Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Πεταξε την σερβιετα στα απλυτα και το βρακι της στο καλαθι με των αχρηστων. Αφηρημενη. Δεν ηταν η πρωτη φορα που το εκανε. Ουτε η τελευταια. Θυμηθηκε την πρωτη φορα που συνεβει, φοιτητρια στον Βολο, ειχε ξυπνησει απο το τηλεφωνο του Σαφα, το επιμονο κουδουνισμα μεχρι να το σηκωσει,οχι, δεν ηταν επιμονο, απλα εκεινη δεν ειχε ορεξη να το σηκωσει τοτε. Ηταν το πρωινο μετα το πρωτο της μεθυσι, ειχε πιει οχτω ντραμπουι μπομπες στο Ελξις (ψηλα στην Ιωλκου) και ειχε περασει ολο το βραδυ στα πλακακια του μπανιου να ξερναει τα κερασακια μαρασκινο που ειχαν για γαρνιτουρα τα ποτα της. Και ειχε κοιμηθει και με την πορτα ανοιχτη. Γελασε με το γελοιο του πραγματος, ακους εκει, να ξερναει κερασακια, να μπερδευει τα καλαθια, ταυτοχρονα σκεφτηκε ενα αστειο, να μετακομισει στην Μουτσα, θα ειχε αψογο πολιτιστικο περιβαλλον αυτη η πολη, και κουλτουρα, φανταστηκε την ταμπελα πανω απο τον κεντρικο δρομο, "Ο ΔΗΜΟΣ ΜΟΥΤΣΗΣ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ", συνεχισε να γελαει, πιο δυνατα, ηταν ενα αστειο αλλωστε που θα πεθαινε σε 5 λεπτα, θα το ξεχνουσε, δεν θα μπορουσε να το πει σε κανεναν, για καποιο λογο τελος παντων, θα χανοταν, του εκανε ωραια κηδεια ομως, δεν πρεπει να ειχε παραπονο.

Ενιωσε το ουρικο οξυ να φευγει απο μεσα της, καλα, κατουρο ηταν, αλλα εδινε αλλη αιγλη να το ονομαζει ουρικο οξυ, καυτο, ηχηρο, θυμηθηκε οτι οι Γιαπωνεζες επειδη ντρεπονται για τον θορυβο, πατανε διαρκως το καζανακι και για οικονομια στο νερο, στις δημοσιες τουαλετες υπαρχει ενα κουμπι που πατωντας το ακουγεται ηχογραφημενος ο ηχος απο καζανακι που τρεχει. Σκεφτηκε τη στιγμη που δε θα μπορουσε να φαει μανιταρια και σπαραγγια απο το φοβο αυξημενων τιμων στο ουρικο οξυ, προκαλει ποδαγρα, δεν ειναι να παιζεις με αυτα τα πραγματα, αλλα απο την αλλη, ουτε τα μανιταρια της αρεσαν και τα σπαραγγια μονο σε ενα βιβλιο του Ρομπινς ειχε διαβασει γι'αυτα, χα, κοιτα να δεις, παλι για κατουρο ηταν, αν φας λεει απο αυτα, μετα μυριζει.

Ρε ο Σαφας τι να κανει;

Θυμηθηκε οτι επρεπε να βαλει μπακαλιαρο να ξαλμυριζει, ξημερωνε του Ευαγγελισμου. Μετα θυμηθηκε οτι ειχε να μαγειρεψει χρονια. Σκουπιστηκε, και πηγε στο δωματιο να παρει καθαρο βρακι με την ευχη να ειναι κλειστες οι κουρτινες. Δεν ηταν. Γαμωτο. Ο μονος που την ειδε να κλασαυχενιζεται για την σφιχτη κωλαρα της ηταν ο Τσακ Νορις που πουλουσε μηχανηματα για σφιχτες κωλαρες στην τιβι. Τουλαχιστον αυτος θα την εκτιμουσε.

Πεινασε. Βρηκε ενα μαντολατο σε μια τσαντα που ειχε απο το Λυκειο και ξαναπηγε στο μπανιο μασουλωντας. Απο μια εκ γενετης απροσεξια τής επεσε στο υγρο βρωμερο πατωμα. Περιμενε. Μετρησε μεχρι το τεσσερα, το σηκωσε και συνεχισε να μασουλαει.

Λιγο ακομα και δε θα τρωγοταν.

Γενικα περιμενε τον τελευταιο καιρο. Να φυγουν απο πανω της οι ευθυνες, να παρουν μια πρωτοβουλια δηλαδη απο μονες τους και να φυγουν, να κανει κατι ο Γιαννης, κατι που θα την ταρακουνησει λεει, της το ειχε πει δηλαδη, οτι κατι θα κανει, της ειχε δωσει χυλοπιτα, και τη στιγμη που ειχε αρχισει να τη μασουλαει, της την ειχε πεταξει κατω, ενταξει τιποτα δε θα εκανε ο τυπος, και αυτη απλα θα περιμενε να περασουν παλι πεντε δευτερολεπτα, μερες, μηνες για να την σηκωσει απο κατω, να την καθαρισει απο τις τριχες (που της ελεγε) και να την καταπιει αμασητη. Δεν πειραζει, ειχε καβατζες.

Φαυλεπιφαυλο ατομακι, ποιον θα εκμεταλλευτεις παλι; Ποιος θα πληρωσει τις ανασφαλειες σου; Κλαιγεσαι. Λες πως τον θες και δε σε νοιαζει που δε σε θελει. Ποιον θα καψεις για επιβεβαιωση αυτη τη φορα;

Οχι τον θελω. Ο,τι κανω, το κανω για να ζηλεψει. Και ας μην ειναι εκει αυτος.

Μια καψα απλωθηκε στο στομα της, βασανο, τα ματια της κοκκινησαν, δακρυα αρχισαν να κυλανε, ετσουζε η καθε στιγμη, ριγουσε ολο της το σωμα...Περιμενε. Τριαντα δευτερολεπτα. Μετα εφτυσε το Λιστεριν. Αποφασισε οτι βαριοταν να ξεβαφτει και επεσε για υπνο.

Η τελευταια της σκεψη πριν ονειρευτει τον Γιαννη της, ηταν να κανονισει να παει Βολο να δει τον Σαφα.