Chantez à l'âne, il vous fera des pêts
La petite chanteuse á grand cul.
lundi, février 26, 2007
ΑΚΥΡΑ ΟΛΑ
Απο: Αλεξανδρος Γύμνης
Προς: Ελενη "Kiss-Ν"
Κοιτα να δεις, ολα μου τα κυτταρα φωναζουν οτι αυτο που κανω τωρα, αυτες οι γραμμες που σου στελνω, ειναι ενα λαθος, αψυχολογητο και ακυρο. Ξερω πως ειναι χωρις νοημα, δε θα κερδισω τιποτα και θα χασω και αυτο το λιγο που ηδη εχω, γιατι το πιθανοτερο ειναι να κανουμε καιρο να ξαναμιλησουμε. Επισης μαλλον σε φερνω σε δυσκολη θεση, πραγμα το οποιο σιχαινομαι. Θα το πω ομως, γιατι ειμαι βλακομετρο, γιατι το κεφαλι μου παει να σπασει και γιατι εχω καιρο να νιωσω ετσι. Μου αρεσεις.
Απο: Ελενη "Kiss-Ν"
Προς: Αλεξανδρος Γύμνης
Κι εμενα μου αρεσεις...
The rest is history που λενε και στη πρωην αποικια της Γηραιας Αλβιωνας (τις Ηνωμενες Πολιτειες δηλαδη,αλλα ηταν μια καλη ευκαιρια να χρησιμοποιησω την εκφραση "Γηραια Αλβιωνα") . Για την ακριβεια, το παραπανω ζεβουζέ ειχε την ευτυχεστερη των καταληξεων με την Ελενη "Kiss-Ν" να παντρευεται τον Αλεξανδρο Γύμνη και να μενει στην ιστορια ως η πιο searchable συζυγος του ελληνικου διαδικτυου (Ελενη Φιλινη Γυμνη)
Σκεφτομαι τι καλα που θα ηταν να με αναζητουσαν κι εμενα στο μελλον (Misirlou Oubliez U2) αλλα αυτο το σεναριακι ακυρωθηκε εν τη γενεσσει γενεση, γεννεσσει, γενεσση, γενναιση, πως διαολο γραφεται.
Διοτι μαη φρεντς, It takes two to tango (θελει και τον Cash) και μπορει ετσι οπως χορευεις πανω στην πιστα μονος σου, να βλεπεις καποιον να χτυπαει καθιστος τα ποδια του στον ρυθμο της μουσικης σου, και να του λες, ελα ρε το χεις, ειναι ευκολο, ανεβα στην πιστα, θα σου δειξω κι εγω τα βηματα, αλλα παρολο που θα ησασταν γαμω τα ζευγαρια, σαν τον Μεταξοπουλο και την Φοντανα του ενα πραμα δηλαδη, να μην την ανεβαινει ποτε αυτη τη γαμημενη την πιστα. Και νιωθεις πως θα μενεις να στροβιλιζεσαι αιωνια μονος σου, γιατι ο αμεσως επομενος που θα μπορουσε να σηκωθει και να χορεψει μαζι σου ειναι ο Μπιλι Ελιοτ, αλλα αυτος εχει ηδη ξεπακεταρει τα πουπουλα του σε καποια αλλη χωρα και δημιουργει γενιες καγκουρο που μαθαινουν να ζουν με το παραπονο οτι δε θα τον δουν. Ολα αυτα βεβαια τα νιωθεις μεχρι να δεις τον επομενο που θα κουναει ρυθμικα τα ποδια του στο ρυθμο της μουσικης σου και ετσι ολα να αρχισουν παλι...
.......................................................................................................
Και θα αναρωτηθει οποιος συνεχισει να διαβαζει: "Μη με γελουν τα ματια μου με αυτα που διαβαζω; Is it a post within a post, λοιπον;"
Ε, οχι θα απαντησω, ο Ποου μπορει να αναπαυεται εν ειρηνη -μερκουρη- αλλα βαρεθηκα να κανω δυο ξεχωριστα posts οποτε θα συνεχισω με κατι ασχετο.
Αλλαγη κλιματος λοιπον, το Σαββατο το βραδυ περιμενα ενα μηνυμα απο ενα φιλο μου, αλλα ηρθε μηνυμα απο εναν αλλο φιλο μου, αλλα δεν προσεξα καθολου το ονομα του αποστολεα και απαντησα στον αλλον που δεν μου ειχε στειλει μηνυμα, ο οποιος εστειλε μετα ενα που δεν το καταλαβα, αλλα και πως να το καταλαβω αφου και αυτος απαντησε σε κατι που δεν καταλαβε ποτε γιατι το ελαβε, και τελος παντων gamax ξερεις ποιος εισαι, εισαι εκει εξω, ξερω πως με βλεπεις, και πως δεν ελαβες ποτε το μηνυμα. Επικοινωνησε.
"Εχω και μηχανη και πεταγομαι αμα θες"
Προς: Ελενη "Kiss-Ν"
Κοιτα να δεις, ολα μου τα κυτταρα φωναζουν οτι αυτο που κανω τωρα, αυτες οι γραμμες που σου στελνω, ειναι ενα λαθος, αψυχολογητο και ακυρο. Ξερω πως ειναι χωρις νοημα, δε θα κερδισω τιποτα και θα χασω και αυτο το λιγο που ηδη εχω, γιατι το πιθανοτερο ειναι να κανουμε καιρο να ξαναμιλησουμε. Επισης μαλλον σε φερνω σε δυσκολη θεση, πραγμα το οποιο σιχαινομαι. Θα το πω ομως, γιατι ειμαι βλακομετρο, γιατι το κεφαλι μου παει να σπασει και γιατι εχω καιρο να νιωσω ετσι. Μου αρεσεις.
Απο: Ελενη "Kiss-Ν"
Προς: Αλεξανδρος Γύμνης
Κι εμενα μου αρεσεις...
The rest is history που λενε και στη πρωην αποικια της Γηραιας Αλβιωνας (τις Ηνωμενες Πολιτειες δηλαδη,αλλα ηταν μια καλη ευκαιρια να χρησιμοποιησω την εκφραση "Γηραια Αλβιωνα") . Για την ακριβεια, το παραπανω ζεβουζέ ειχε την ευτυχεστερη των καταληξεων με την Ελενη "Kiss-Ν" να παντρευεται τον Αλεξανδρο Γύμνη και να μενει στην ιστορια ως η πιο searchable συζυγος του ελληνικου διαδικτυου (Ελενη Φιλινη Γυμνη)
Σκεφτομαι τι καλα που θα ηταν να με αναζητουσαν κι εμενα στο μελλον (Misirlou Oubliez U2) αλλα αυτο το σεναριακι ακυρωθηκε εν τη γενεσσει γενεση, γεννεσσει, γενεσση, γενναιση, πως διαολο γραφεται.
Διοτι μαη φρεντς, It takes two to tango (θελει και τον Cash) και μπορει ετσι οπως χορευεις πανω στην πιστα μονος σου, να βλεπεις καποιον να χτυπαει καθιστος τα ποδια του στον ρυθμο της μουσικης σου, και να του λες, ελα ρε το χεις, ειναι ευκολο, ανεβα στην πιστα, θα σου δειξω κι εγω τα βηματα, αλλα παρολο που θα ησασταν γαμω τα ζευγαρια, σαν τον Μεταξοπουλο και την Φοντανα του ενα πραμα δηλαδη, να μην την ανεβαινει ποτε αυτη τη γαμημενη την πιστα. Και νιωθεις πως θα μενεις να στροβιλιζεσαι αιωνια μονος σου, γιατι ο αμεσως επομενος που θα μπορουσε να σηκωθει και να χορεψει μαζι σου ειναι ο Μπιλι Ελιοτ, αλλα αυτος εχει ηδη ξεπακεταρει τα πουπουλα του σε καποια αλλη χωρα και δημιουργει γενιες καγκουρο που μαθαινουν να ζουν με το παραπονο οτι δε θα τον δουν. Ολα αυτα βεβαια τα νιωθεις μεχρι να δεις τον επομενο που θα κουναει ρυθμικα τα ποδια του στο ρυθμο της μουσικης σου και ετσι ολα να αρχισουν παλι...
.......................................................................................................
Και θα αναρωτηθει οποιος συνεχισει να διαβαζει: "Μη με γελουν τα ματια μου με αυτα που διαβαζω; Is it a post within a post, λοιπον;"
Ε, οχι θα απαντησω, ο Ποου μπορει να αναπαυεται εν ειρηνη -μερκουρη- αλλα βαρεθηκα να κανω δυο ξεχωριστα posts οποτε θα συνεχισω με κατι ασχετο.
Αλλαγη κλιματος λοιπον, το Σαββατο το βραδυ περιμενα ενα μηνυμα απο ενα φιλο μου, αλλα ηρθε μηνυμα απο εναν αλλο φιλο μου, αλλα δεν προσεξα καθολου το ονομα του αποστολεα και απαντησα στον αλλον που δεν μου ειχε στειλει μηνυμα, ο οποιος εστειλε μετα ενα που δεν το καταλαβα, αλλα και πως να το καταλαβω αφου και αυτος απαντησε σε κατι που δεν καταλαβε ποτε γιατι το ελαβε, και τελος παντων gamax ξερεις ποιος εισαι, εισαι εκει εξω, ξερω πως με βλεπεις, και πως δεν ελαβες ποτε το μηνυμα. Επικοινωνησε.
"Εχω και μηχανη και πεταγομαι αμα θες"
mercredi, février 21, 2007
Nobody told me about her
Μου το ζητησαν ο chris, η crucilla, o swittes , o μπαμπας μου ο παραφωνος και ο αμμος.
Τους αγαπαω πολυ για να τους το αρνηθω. Δεν θα εγραφα σε αλλη περιπτωση, οχι απο βεντετισμο, αλλα επειδη θεωρω οτι αν ειχε η ζωη μου ενδιαφερον και ηταν απεραντα συναρπαστικη, το blog μου θα ειχε τιτλο myrealname.blogspot.com. Αν εστω ηξερα να διηγουμαι καλα τοτε θα ημουν ο gelial, o Ελλην Ιταλο Καλβινο, κατα την ταπεινη μου αποψη.
Τους αγαπαω πολυ για να τους το αρνηθω. Δεν θα εγραφα σε αλλη περιπτωση, οχι απο βεντετισμο, αλλα επειδη θεωρω οτι αν ειχε η ζωη μου ενδιαφερον και ηταν απεραντα συναρπαστικη, το blog μου θα ειχε τιτλο myrealname.blogspot.com. Αν εστω ηξερα να διηγουμαι καλα τοτε θα ημουν ο gelial, o Ελλην Ιταλο Καλβινο, κατα την ταπεινη μου αποψη.
Μα και βεβαια γραφω εδω μεσα με αφορμες απο τη ζωη μου, αλλα προτιμω να γραφω real fiction ιστοριες γιατι οπως λεει και ο Πανουτσος,(-1. τον θεωρω τον τελειο αντρα) δεν πρεπει να αφηνουμε την αληθεια να μας χαλασει μια καλη ιστορια. Ασε που οι προσωπικες ιστοριες μου οταν δεν ειναι ενταγμενες στο right context ισως να ενδιαφερουν μονο τους γκομενους μου που με κοιτουν στα ματια και λιγωνονται. Τωρα που το σκεφτομαι ομως,
0. Δεν με εχει κοιταξει ποτε γκομενος στα ματια και να λιγωθει, aka δεν εχω εμπνευσει ποτε τον ερωτα,
που σημαινει οτι αυτο το κειμενο ειναι μια καλη ευκαιρια, ισως και η μοναδικη, να πω ενα δυο πραγματα για μενα.
1. Δεν ξερω γαλλικα. Δεν ξερω καν πως προφερεται ο τιτλος του blog μου. Το γιατι επελεξα τα γαλλικα θα ειναι θεμα καποιου συναρπαστικου post μου στο μελλον. (teaser για να ξαναπερασετε απο εδω)
2. Δεν μου αρεσει οταν καποιος ερχεται σε δυσκολη θεση. Στα πλαισια αυτης της δηλωσης, δεν μου αρεσουν οι τηλεφωνικες φαρσες. Τις θεωρω ελεεινες. Ισως τοσο ελεεινες οσο το χιουμορ που κανουν στα Σκερτσακια ("...κανουμε κωμωδια επιπεδου Monty Pythons...", "...Ειμαστε καλυτεροι απο τον Σεφερλη...", αχαχα μη τα λετε δυνατα αυτα ρε παιδια γιατι ξερναω μεσα στο στομα μου)
3. Δεν παραδεχομαι ποτε δημοσια οτι δεν μπορω να κανω κατι. Ακομα και αν δεν εχω ιδεα για το τι πρεπει να κανω, απολαμβανω την προκληση να το φερω εις περας. Παντα βρισκω την εσωτερικη δυναμη να προσπαθησω και να τα καταφερω. When there's a will (or Misirlou) there's a way.
4. Εχω δημοσιογραφικη αποψη για πολλα θεματα, αλλα δεν ξερω κανενα σε βαθος και ας φαινεται καμια φορα το αντιθετο. Ειμαι η χαρα του παρτυ δηλαδη, αναλαφρες συζητησεις, απανωτα quotes, γυρνωντας απο πηγαδακι σε πηγαδακι, αλλα φιλε, δεν θες να με παρεις σπιτι μαζι σου. Ο,τι ηξερα να σου πω για τα ψυχεδελικα ροκ συγκροτηματα της Μαδαγασκαρης που ηχογραφησαν τον πρωτο τους δισκο το δευτερο τριμηνο του 1976 που τοσο λατρευεις στα ειπα στο παρτυ. Εκτος και αν δε με θες για κουβεντα, οποτε αλλαζει το θεμα.
5. Μεχρι τα 12 δεν ειχα ιδεα για την ανδρικη στυση και νομιζα πως η σεξουαλικη πραξη γινεται με τον αντρα να τιναζει το πουλακι του στο κουτακι της γυναικας. Γι αυτο μου φαινοταν λογικο να μην γκαστρωνεται αβερτα ο κοσμος. Μετα ειδα μια μεση οβελιαια τομη (εχω αδερφη φοιτητρια ιατρικης) σε ενα παιδικο βιβλιο για το ανθρωπινο σωμα, με την τσουτσου βαθια χωμενη στο κουτακι, και συνειδητοποιησα οτι το πεος δεν λειτουργει σαν κορδελα περιτυλιγματος για το κουτακι, αλλα ειναι το δωρο ΜΕΣΑ στο κουτακι.
6. No.
0. Δεν με εχει κοιταξει ποτε γκομενος στα ματια και να λιγωθει, aka δεν εχω εμπνευσει ποτε τον ερωτα,
που σημαινει οτι αυτο το κειμενο ειναι μια καλη ευκαιρια, ισως και η μοναδικη, να πω ενα δυο πραγματα για μενα.
1. Δεν ξερω γαλλικα. Δεν ξερω καν πως προφερεται ο τιτλος του blog μου. Το γιατι επελεξα τα γαλλικα θα ειναι θεμα καποιου συναρπαστικου post μου στο μελλον. (teaser για να ξαναπερασετε απο εδω)
2. Δεν μου αρεσει οταν καποιος ερχεται σε δυσκολη θεση. Στα πλαισια αυτης της δηλωσης, δεν μου αρεσουν οι τηλεφωνικες φαρσες. Τις θεωρω ελεεινες. Ισως τοσο ελεεινες οσο το χιουμορ που κανουν στα Σκερτσακια ("...κανουμε κωμωδια επιπεδου Monty Pythons...", "...Ειμαστε καλυτεροι απο τον Σεφερλη...", αχαχα μη τα λετε δυνατα αυτα ρε παιδια γιατι ξερναω μεσα στο στομα μου)
3. Δεν παραδεχομαι ποτε δημοσια οτι δεν μπορω να κανω κατι. Ακομα και αν δεν εχω ιδεα για το τι πρεπει να κανω, απολαμβανω την προκληση να το φερω εις περας. Παντα βρισκω την εσωτερικη δυναμη να προσπαθησω και να τα καταφερω. When there's a will (or Misirlou) there's a way.
4. Εχω δημοσιογραφικη αποψη για πολλα θεματα, αλλα δεν ξερω κανενα σε βαθος και ας φαινεται καμια φορα το αντιθετο. Ειμαι η χαρα του παρτυ δηλαδη, αναλαφρες συζητησεις, απανωτα quotes, γυρνωντας απο πηγαδακι σε πηγαδακι, αλλα φιλε, δεν θες να με παρεις σπιτι μαζι σου. Ο,τι ηξερα να σου πω για τα ψυχεδελικα ροκ συγκροτηματα της Μαδαγασκαρης που ηχογραφησαν τον πρωτο τους δισκο το δευτερο τριμηνο του 1976 που τοσο λατρευεις στα ειπα στο παρτυ. Εκτος και αν δε με θες για κουβεντα, οποτε αλλαζει το θεμα.
5. Μεχρι τα 12 δεν ειχα ιδεα για την ανδρικη στυση και νομιζα πως η σεξουαλικη πραξη γινεται με τον αντρα να τιναζει το πουλακι του στο κουτακι της γυναικας. Γι αυτο μου φαινοταν λογικο να μην γκαστρωνεται αβερτα ο κοσμος. Μετα ειδα μια μεση οβελιαια τομη (εχω αδερφη φοιτητρια ιατρικης) σε ενα παιδικο βιβλιο για το ανθρωπινο σωμα, με την τσουτσου βαθια χωμενη στο κουτακι, και συνειδητοποιησα οτι το πεος δεν λειτουργει σαν κορδελα περιτυλιγματος για το κουτακι, αλλα ειναι το δωρο ΜΕΣΑ στο κουτακι.
6. No.Και τωρα θελω να μαθω μερικα πραγματα για σας,
edit και καλα: επειδη ο spyros επιβεβαιωνει το "been there, blogged that" situation, θα ηθελα να μου πει μερικα λογακια ο lex_luthor, τον οποιον δεν περιελαβα αρχικα γιατι κανει βαρια λογοτεχνια και ειναι σοβαρος blogger και σιγα μην κατσει να ασχοληθει με την παρτη μου.
lundi, février 12, 2007
Epic στιγμες
dimanche, février 11, 2007
Valentine Special
Να, ξερω γω; Πως πανε αυτα; Στην αρχη δεν μου κανεις εντυπωση. και μετα μιλαμε και μετα μιλαμε και αλλο, και μου αρεσουν αυτα που λες, και μετα σκεφτομαστε το ιδιο αστειο ταυτοχρονα, και αυτο γινεται ολο και πιο συχνα, να παλι το κανες, και νιωθω αμηχανα ωραια, και μια μερα που κοιταω το ταβανι, πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται εσενα και μετα για λιγο ειμαι η Παπαριζου (καθομαι και σκεφτομαι) και διαπιστωνω πως μου αρεσεις και μετα με πιανει ο φοβος της δεσμευσης, δηλαδη μηπως να το σκεφτω καλυτερα; μηπως ειναι απλος ενθουσιασμος; ενταξει, δεν τρεχει προβλημα, θα την δω την περιπτωση σου και αμα μου κανεις εχει καλως, αλλιως ειπαμε, δεν τρεχει προβλημα. ειμαι κουλ. ειμαι ψυχραιμος. εφοσον δεν μου αρεσες απο την αρχη, ΜΠΟΡΩ να ειμαι ψυχραιμος, ο αρχοντας του παιχνιδιου, ανα πασα στιγμη "σε εχω". Μετα αρχιζω να σε παρατηρω καλυτερα, να δω ρε παιδι μου, σε θελω; με θες; καλα αμα σε θελησω, σιγουρα θα με θες κι εσυ, αφου το πα, "σε εχω". Και ξαφνικα μου αρεσεις και θελω να ειμαι συνεχεια διπλα σου και να σου μιλαω, αλλα οταν ειμαι διπλα σου δεν εχω τι να πω, που κρυφτηκε ο κουλ ανθρωπος που ημουν; δεν εχω τι να πω. ειμαι μονος μαζι σου μεσα σε κοσμο, και δεν εχω τι να πω, θα με φιλησεις να τελειωνουμε; να παψω να εχω αμηχανια να ξαναγινω κουλ και να ξανακανουμε τα αστεια ταυτοχρονα γιατι τωρα εχω κολλησει, και ξερεις μωρε, να τα βρουμε, αφου μπορουμε να τα βρουμε και να μιλαμε για ωρες. Ποπο, τι βαρετο τετ-α-τετ, ενταξει αμηχανο, και δεν εχω τι να πω, μωρε μηπως δεν φταιει αυτο, μηπως δε λεει το ατομο; Βγαινουμε ξανα με παρεα, μιλαει με τα παιδια, ο ρε πουστη μου την πατησα, ειναι υπεροχος ανθρωπος τελικα, κοιτα πως μιλαει, θελω να ειμαι συνεχεια διπλα σου, εσυ θελεις αραγε; ποπο φιλησε με γαμωτο, να το κανω εγω; και αν σε φερω σε δυσκολη θεση; αρχιδια, εμενα σκεφτομαι, να μη ριξω τα μουτρα μου. με θες ή το φανταζομαι; υπαρχει καποιος αλλος που μπορει να μου πει; που να ξερει; μπα. Ρουφιανος δεν υπαρχει, και χωρις ρουφιανους δεν πεφτουν τα καστρα, omg και αν δε με θες; και αν απλα τρεφεις τον εγωισμο σου; αλλα και παλι αν με θες και ντρεπεσαι; Τωρα ειναι που μου αρεσεις πολυ. Νομιζω πως σε εχω ερωτευτει...
... ή μηπως απλα εχω ωορρηξια;vendredi, février 02, 2007
A Pony Tale
Προχτες το πρωι ξυπνησα απο τα γελια. Αληθεια. Εκει που γκομενιζα ησυχα και ωραια μεσα στο ονειρο μου, και με θελανε ολοι και μαλιστα αυτος που μου αρεσει αυτο το καιρο με βαφτιζε κιολας -ημουνα λεει γυμνη και με αλειφε με λαδια- ξαφνικα τσουπ! μου αποκαλυφθηκε απο τον βασιλια καρναβαλο -εναν πρωην μου- τι να ντυθω φετος τις Αποκριες. Μου ειπε λοιπον, να ντυθω αλογακι και να κρεμασω πανω μου σερβιετες και ταμπον. Με αλλα λογια μου ειπε να ντυθω Πονυ Περιοδου.
Αλογακι της θαλασσας.Δυστυχως δεν βρηκα φωτο απο Πονυ Περιοδου.
Εκανα μια διαπιστωση λοιπον. Εχω αρχισει να γινομαι η Misirlou. Δηλαδη οκ, εγω ειμαι και η Misirlou και η αλλη, αλλα η περσονα μου εχει αρχισει να κυριευει τη ζωη μου, ακομα και τα ονειρα μου. Κανω περισσοτερα λεκτικα αστεια -αποτυχημενα, οκ, αλλα τα κανω- και οταν σκεφτομαι, η σκεψη μου ειναι οργανωμενη σαν κειμενο -καλα, οσο οργανωμενα μπορει να ειναι τα κειμενα μου, αλλα πριν το blogging οι νευρωνες μου καναν παρτυ με πολλα mdma- Επισης επιασα τον εαυτο μου να απευθυνεται σε μια σερβιτορα προχτες που μας ρωτησε αν θελουμε κατι αλλο, και να της απανταει με τον εξης τροπο "Παπακι σερβιτορα. Μπορειτε να μας φερετε λιγο ψωμι ακομα και ενα μπουκαλι νερο;". Αλλα αυτο ειναι η αρρωστη πλευρα για την οποια δε θα μιλησω ουτε σημερα ουτε ποτε.
Εχω ξαναυπαρξει Misirlou στο παρελθον. Οταν ειχα διπλα μου μεντορες. Αυτοι δεν το ξεραν βεβαια οτι ηταν εμπνευση για μενα. Αλλα παντα ψαχνομουν επειδη καποιοι με ενεπνεαν να το κανω και ηθελα να μαθω περισσοτερα για οσα ενδιεφεραν τους ανθρωπους που θαυμαζα. Και ειχα καλη διαθεση ολη την ωρα οταν συνεβαινε αυτο. Το μυαλο μου λειτουργουσε με καταιγιστικους ρυθμους. Σκεφτομουν τοσο γρηγορα που τα ματια μου γυρνουσανε λες και κανανε τζακ-ποτ σε κουλοχερη.
Μετα ομως, οταν εχανα την επαφη με τους μεντορες, επεφτα σε ληθαργο. Δεν διαβαζα βιβλια, δεν ακουγα μουσικη, ελεγα τις ιδιες και τις ιδιες -γαμάτες μεν,ιδιες δε- ατακες.
Απο το καλοκαιρι ομως, εφτιαξα ξανα μετα απο καιρο ωραια παρεα, στερεη. Οχι πως δεν κανω απιστιες σε αυτην, ή οτι συναναστρεφομαι με τους στενους φιλους μου και μονο. Οχι. Ειμαι σαν τα μωρα οταν αρχιζουν να μπουσουλανε και να ανακαλυπτουν τον κοσμο. Απομακρυνονται απο τη μαμα τους που ειναι καθισμενη στο παγκακι, τρωνε σκουλικια, αμμο, συναντανε αλλα μωρακια, αλλα παντα γυρνανε για να δουν που ειναι η μανα τους, δεν θελουν να την χασουν απο τα ματια τους. Και παντα γυρνανε. Μια αορατη κλωστη τους δενει και δενει και μενα με τους φιλους μου που με εμπνεουν. Και θελω να γινομαι καλυτερη γι αυτους.
Εκτος αυτου, αρχισα να γραφω συστηματικα αλλα χωρις συστημα. Εφτιαξα blog δηλαδη. Και νιωθω πως επιτελους μπορω να εκτονωσω τα σπερματα δημιουργιας που εχω μεσα μου -τα οποια απο σπερματα ειχαν γινει βατραχια τοσο καιρο που τα'χα μεσα μου-.
Σε μερικους αρεσουν κιολας αυτα που γραφω, και μπορει να ειναι λογικο να κανουν εφφε τα κειμενα μου. Το κεφαλι μου τοσα χρονια ηταν μια χυτρα με νερο, εβραζε, και ξαφνικα πατησα τη βαλβιδα, αρχισαν να βγαινουν οι σκεψεις απο μεσα, με δυναμη, σαν ατμοι, και οι ατμοι κανουν φσσσσσσσσ και γεμιζουν την κουζινα και θολωνουν και το τζαμι. Εφφε. Και πανω στο τζαμι γραφετε και σεις με λερωμενο δαχτυλο -βουτηγμενο σε φαια ουσια- και αφηνετε σταμπες. Και οταν σε λιγο καιρο ο ατμος θα γινει νερο παλι, τους ατμους μου, αυτα που γραφαμε μετα, δεν θα τα θυμαται κανεις. Θα εχει μεινει μονο το μουτζουρωμενο τζαμι. Αυτο ομως δεν θα το πλυνω ποτε. Γιατι ειμαι τσαπατσουλα. Και για να θυμαμαι οτι καποτε υπηρξατε μεντορες μου.
Εχω ξαναυπαρξει Misirlou στο παρελθον. Οταν ειχα διπλα μου μεντορες. Αυτοι δεν το ξεραν βεβαια οτι ηταν εμπνευση για μενα. Αλλα παντα ψαχνομουν επειδη καποιοι με ενεπνεαν να το κανω και ηθελα να μαθω περισσοτερα για οσα ενδιεφεραν τους ανθρωπους που θαυμαζα. Και ειχα καλη διαθεση ολη την ωρα οταν συνεβαινε αυτο. Το μυαλο μου λειτουργουσε με καταιγιστικους ρυθμους. Σκεφτομουν τοσο γρηγορα που τα ματια μου γυρνουσανε λες και κανανε τζακ-ποτ σε κουλοχερη.
Μετα ομως, οταν εχανα την επαφη με τους μεντορες, επεφτα σε ληθαργο. Δεν διαβαζα βιβλια, δεν ακουγα μουσικη, ελεγα τις ιδιες και τις ιδιες -γαμάτες μεν,ιδιες δε- ατακες.
Απο το καλοκαιρι ομως, εφτιαξα ξανα μετα απο καιρο ωραια παρεα, στερεη. Οχι πως δεν κανω απιστιες σε αυτην, ή οτι συναναστρεφομαι με τους στενους φιλους μου και μονο. Οχι. Ειμαι σαν τα μωρα οταν αρχιζουν να μπουσουλανε και να ανακαλυπτουν τον κοσμο. Απομακρυνονται απο τη μαμα τους που ειναι καθισμενη στο παγκακι, τρωνε σκουλικια, αμμο, συναντανε αλλα μωρακια, αλλα παντα γυρνανε για να δουν που ειναι η μανα τους, δεν θελουν να την χασουν απο τα ματια τους. Και παντα γυρνανε. Μια αορατη κλωστη τους δενει και δενει και μενα με τους φιλους μου που με εμπνεουν. Και θελω να γινομαι καλυτερη γι αυτους.
Εκτος αυτου, αρχισα να γραφω συστηματικα αλλα χωρις συστημα. Εφτιαξα blog δηλαδη. Και νιωθω πως επιτελους μπορω να εκτονωσω τα σπερματα δημιουργιας που εχω μεσα μου -τα οποια απο σπερματα ειχαν γινει βατραχια τοσο καιρο που τα'χα μεσα μου-.
Σε μερικους αρεσουν κιολας αυτα που γραφω, και μπορει να ειναι λογικο να κανουν εφφε τα κειμενα μου. Το κεφαλι μου τοσα χρονια ηταν μια χυτρα με νερο, εβραζε, και ξαφνικα πατησα τη βαλβιδα, αρχισαν να βγαινουν οι σκεψεις απο μεσα, με δυναμη, σαν ατμοι, και οι ατμοι κανουν φσσσσσσσσ και γεμιζουν την κουζινα και θολωνουν και το τζαμι. Εφφε. Και πανω στο τζαμι γραφετε και σεις με λερωμενο δαχτυλο -βουτηγμενο σε φαια ουσια- και αφηνετε σταμπες. Και οταν σε λιγο καιρο ο ατμος θα γινει νερο παλι, τους ατμους μου, αυτα που γραφαμε μετα, δεν θα τα θυμαται κανεις. Θα εχει μεινει μονο το μουτζουρωμενο τζαμι. Αυτο ομως δεν θα το πλυνω ποτε. Γιατι ειμαι τσαπατσουλα. Και για να θυμαμαι οτι καποτε υπηρξατε μεντορες μου.
