Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Μια απο τις αγαπημενες μου λατινικες φρασεις ειναι το "Nomen est omen". Αυτο μεταφραζεται, "στο ονομα σου και η μοιρα σου", δηλαδη τελικα θα ακολουθησεις τον δρομο οσων ειχαν το ιδιο ονομα με σενα καθως και θα επαληθευεις διαρκως την ετυμολογια του.

Επισης μολις εκανα την διαπιστωση πως, ποτε αλλοτε δεν εχουν περασει τοσες εισαγωγικες γραμμες κειμενου χωρις να εχω πει την μαλακιτσα μου. Σπευδω να το διορθωσω παρακατω.

Αυτο το λατινικο επαληθευτηκε και στα αποτελεσματα των εκλογων. Δηλαδη δε μπορεις ρε φιλε να κανεις εσυ πλακιτσα και χαχαχουχα επειδη βρηκε πριμα τον καιρο η Λιλα Καφανταρη και μπηκε στη βουλη και να αγνοεις αυτο. Τελικα μπορει να μην ειναι το Ντορακι που θα παρει την πρωτια στο αξιωμα.

Μου την εσπασε επισης ο χλευασμος της υποψηφιοτητας της Εφης Σαρρη και τα ειρωνικα γελακια, γελακια τα οποια θα τους μπουν στον κωλο, διοτι μια μερα που η Εφη Σαρρη θα εχει εκπληρωσει το πεπρωμενο της, τα παιδια τους θα αντιγραφουν το "ψωλεο" στις λεξεις για την καρτελα και στο "αυριο ανθολογιο" θα απαγγελουν το "Γυμνος μες στην Ελλαδα".

Επισης πολυ χαρηκα που εκλεχθηκε και ο Βασιλης, ο καφετζης του πενηντα-πενηντα στα εδρανα διοτι ειναι μια δικαιωση για την καλυτερη περσινη σειρα. Αληθεια χαρηκα παντως.

Σκεφτομουν επισης την ευθραυστη πλειοψηφια της κυβερνητικης παραταξης, οτι δηλαδη μπορει να τους κανει κανενας καμια κουτσουκελα και αυτομοληση. Μετα ομως σκεφτηκα οτι τα ιδια τους εκανε και ο Σαμαρας και εκανε δυο δεκαετιες να σηκωσει κεφαλι.

Μετα θυμηθηκα οτι ο Σαμαρας τα ειχε με την Βισση παλια και οτι η Βισση τα ειχε και με τον Νταλαρα πιο παλια ακομα, και οτι και ο Καζατζιδης με την Μαρινελλα και η Βασια Τριφυλλη με τον Χαρδαβελλα και μετα θυμηθηκα την Κορομηλα με τον Ροκκο που θελαν να προμοταρουν το δεσμο τους απο το σοου, αλλα τους τα χαλασε ο τοτε αρχιεπισκοπος που πεθανε. Η επομενη μου σκεψη ηταν οτι τοτε πηγαινα δημοτικο και την ειχαμε βγαλει ζαχαρη γιατι ειχαν κυρηξει αργια και εθνικο πενθος και δεν πηγαμε σχολειο αλλα κατι δεν κολλουσε χρονικα, και περασα κανα μισαωρο μπροστα στην οθονη μεχρι να θυμηθω οτι τοτε στο δημοτικο ειχε πεθανει ο Αρχιτετοιος στην Κωνσταντινουπολη. Η γενικη μου διαπιστωση παντως ηταν οτι εχει πλακα το να ανακαλεις ρετρο ζευγαρωματα και οτι "ο θανατος σου η αργια μου".

Η ζημια βεβαια ειχε γινει με το παραπανω μισαωρο αναζητησης. Ειχα ξεχασει τι ηθελα να πω εξαρχης και που ηθελα να καταληξω με ολους αυτους τους συνειρμος. Αποφασισα λοιπον να πεταξω στο κειμενο την αγαπημενη μου λεξη που εχω επινοησει εγω για να απογειωσω το κειμενο.Αυτη η λεξη ειναι η...



Ακολουθει απογειωμενο κειμενο.

Η κωλοτεντζα λοιπον, δεν εχει ακριβη ορισμο αλλα οπως διαβασα και σε ενα βιβλιο που μου αρεσε, "ο ορισμος ανηκει σε αυτον που οριζει και οχι σε αυτο που οριζεται." Ακριβως η περιπτωση μου δηλαδη. Ορισα λοιπον, οτι η κωλοτεντζα μπορει να χρησιμοποιηθει ειτε ως συνωνυμο της ευκοιλιοτητος (εφαγα κατι βρωμικα χτες και με πηγε/επιασε κωλοτεντζα ολο το βραδυ), ειτε ως μια γενικοτερη κατασταση πανικου (μεσα στην κωλοτεντζα καποιος μου δαγκωσε το σαντουιτς που κρατουσα), ειτε ως επιθετικος προσδιορισμος (ισα μωρη κωλοτεντζα).

Εντωμεταξυ θυμηθηκα τι ηθελα να γραψω. Ηθελα να κανω μια κοινωνικη αναλυση των επιπτωσεων που εχουν οι ψηφιακες φωτογραφικες μηχανες και πιο συγκεκριμενα το διαρκες preview των φωτογραφιων πριν καν τελειωσει η εκδρομη, στην διαμορφωση των αναμνησεων μας. Με το που θυμηθηκα το θεμα, θυμηθηκα και γιατι το ξεχασα: δεν μπορουσα να σκεφτω τιποτα για να γραψω.