Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Working title: ΤΣΟ ΚΑΙ ΛΟ

Και βγαινει που λες η αδεια καταστηματος και παω εγω να παρω τα λεφτα τα ψιλολογια απο την αλληνε και αντι για την αλληνε που το παιζε ιστορια και τυπου να μου βαφτισεις το παιδι, βγαινει στα τηλεφωνα ο αντρας της ο Ρωσσος και μου λεει στα Ρωσσικα, ή Αγγλικα απο την συγχιση μονο ενα λαρυγγι που ηθελα να πνιξω εβλεπα, οτι οχι δε σε πληρωνω επειδη ξερω γω, τι ξερεις δηλαδη;, και μετα παω απο το μαγαζι για να τα ζητησω ηρεμα και ειναι αυτη κρυμμενη στο παρασκευαστηριο και ξαναβγαινει ο Ρωσσος με σορτσακι και σαγιοναρες με ασπρη καλτσα, και μου λεει κατι παπατζιλικια και αρχιδιες και του λεω ηρεμα θα ερθω να παρω τα λεφτα μου την αλλη βδομαδα και εξακολουθει να λεει παπαδες και εγω ηρεμα και αργα βιδωνω εξολοκληρου και καθηλωτικα και παει να μου κοψει και 50 ευρω απο την αμοιβη μου και του λεω ακου να δεις τα λεφτα μου μεχρι την αλλη βδομαδα γιατι οτιτι δηλαδη, να τονισω ολα αυτα στα Αγγλικα με ρουσικη προφορα, και να ειναι η δικια σου να εχω χρησιμοποιησει οτι ατακα εχω δει απο μαφιοζικη ταινια αμερικανικη, με ιταλικη μαφια, αλλα οπου μακαροναδες το αντικατεστησα με σαμοβαρι και τελος παντων για το γαμωτο θα τα διεκδικησω αυτα τα λεφτα θα του πρηξω τον ρωσσικο μπουτσο και αυτηνης οτι ελληνικο εχει, δε πα να ειναι και ιερο απευθειας απο τον αφαλο της Γης στους Δελφους, περισσοτερο σαν προπονηση διεκδικησης, ακου ρε μαλακα η μαφια που ξηγιεται ετσι και ναουμ και στο δηλαδη, σωπα ρε κωλωνω ρε και οποτε θελει να τα στησουμε να φαει τη σκονη μου. Και τελος παντων γαμω τα πτυχια μου και γαμω τους μαλακες ολου του κοσμου, απο τις στεππες της Ρωσιας μεχρι τις υψικαμινους της Αφροδιτης Μανου που ξεφτυλιζομαστε για τρακοσα ευρω. Και μιας και σκεφτηκα τον Ταϋγετο ενω πληκτρολογουσα την προηγουμενη προταση, μοιραζομαι μια σκεψη, ο Λιαντινης ειναι ο Ελληνας Γιέτι, or what?

Working Title: Смотрю её фотографии

Μου αρεσουν οι δρομοι που εχω την "απολυτη προτεραιοτητα", μ'αρεσει να πηγαινω σε μακρινες πολεοδομιες και μολις τελειωνω τη δουλεια να αγοραζω γλυκα απο τοπικα ζαχαροπλαστεια αφου πρωτα εχω μετρησει κερμα-κερμα την αγοραστικη μου δυναμη, νιωθω σα να αγοραζω ζαχαροτευτλα απο ινδιανους ιθαγενεις. Μου αρεσει να παιρνω τηλεφωνο οταν οδηγω ανθρωπους που δεν περιμεναν οτι θα τους παρω τηλεφωνο, μου αρεσει το βραστο ρυζι με γιαουρτι που του εχω βαλει καμποσο αλατι. Μου αρεσει να ζηταω το μεηλ απο αυτους που μου κανουν εντυπωση απο την πρωτη στιγμη για να τους στειλω φιντμπακ, αλλο που δεν το κανω ποτε, μου αρεσει η θεωρια του Αντωνη του ναυτη για το σεξ πως δεν πρεπει να εισαι πολυ εκλεκτικος διοτι για να χτισεις πρεπει να μπαζωσεις πρωτα. Μου αρεσει να πινω το τοπικο νερο απο τη βρυση στα μερη που παω για να παιρνω ολα τα μεταλλα και τα ιχνοστοιχεια, μου αρεσει η ωρα που σχολαει το δημοτικο εδω διπλα στο γραφειο και περνανε τα μικρα και μου κανουν μουτες, μου αρεσει να λεω προχούντες τη λεξη προυχοντες. Μου αρεσει η εννοια της θετικης αναπλαισιωσης και η λεξη credentials, mou aresei kapoios jexase na girisei to plhktroλογιο, μου αρεσει το αστειο που σκεφτηκα "ψηλοταβανα τζην", μου αρεσει που ο Φλο μου ειχε πει οτι μπορω να κλεψω αλογο. Μου αρεσει αυτο που μου ειπε ενας που ηθελε να του κανω πιαρ σε παρτυ, οτι το ταλεντο λεει ειναι εκφραση ελλειμματος. Μου αρεσε ο Κυνοδοντας, ο Λαρι Γκας, κατι πιτσιρικαδες φιλοι μου που μου στελνουν ολα τα χοτ βιντεακια και με κρατανε νεα, και βασικα μου αρεσει το ροσακι.

Λοιπον, δυο σκεψεις απο το περσινο καλοκαιρι για τραγωδιες. Η πρωτη λεγεται "Οιδιπους Τυρανοσαυρος Ρεξ", προκειται για προϊστορικη τραγωδια με πρωτογονα κροκοδειλια κλαμματα. Η δευτερη λεγεται Θησεας και θα εχει να κανει με την σχεση παιδιου και γονιου, θεματακι πιασιαρικο και διαχρονικο, τι στο διαολο απορω γιατι δεν ασχοληθηκε κανενας αρχαιος με αυτο το θεμα, γαμωτη μου και αυτο το ειχαν λυμμενο οι αρχαιοι; Τελος παντων.

Κατα τ'αλλα, τα παιδια μας θα ειναι καλυτερα απο εμας. Διοτι, οι περισσοτεροι θα γεννοβολησουμε σε μεγαλη ηλικια, του τυπου στα πενηντα μας θα τρεχουμε στην ημερησια της εχτης δημοτικου στις Μυκηνες με μια σακουλα εμετου μεσα στην τσαντα επειδη ο μικρος ζαλιζεται, και επισης λογω του τροπου ζωης, του τυπου γαμω τα κινητα σας και τις ακτινοβολιες σας μαλακες, θα πεθανουμε και πιο νεοι. Συμφωνα με προχειρους υπολογισμους, του τυπου να πω καμια μαλακια υπερβολη να θαμπωσω, στρατιες απο δεκαπενταχρονα θα ορφανεψουν και θα πρεπει να βρουν την ακρη μονοι τους, να κανουν περα που λεει και η γιαγια μου.

Το γαμω θα ειναι πως οταν φτασει η ωρα να αναλαβουν ευθυνες και τα λοιπα, δε θα εχουν εμας για προτυπο, μια γενια που οταν συνειδητοποιησε πως οτι και να κανει δε θα βγαλει ποτε περισσοτερα λεφτα απο οτι οι γονεις τους τα παρατησε. Ουτε ψυχαναλυτικη αναπαραγωγη συμπεριφορων, ουτε ακριτος μιμιτισμος -τα μαθηματα εκθεσης για την δεσμη πιασαν τοπο, ειμαι σιγουρη γι αυτο πλεον, κατοπιν αυτογνωσιακης διαδικασιας, εμφυτο το ειδεναι, προκυπτει επιτακτικο το χρεος εν κατακλειδι-.

Μαγκα μου, θα ειναι μονο ο εαυτος τους, αλλοι τοσοι στην ιδια διερευνητικη φαση με αυτους και μια φιλτραρισμενη διαισθητικη προαιωνια γνωση.

Επισης θα ειναι πιο εξυπνα απο εμας, διοτι εχω μια θεωρια πως οπως στα παλια τα χρονια (να σου θυμισω/ειχε πλειστοκαινο τη μερα που σε γνωρισα, που λεει και ενας φιλος), που απο πιθηκια γιναμε ανθρωποι επειδη ειχαμε αντικρυστο αντιχειρα και πιασαμε εργαλεια και αλλαξαμε καμμενες λαμπες και χτισαμε τον Παρθενωνα και παθαμε χοληστερινη, στενωση αρτηριων και Λεντι Γκαγκα, ετσι και τωρα τα πιο πιτσιρικακια, με τα κινητα, τα κινητα του τυπου οπως λεμε γαμω τα κινητα σας και την ακτινοβολια σας μαλακες, ολο πιτσι πιτσι τον δουλευουν τον αντιχειρα. Οπόταν, εχουμε και λεμε, δουλευει ο αντιχειρας, μεγαλωνει ο εγκεφαλος, και σε καποιο γεννοβολημα θα γινει γενετικη επιλογη και το παιδι αυτου του παιδιου θα ειναι ο αντιθεος και θα σπειρει και θα εξελιχθει το ειδος.

Γενικα πιστευω πως ειναι η καλυτερη στιγμη να πιστεψει καποιος στον ανθρωπο, και οταν ακουει οτι ζουμε σε χαλεπους καιρους να φανταζεται γλυπτες με εργα κλασικα στη συλληψη τους που ομως η γεωμετρικοτητα τοτς προϊδεαζει νεοτερικες τασεις. Η τελευταια προταση βρωμαει κοπι πεηστ απο χιλιομετρα. Και ολα αυτα τα αισιοδοξα τα λεω εγω, που γενικα ειμαι μισανθρωπος και ελιτιστρια και εστετ και οταν ακουω για ανθρωπινα επινοηματα, πχ για την γατα του Σροεντιγκερ, το πρωτο που μου ερχεται στο μυαλο ειναι κβαντικη κτηνοβασια. Γατοτροφη για την σκεψη σα να λεμε.

Κατα τ'αλλα οι δουλειες εχουν πεσει, ενας πελατης μου με πληρωσε με εικοσι διαφημιστικους αναπτηρες καποιου σουβλατζιδικου, που του τους ειχε δωσει ενας νοικαρης του που φτιαχνει τετοιους διαφημιστικους αναπτηρες, μαλλον τους ειχε δωσει αντι ενοικιου. Προς τιμην του, εχουν και φακο. Η πτωση αυτη της ζητησης, εχει οδηγησει σε εξοντωτικο διαβασμα αρθρων στη γουικιπιντια, του τυπου ολοι οι νομπελιστες, διαφορες δυτικων-ιαπωνικων σαδομαζώ δεσιματων και τι ναρκωτικο ειχε πιει ο Λενον πριν συμπληρωσει το εψιλον εννεα του το 1972.

Οδηγω, ακουω Ahmad Jamal Trio*, σταματαω στο πιο αργο φαναρι του κοσμου, τοσο αργο που ο μπροστα μου ο οποιος μουρμουριζει "α ρε μια χουντα μας χρειαζεται", δεν εχει ιδεα οτι εχει ηδη γινει μια στην χωρα, γιατι ειναι σταματημενος εκει απο την Προπολιτευση. Βρεχει ελαφρα, και ενας τυπος, ουτε καν Πακιστανος, Καυκασιος ινδοευρωπαϊκης καταγωγης, θελει να καθαρισει το τζαμι μου. Αρνουμαι, πρωτον γιατι ειναι ματαιο επειδη βρεχει και δευτερον επειδη πρεπει καποτε να μπει ενα τελος στο παραμυθι των ινδοευρωπαιων.

Επιμενει, του παιζω υαλοκαθαριστηρες, μιλαω στο τηλεφωνο εντωμεταξυ για δουλεια και βιδωνομαι, ακαθεκτος συνεχιζει το καθαρισμα, τελειωνει και ερχεται και μου χτυπαει το τζαμι μετα επιμονα και με απαιτηση να τον πληρωσω για μια δουλεια για την οποια ποτε δεν υπεγραψα δηλωση αναθεσης. Εγω βριζω στο τηλεφωνο, ο τυπος συνεχιζει να χτυπαει, το γαμημενο το φαναρι δεν γινεται πρασινο, μετα βριζω λιγο παραπανω, τωρα και τον τυπο απεξω, μετα αυτος αρχιζει και βριζει στην ντοπιολαλια του, το φαναρι αναβει πρασινο την καταλληλη στιγμη γιατι περιμενοντας εχει αλλαξει η εποχη, εξω εχει ερθει ανοιξη και πρεπει να ανοιξω επιτελους το γαμωπαραθυρο γιατι σκαω.

Ακους εκει απαιτηση διαβολε, μουρμουριζω, αλλα με το που ακινητοποιουμαι ξανα λογω κινησης μετα απο 30 δευτερολεπτα, μου ερχεται φλασια μια ερευνα που ειχα διαβασει καπου, οτι οσοι ακουνε jazz στο αυτοκινητο γινονται επιθετικοι οδηγοι. Αρχιζω να νιωθω λιγο καλυτερα για την συμπεριφορα μου, αποδιδω την ενταση στο smile price cd μου, και στο οτι θα μπορουσα να ειχα αγορασει Βαγγελη Κονιτοπουλο Μεσα Απο το Μαγαζι και να ημουν μεσα στις αγαπες.

CUT.

Παιδια, παιδια ακουστε λιγο, ποιον παω να ξεγελασω; Για καθε χουι υπαρχει μια κοινωνιολογικη ερευνα που δειχνει οτι ναι μωρε ετσι κανουν ολες, οτι νταξ, η τζαζ φταιει, η ακτινοβολια απο τον υπολογιστη, που ειχα φαει τις φακες που φυτευαμε στο δημοτικο μαζι με το μπαμπακι, που ειχα δει τον μπαμπα μου να φυτευει κουτσουπιες στον κηπο. Μπουλσητ ρε. Η αληθεια ειναι τοσο απλη.

Οσο μεγαλωνουμε, ολοι μας, χανουμε λιγο απο την παγια ευγενεια και τους καλους τροπους μας, παρακαμπτουμε το σαβουρα(ειμαι δυλσεκτικη;) βιβρ σαν να ηταν κουφαρι σκυλιου στον οδοστρωμα, σταματαμε να μιλαμε στον πληθυντικο σε αγνωστους, σπαζομαστε οταν χαλαει καποιος την βολη μας, πλαδαρευουμε οχι μονο στο σωμα αλλα και στην ψυχη, ξεχειλιζουμε το εγω μας στους γυρω μας και κατανταμε οι εκνευριστικοι τσουρομαγκες που καποτε κατακριναμε. Ενας δισκος jazz παιζει μονιμα στο κεφαλι μεσα και οσο περναει ο καιρος, ολο και πιο δυνατα.

Ολα ειναι θεμα εκπαιδευσης ομως, θα παλεψω με την αυτιστικη αγενεια μου, θα με ξαναμαθω καλους τροπους, θα κανω καλες πραξεις, θα σταματησω να κανω την μισοπεθαμενη στο μετρο για να μην παραχωρησω θεση, στις τουαλετες των μπαρ οταν οι βρυσες ειναι γυρισμενες στο καυτο θα τις γυρναω στο κρυο για να μην παθει εγκαυματα ο επομενος, θα δινω την τελευταια μπουκια απο το κρουασαν σε οποιον μου την ζηταει, τετοια απλα για αρχη και βλεπουμε και για τα αλλα.

Απο τοτε που ειδα στους Μπρεηνιακς ενα πειραμα που ελεγε πως αν εχεις ωραιο προσωπο, τα μωρα σε κοιτανε και μαγνητιζεις το βλεμμα τους, ψαχνω απεγνωσμενα να διασταυρωσω ματιες με μπεμπηδες, τριχρονες ντιβες, και γενικα ο,τι προσχολικο πεσει στο διαβα μου, για να παρω την επιβεβαιωση που ψαχνω.

Η μεθοδος μου ειναι απλη, καρφωνω ενα επιμονο βλεμμα προς την κατευθυνση που εχω εντοπισει πιτσιρικι, παντα ομως με το καλυμμα της τρυφεροτητας και του οτι εχω παθει πλακα με το ποσο γλυκα ειναι το παιδακι σας κυρια μου, παταω πανω στην ψευδαισθηση μοναδικοτητας που νιωθουν οι ανυποψιαστες μαναδες για το βλασταρι τους δηλαδη, και ετσι μου δινουν ολο τον χρονο που χρειαζομαι να παρω αυτο που θελω. Συνηθως κανω και μια μικρο-επικληση απο μεσα μου για καλυτερα αποτελεσματα του τυπου "Πεταμενα ολουθε τρυφερα κομματια μιας γονιδιακης βομβας, που εσκασε οταν το βιολογικο ρολοι εδειξε ακριβως την ωρα της εκρηξης, κοιταξτε με για να παει καλα η μερα μου", και συνηθως πιανει.

Για εκεινες τις στιγμες απορημενης βρεφικης παρατηρησης γινομαι η μανα του εαυτου μου, και στεκομαι χαμενη μεσα στην ψευδαισθηση της μοναδικοτητας μου να με καμαρωνω.

Τραγικο.

Ενας φιλος μου ο Δημητρης λεει οτι εχω μπει στην noir περιοδο μου, εγω παλι λεω οτι εχω μπει στην περιοδο που ειναι σα να εχω μονιμα περιοδο.