Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

My dear non-greek speaking friends who visit this blog,

whatever was the way you ended up here (e.g. my completely useless promotion to you "I have a blog! Check it out! What? It's in Greek? Who cares anyway, just click cause I'm in deer need of page hits"), you made me think that it was high time I wrote something for your pleasure too, something you would understand, and have it as a funny and safe -until the Others show up- island of wonders in this dark and miserable ocean of internet.

So, in order to "break the ice", let me start with an English joke, that I never had the chance to say to any of my friends here, not because they wouldn't understand it, but because they don't even hear my greek jokes. On a second thought, I don't have any friends to tell them in the first place.

So, enough with me, here's the joke.

An atom is walking down the street and meets another atom, an old friend of him.
"Hey, my old chap! What's up? You don't seem very well?Problems with ya bitch again?".
"Well no it's not that..."
"What is it then? You got the sack or something like that?"
"No, no, no, nothing like it"
"So what is it then?"
"Well, I think I've lost an electron?"
"Wwwhat? Are you sure?"
"Yes. I'm positive..."

Now, I'll give you a fifteen minutes break to finish laughing.

Gia tous tixon ellines anagnwstes pou den gelasan me to asteio, sto endiameso 8a pw ena sta ellinika gia na sigxrwnistoun me tous ksenous kai na mporesoume na sinexisoume sto ipoloipo keimeno. Loipon,

Pws lene oi geroi to profilaktiko?
Papoutso8iki.

So, today I want to talk about my inner dreams, my life as I would like it to be, but I'm not capable of living, because I don't have the opportunity but mainly becauce I'm bored to death trying to live like that. So, David, Andy, Elizabetta and Antzela:




(*)For all of you freaks who ended up here searching for "Meg White" Sex Tape, take my ballocks, and the following video:

Μια απο τις αγαπημενες μου λατινικες φρασεις ειναι το "Nomen est omen". Αυτο μεταφραζεται, "στο ονομα σου και η μοιρα σου", δηλαδη τελικα θα ακολουθησεις τον δρομο οσων ειχαν το ιδιο ονομα με σενα καθως και θα επαληθευεις διαρκως την ετυμολογια του.

Επισης μολις εκανα την διαπιστωση πως, ποτε αλλοτε δεν εχουν περασει τοσες εισαγωγικες γραμμες κειμενου χωρις να εχω πει την μαλακιτσα μου. Σπευδω να το διορθωσω παρακατω.

Αυτο το λατινικο επαληθευτηκε και στα αποτελεσματα των εκλογων. Δηλαδη δε μπορεις ρε φιλε να κανεις εσυ πλακιτσα και χαχαχουχα επειδη βρηκε πριμα τον καιρο η Λιλα Καφανταρη και μπηκε στη βουλη και να αγνοεις αυτο. Τελικα μπορει να μην ειναι το Ντορακι που θα παρει την πρωτια στο αξιωμα.

Μου την εσπασε επισης ο χλευασμος της υποψηφιοτητας της Εφης Σαρρη και τα ειρωνικα γελακια, γελακια τα οποια θα τους μπουν στον κωλο, διοτι μια μερα που η Εφη Σαρρη θα εχει εκπληρωσει το πεπρωμενο της, τα παιδια τους θα αντιγραφουν το "ψωλεο" στις λεξεις για την καρτελα και στο "αυριο ανθολογιο" θα απαγγελουν το "Γυμνος μες στην Ελλαδα".

Επισης πολυ χαρηκα που εκλεχθηκε και ο Βασιλης, ο καφετζης του πενηντα-πενηντα στα εδρανα διοτι ειναι μια δικαιωση για την καλυτερη περσινη σειρα. Αληθεια χαρηκα παντως.

Σκεφτομουν επισης την ευθραυστη πλειοψηφια της κυβερνητικης παραταξης, οτι δηλαδη μπορει να τους κανει κανενας καμια κουτσουκελα και αυτομοληση. Μετα ομως σκεφτηκα οτι τα ιδια τους εκανε και ο Σαμαρας και εκανε δυο δεκαετιες να σηκωσει κεφαλι.

Μετα θυμηθηκα οτι ο Σαμαρας τα ειχε με την Βισση παλια και οτι η Βισση τα ειχε και με τον Νταλαρα πιο παλια ακομα, και οτι και ο Καζατζιδης με την Μαρινελλα και η Βασια Τριφυλλη με τον Χαρδαβελλα και μετα θυμηθηκα την Κορομηλα με τον Ροκκο που θελαν να προμοταρουν το δεσμο τους απο το σοου, αλλα τους τα χαλασε ο τοτε αρχιεπισκοπος που πεθανε. Η επομενη μου σκεψη ηταν οτι τοτε πηγαινα δημοτικο και την ειχαμε βγαλει ζαχαρη γιατι ειχαν κυρηξει αργια και εθνικο πενθος και δεν πηγαμε σχολειο αλλα κατι δεν κολλουσε χρονικα, και περασα κανα μισαωρο μπροστα στην οθονη μεχρι να θυμηθω οτι τοτε στο δημοτικο ειχε πεθανει ο Αρχιτετοιος στην Κωνσταντινουπολη. Η γενικη μου διαπιστωση παντως ηταν οτι εχει πλακα το να ανακαλεις ρετρο ζευγαρωματα και οτι "ο θανατος σου η αργια μου".

Η ζημια βεβαια ειχε γινει με το παραπανω μισαωρο αναζητησης. Ειχα ξεχασει τι ηθελα να πω εξαρχης και που ηθελα να καταληξω με ολους αυτους τους συνειρμος. Αποφασισα λοιπον να πεταξω στο κειμενο την αγαπημενη μου λεξη που εχω επινοησει εγω για να απογειωσω το κειμενο.Αυτη η λεξη ειναι η...



Ακολουθει απογειωμενο κειμενο.

Η κωλοτεντζα λοιπον, δεν εχει ακριβη ορισμο αλλα οπως διαβασα και σε ενα βιβλιο που μου αρεσε, "ο ορισμος ανηκει σε αυτον που οριζει και οχι σε αυτο που οριζεται." Ακριβως η περιπτωση μου δηλαδη. Ορισα λοιπον, οτι η κωλοτεντζα μπορει να χρησιμοποιηθει ειτε ως συνωνυμο της ευκοιλιοτητος (εφαγα κατι βρωμικα χτες και με πηγε/επιασε κωλοτεντζα ολο το βραδυ), ειτε ως μια γενικοτερη κατασταση πανικου (μεσα στην κωλοτεντζα καποιος μου δαγκωσε το σαντουιτς που κρατουσα), ειτε ως επιθετικος προσδιορισμος (ισα μωρη κωλοτεντζα).

Εντωμεταξυ θυμηθηκα τι ηθελα να γραψω. Ηθελα να κανω μια κοινωνικη αναλυση των επιπτωσεων που εχουν οι ψηφιακες φωτογραφικες μηχανες και πιο συγκεκριμενα το διαρκες preview των φωτογραφιων πριν καν τελειωσει η εκδρομη, στην διαμορφωση των αναμνησεων μας. Με το που θυμηθηκα το θεμα, θυμηθηκα και γιατι το ξεχασα: δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα για να γραψω.

Ξαπλωμενη στον καναπε της, ποτε ηταν που ξαπλωσε πρωτη φορα εδω; Kαλοκαιρι, ιδρωνε πανω στο ζεστο κοτλε υφασμα οπως και τωρα. Το ραδιο επαιζε "πως βαριεμαι σε τουτη την ακτη", θυμηθηκε την πρωτη φορα που ακουσε για την Αρβανιτακη ηταν στο χριστουγεννιατικο επεισοδιο των Απαραδεκτων, ψωμι παιδεια ελευθερια αρβανιτακη, μετα θυμηθηκε την πρωτη φορα που ακουσε το "με προδωσαν και οι φιλοι μου μα να εισαι καλα", σε ενα τρειλερ για τους Αυθαιρετους απο εορταστικο επεισοδιο κι αυτο, ηταν λεει ο Θεμης Μανεσης με ενα ποτηρι ουισκι στο χερι και σηκωθηκε σε ενα μπαρ εστιατοριο που φτιαχναν και το σιγοτραγουδησε, μετα θυμηθηκε την πρωτη φορα που κοπηκε με χαρτι Α4 και ανατριχιασε οπως και τοτε, προσπαθησε να το ξεχασει, γκνιαχ, εκανε ενα σπασμο, δεν μπορουσε να ξεχασει την αηδια, μετα την πρωτη φορα που πηγε κατω τον καπνο απο το τσιγαρο, 4 μηνες καπνιζε και δεν τα ειχε καταφερει, στο σπιτι της Ζωζως, φοιτητριες στον Βολο, καναν μια εργασια και της ειπε ρουφα και μετα φαντασου οτι μπαινει ο μπαμπας σου στο δωματιο και σε βλεπει και πες "χα! ο πατερας μου", μετα θυμηθηκε την πρωτη φορα που γαμηθηκε, σε ενα εξοχικο στο Καπανδριτι, πανω σε ενα σεντονι με καρδουλες, και μετα της ηρθε στο μυαλο ο Σαρτρ, και μια μαυρουλα φοιτητρια τού, παρθενα, δεν του καθοταν επειδη ειχε παθει αυτο που παθαινουν ολες οι υπερωριμες παρθενες, απο τη μια βιαζονται να το δωσουν γιατι το νιωθουν βραχνα, απο την αλλη κανουν πισω επειδη θεωρουν πως μιας και περιμεναν τοσο πολυ, ε λιγο ακομα δεν κανει κακο, να ειναι κατι εξαιρετικο και σπεσιαλ. Αραγε τη πηδηξε ποτε ο Σαρτρ αυτη τη μαυρουλα; Θυμηθηκε την πρωτη φορα που τον ειδε, μετα θυμηθηκε ολες τις φορες, οσα της ειχε πει, οχι ολα, μονο οσα δεν ειχε κανει, αχ ας εκανε κατι, βουλιαζε, ας της εκανε κακο τουλαχιστον, ενιωθε πως απομακρυνονται, ταιριαζαν, οχι, ναι, ταιριαζαν αλλα και τι με αυτο. Θυμηθηκε ποσες πρωτες φορες ειχε ενθουσιαστει με καποιον, καποιους, γαμωτο της τελειωσαν τα τσιγαρα, ειχε βρει ηδη τον επομενο, παλι απιαστος, οχι ως γκομενος ή κατι τετοιο, αλλα οι συνθηκες δεν ευνοουσαν, ρε μπας και ηταν σαν την μαυρουλα την παρθενα, μηπως αυτοι που εβρισκε ηταν καθημερινοι Σαρτρ, στραβοχυμενοι διανοητες, ισα για να εχει μια δικαιολογια, μα τους θελω και δε με θελουν, τους θελω; Δεν μπορουσε να συνεχισει για πολυ χωρις τσιγαρα, επρεπε να ντυθει να παει να παρει, πρωτη φορα το αιτημα για καπνο ηταν τοσο εντονο, θα γυριζε να συνεχισει. Προσπαθησε να θυμηθει την τελευταια φορα που μιλησε με τον Σαφα. Δεν ολοκληρωσε την προσπαθεια, αρχισε να ψαχνει τα κλειδια της. Μετα αρχισε να κλαιει. Τοσο μονη ρε πουστη μου, δεν το αξιζω. Που να΄ναι παλι αυτος; Το ραδιο επαιξε "η πρωτη φορα ποναει παντα, καμια φορα, ποναει για παντα". Βρηκε τα κλειδια της. Δε βρηκε ομως λογο να σταματησει να κλαιει.

...Εταξα πολλα για να παρω αυτη τη κουμπαρια, την ηθελα πολυ, την ειχα αναγκη...(**) Τελικα εκανα λιγα, το ομολογω... Αλλα ως γνωστον "στην ευφορη κοιλαδα του Θα, πολλοι πεθαναν απο την πεινα". Και τελικα το θεμα ειναι αλλο: