -πονουσαν οι ωοθηκες μου με τοση υποσχεση σπερματος- την πλατη, κοντοσταθηκε, "τον συμμαθητη σου τον Κωστακη? Αυτον τον θες? Ειναι καλο παιδι, θες να του μιλησω?"Προφανως εκανε σπασπωδικες κινησεις επειδη εχανε καποιο ανοητο στοιχημα με καποιον που δεν μπορεσα να καταλαβω ποιος ηταν, για το αν θα καταφερει να με παντρεψει σε ενα απογευμα.
"Νομιζω πως οχι, ο Κωστακης ειναι σαν αδερφος μου", αποκριθηκα. Μεταξυ μας, λιγοψυχησα γιατι ο Κωστακης ειναι αυτο που θα μπορουσε να χαρακτηρισει την φραση sexy brotherfucker, αν αυτη υπηρχε, αλλα αντισταθηκα, γιατι θυμηθηκα οτι στο δημοτικο, πριν ριξει μποι και γινει κομματος, ετρωγε τις μυξες του.
Τελοσπαντων, το θεωρησα μεμονωμενο γεγονος αλλα οταν εξιστορησα τα παραπανω στην μανα μου, δεν εδειξε καμια εκπληξη και μου εκμυστηρευτηκε οτι τα προηγουμενα χρονια ειχαμε αλλα 2,3 τετοια κρουσματα τα οποια ειχαν φαει πορτα απευθειας απο τη μανα μου. Ο ενας μαλιστα με ειχε δει σε μια παρελαση να ανεμιζω το σημαιακι και του ειχαν αρεσει τα χυτα ισια κοκκινα μαλλια μου. Δεν ηξερε βεβαια οτι τοσο το ισια οσο και το κοκκινα πορρω απειχαν απο την πραγματικοτητα και ειχαν προκυψει το προηγουμενο απογευμα οταν στις ερωτησεις της κομμωτριας μου "κοκκινακι? ισιωματακι?" ειχα απαντησει διεκπεραιωτικα "ναι.ναι." επειδη δεν ακουγα απο τον θορυβο που εκαναν τα πιστολακια.
Θυμηθηκα το γεγονος χτες, οταν πηγα σε μια κοσμικη ταβερνα εδω γυρω και ειδα σε διπλανο τραπεζι τον παραλιγο συζυγο, με τα παρολιγο πεθερικα μου να τρωνε με την νεα τους νυφη και τα νεα τους συμπεθερια. Χαρηκα πολυ που ο καλος αυτος αντρας μπορεσε και με ξεπερασε σε 15 μερες και μαλιστα βρηκε και τη γυναικα της ζωης του, γυναικα με πτυχιο, καλα γονιδια, προικα και μεγαλα βυζια. Πανω κατω οτι ειχα κι εγω, αν εξαιρεσουμε τα βυζια, στα οποια ειμαι premium κατηγορια απο μονη μου.
Ξαφνικα αστραψε η αληθεια ομπρος μου! Λοιπον, το ζευγαρωμα ειναι πολυ πιο ευκολο απο οτι νομιζα, αρκει να διαλεξεις τον σωστο τροπο. Το παιδευουμε και το υπεραναλυουμε πολυ. Κομμενα ολα, ματιες στα μπαρ, γνωριμιες στα παρτυ, σαημπερ σεξ στα τσατ-ρουμ. Αποφασισα του χρονου να βγω βολτα στο πανηγυρι της Αγια- Παρασκευης στην πλατεια του χωριου (πολης) μου και να ψαρεψω απο το νυφοπαζαρο εναν μελαχροινο, με χιουμορ και ευαισθησιες, μουσικο γουστο, διαθεση για ταξιδια και πνευματικες ανησυχιες, που να με αγαπαει.
Και στα δικα σας!Βασικα το παραπανω κατεβατο, θα αποτελουσε συντομη εισαγωγη για το αρχικο θεμα του κειμενου μου. Θα μιλουσα για τα αποτυχημενα μου αμερικανικα ραντεβου. Αλλα ξεχασα τι ηθελα να πω και επισης με επιασε διαρροια. Aπο συγκινηση στην σκεψη των αγεννητων παιδιων μου θα ειναι μαλλον.
Misirlou Oubliez, 12:36 PM
10 Comments:
pantws o pantazhs k h dhmhtriou einai fetos pali mazi...
Το χειρότερο σενάριο που μου πέρασε από το μυαλό.
It is the year 2020, when man fought machine and machine won (Captain Power and the soldiers of the future - άσχετο). Είναι γύρω στις 10:30 και πίνεις ένα νες μέτριο με γάλα πάνω από μια Α3 με τα προσχέδια της βίλας που έχεις αναλάβει (διότι σε όρους καριέρας έχεις διαπρέψει). Ξαφνικά, ένα νοσταλγικό βλέμμα καθρεφτίζεται στο πρόσωπό σου και πριν προλάβεις να δραπετεύσεις στην άσπρη σφαίρα σου με το ιαματικό φως (βλέπε fight club), σε προδίδει η νοητική σου ευστάθεια. Η καθαρίστρια το επόμενο πρωί αντίκρισε ένα θέαμα που θα τη στοιχειώνει μία ζωή. Γραμμένο με αίμα στους τοίχους, σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο λες και προσπαθούσε να ξορκίσει μια εσωτερική βεβαιότητα, ήταν η τελευταία δήλωση του πλάσματος που κάποτε ήταν η Peppita.
«Όχι, δεν απαρνήθηκα την ευτυχία τότε. Η θεία είχε άδικο»
It is the year 2020, when man fought machine and machine won (Captain Power and the soldiers of the future - άσχετο). Είναι γύρω στις 10:30 και πίνεις ένα νες μέτριο με γάλα πάνω από μια Α3 με τα προσχέδια της βίλας που έχεις αναλάβει (διότι σε όρους καριέρας έχεις διαπρέψει). Ξαφνικά, ένα νοσταλγικό βλέμμα καθρεφτίζεται στο πρόσωπό σου και πριν προλάβεις να δραπετεύσεις στην άσπρη σφαίρα σου με το ιαματικό φως (βλέπε fight club), σε προδίδει η νοητική σου ευστάθεια. Η καθαρίστρια το επόμενο πρωί αντίκρισε ένα θέαμα που θα τη στοιχειώνει μία ζωή. Γραμμένο με αίμα στους τοίχους, σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο λες και προσπαθούσε να ξορκίσει μια εσωτερική βεβαιότητα, ήταν η τελευταία δήλωση του πλάσματος που κάποτε ήταν η Peppita.
«Όχι, δεν απαρνήθηκα την ευτυχία τότε. Η θεία είχε άδικο»
@david
μα δεν εχουν χημεια? Μα δεν ειναι γλυκες? (I just vomited in my own mouth)
@tasos
Τοσο νεα, τοσο ομορφη, τοσο πετυχημενη και τοσο νεκρη...
Ω τι καλλιτεχνη θα χασει ο κοσμος... Παω να καψω κατι να εκτονωθω (:το πελεκουδι πρωτο τραπεζι Αντζελα-Πανταζη)
μα δεν εχουν χημεια? Μα δεν ειναι γλυκες? (I just vomited in my own mouth)
@tasos
Τοσο νεα, τοσο ομορφη, τοσο πετυχημενη και τοσο νεκρη...
Ω τι καλλιτεχνη θα χασει ο κοσμος... Παω να καψω κατι να εκτονωθω (:το πελεκουδι πρωτο τραπεζι Αντζελα-Πανταζη)
Ακριβώς όπως το είπε ο Νέρωνας...
Qualis artifex pereo
Qualis artifex pereo
Τι τραβάτε κι εσείς οι άσχημες...
:-P
:-P
@tasos
Ο Νερωνας με αντιγραφει και δεν με αναφερει καν στα credits.
@lex
Under construction: Προσεχως κορμαρα.
Ο Νερωνας με αντιγραφει και δεν με αναφερει καν στα credits.
@lex
Under construction: Προσεχως κορμαρα.
Με τσιφτετέλια σε Άντζελα - Πανταζή θα την κάνεις την κορμάρα; Έχεις υπερεκτιμήσει τις καλλωπιστικές ευεργεσίες του σπασίματος της μέσης.
Με τσιφτετέλια σε Άντζελα - Πανταζή θα την κάνεις την κορμάρα; Έχεις υπερεκτιμήσει τις καλλωπιστικές ευεργεσίες του σπασίματος της μέσης.
Πάμε άλλη μία! Μπορείς βέβαια να σβήσεις τα δύο τελευταία σχόλια. Άμα πάλι σε έχει πιάσει ένα τρέμουλο, σβήσε και τρία... ;-)
τι τραβάτε κι εσείς οι χορεύτριες...
