Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Παρακολουθω το τελευταιο επεισοδιο σε επαναληψη απο το "εισαι το ταιρι μου" και μου ηρθε να πω το εξης.
Μπορω να πω με βεβαιότητα οτι ειναι απο τις καλυτερες σειρες που εγιναν.
Αυτο οχι μονο για τις ατακες, ή για τους πληρως ψυχογραφημενους χαρακτηρες.
Αλλα επειδη ενω ειναι κωμωδια, το νοημα της ειναι απεραντα πικρο, και βαθια κρυμμενο κατω απο τονους happy end.
Στο τελος ο μονος που μενει μονος χωρις αγαπη (χωρις να παιρνει την αγαπη που του αξιζει για την ακριβεια) ειναι ο Γρηγορης. Ο οποιος ειναι ο μονος χαρακτηρας σε ολη τη σειρα που ηταν ειλικρινης, για τον εαυτο του και τα αισθηματα του. Τελικα μηπως αυτη ειναι η μοιρα οσων δινουν λιγη μπεσα; Yeap.

Χτες ηπια χωρις να το αντιληφθω εναμιση λιτρο γαλλικο καφε και εγινα τοσο speedατη που ημουν ορατη μονο με φωτο-φινις.
Ενα αλλο τραγικο αποτελεσμα αυτης της αψυχολογητης πραξης μου ηταν οτι απωλεσα τον υπνο μου. Δεν ηταν η πρωτη φορα και σιγουρα οχι η τελευταια. Διαβαζοντας ομως για να περασει η ωρα τα quotes στο ημερολογιο του γραφειου μου, πετυχα ενα τσιτατο (ή μηπως με πετυχε αυτο?) που με αναστατωσε."Υποφερουμε πολυ για το λιγο που μας λειπει. Χαιρομαστε ομως λιγο για το πολυ που εχουμε".



Και απο υπνο εχω πολυ. Παρα πολυ. Για να το κανω πιο ξεκαθαρο,
αυτο που οι αλλοι λενε ζωη, εγω το λεω το χρονικο διαστημα μεταξυ δυο απλαυστικων υπνακων.
Τα περισσοτερα χρονια της ζωης μου τα εχω περασει στο κρεβατι, οχι προσπαθωντας να αναπαραχθω αλλα προσπαθωντας να ξυπνησω. Αντι λοιπον να γραφω αραδες για κατι που δεν κατεχω, αποφασισα να γραψω μια δυο αραδες για κατι που με κατεχει:


1.Προσωπικος υπνο-μπιχεβιορισμος, μερος πρωτο (sonata allegro)
Δυσκολευομαι πολυ να σηκωθω απο το κρεβατι αμεσως μολις χτυπησει το ξυπνητηρι. Λογικο, ολοι χουζουρευουμε. Εγω ομως χουζουρευω τουλαχιστον για 2 ωρες. Για παραδειγμα, οταν πρεπει να ειμαι στο ποδι στις 7.45 βαζω το ξυπνητηρι στις 7.45, αλλά! φτιαχνω στο κινητο υπενθυμισεις (συσκεψεις οπως επιμενει να τις λεει η νοκία) οι οποιες χτυπανε ανα τεταρτο απο τις 5.45. Αναμεσα σε δυο τετοια meeting λοιπον, οπου ανοιγω τα ματια μονο και μονο για να τις αναβαλω (αντιεπαγγελματικο αλλα τι να κανω), δεν παω γυμναστηριο, ουτε συνανταω executive στελεχη σε ακριβα resto για να ανταλλαξω αποψεις πανω στη δουλεια, παρα μονο αποφασιζω τι ονειρο θα δω για το επομενο τεταρτο.
Εχω διαπιστωσει παντως οτι και 5 λεπτα μεταξυ δυο αφυπνησεων ειναι αρκετα για να καταστρωσω το ονειρο που θελω να δω, να το ονειρευτω και να ξαναξυπνησω ειτε οριστικα, ειτε για να ξανακοιμηθω. Σε αυτο το σημειο θα μπορουσα να γραψω για την ικανοτητα που εχω αναπτυξει στα lucid dreams αλλα δεν ειναι της παρουσης (ειναι δικα μου).



2.Κατουροκαβλες (adante)
Θελω να ακουω καποιον να μιλαει για να με παρει ο υπνος. Στο σεξ παλι, δε θελω να ακουω κουβεντα (γιατι με παιρνει ο υπνος, μολις το ειπα παραπανω).
Οταν το μονο πραγμα που ΔΕΝ χρειαζομαι ειναι υπνος αλλα ενα καλο ==ο>%), δυστυχως δεν εχω καταφερει να κανω τους επιδοξους επιβητορες μου να το βουλωσουν για να προχωρησουμε παρακατω.
Οταν σκοπος μου ειναι η αναπαυση, ακουω ραδιοφωνακι και αποκοιμιεμαι μακαρια. Το προβλημα (?) ειναι οτι ακουω supersport fm και οι τελευταιες λεξεις που θυμαμαι καθε βραδυ ειναι περιπου οι εξης "γεια σου Διονυση (ή Κωστα ή Βασιλη,αναλογα τη μερα και την ωρα κατακλυσης),Μπαμπης απο Αμπελοκηποι, βαζελοzzzzzz....)".
Το καλο ειναι οτι κανω στοιχηματικη υπνοπαιδεια και το πρωι ξερω οτι η Χερτα κατεβαινει χωρις τρεις βασικους της, ολα τα αχαστα-στανταρακια των σκανδιναβικων ομαδων,και αρκετα απο τα αποτελεσματα του αργεντινικου πρωταθληματος( ημιχρονα και τελικα).
Το κακο ειναι οτι ενω οι περισσοτερες γυναικες εχουν ονειρωξη με Μπραντ Πιττιδες, Τζουντ Λωδες και δεν συμμαζευεται, εγω τα βραδυα μαλλον ονειρευομαι οτι κανω τρελλιτσες με τον Τασουλινιο Μιλαμπαλα. Τραγικο το ξερω, και ακομα πιο τραγικο ειναι πως δεν θελω να αλλαξω σταθμο, διοτι δενομαι συναισθηματικα με οποιον κανω σεξ ακομα και αν αυτο συμβαινει κατα λαθος σε ονειρωξη.




3.Μοντερνοι καιροι- μοντερνοι ονειροκριτες (Allegretto)
Το τελευταιο πραγμα που θα επισημανω σημερα αφορα στην ερμηνεια των ονειρων. Παλια ειχαμε εναν Γιουνγκ, εναν Φρουντ, ή έστω τον Καζαμια στο σπιτι της γιαγιας, και για παρα πολλα χρονια που η τεχνολογια ηταν στασιμη ολα αυτα τα συγγραμματα ηταν υπεραρκετα. Τι γινεται ομως στην περιπτωση (μου) που ξυπναω λουσμενη στον ιδρωτα εχοντας δει οτι δεν μπορω να συνδεθω στο ιντερνετ με την παλια pstn μου γραμμη? Η' οταν ο φακος επαφης εχει γινει τεραστιος και δεν μπορω να τον βαλω με τιποτα στο ματι μου? Ποιος θα μου δωσει μια απαντηση στην προαιωνια αγωνια του να μαθω το μελλον ή εστω το υποσυνειδητο μου?


Επιλογος (sonata rondo)
Φτανει για σημερα. Θα επανελθω στο μελλον γιατι με τετοια θεματαρα και με ενα μονο post, αυτο που εξαντλειται δεν ειναι το θεμα αλλα ο αναγνωστης. Τα καταφερα λοιπον και σημερα, τα βλεφαρα σου κλεινουν, τα δικα μου επισης, καληνυχτα λοιπον και ονειρα, γλυκα, πικρα, γλυκοξινα, χωρις αλατι αν εχεις πιεση,δεν εχει σημασια,περι ορεξεως τα γνωστα.

Αντε. Υπνο τωρα γιατι αλλιως θα ερθει η Μεσημερου να σε παρει, και μετα για ποιον θα γραφω?

Ο μεντορασ μου ειναι καλοσ.

Τον λενε Γιωργο κε ειναι αξιωματικοσ.

Εχει μαλλια στο χρωμα του τζιτζερ και εχει και μαλλια στην πλατη και φακιδεσ.

Παλια μεναμε στην ιδια πολη, αλλα μετα γυρισα στο χωριο μου και μετα δεν μεναμε στην ιδια πολη.

Και ειμαι στεναχωρεμενη γι' αυτο καμια φορα.

Μου εστειλε μηνυμα πριν απο λιγο και με ρωταει αν θα παω στον Νικολα το βραδυ.

Και δεν χρειαζεται να μου πει ποιον Νικολα εννοει.

Γι'αυτο τον αγαπαω.

Εισαι μικρος και αγαπας ολο τον κοσμο, θες να τον κανεις να γελαει, να περναει καλα. Δεν καταλαβαινεις οτι ισως να μην ειναι αυτο που θελει ο κοσμος απο σενα, οτι ισως να μην θελει και εσενα καλα-καλα.

Εισαι μεγαλος και συνεχιζεις στον ιδιο ρυθμο. "Για να περναει η παρεα καλα, πρεπει καποιος απο την παρεα να περναει χαλια". Αυτο μαγκα μου, για να καταλαβω, που το ειδες γραμμενο? Ειναι νομος της φυσης?

Της φυσης οχι, της δικιας σου υποφυσης ναι. Η οποια σου υπαγορευει να αναλωνεσαι ματαια και να πετας φαια ουσια ολουθε, σαν μια αδεξια εκσπερματωση πνευματος. Εχεις πειστει οτι αυτο ειναι μια μορφη ασκητισμου, οτι το να ευαγγελιζεις το πνευμα σου σε ανθρωπους που δεν σε "πιανουν" θα σου χαρισει την αιωνια ζωη, και εναν παραδεισο οπως ακριβως τον φανταζεσαι (Αν κλεινεις τα ματια και ονειρευεσαι τονους απο ρυζι και καβλιαρες παρθενες, εισαι εκτος κλιματος κειμενου και το μονο που χρειαζεσαι ειναι ενα πετσακι λιγοτερο "εκει")

Δεν εισαι κατι εξαιρετικο, ουτε νιωθεις ετσι. Ουτε γραφικος εισαι ομως damn it! Γιατι λοιπον να φαινεσαι ετσι στα ματια καποιων? Σταματα πριν ειναι αργα, και εξαντληθεις απο τα βαμπιρ ανθρωπινης ενεργειας που συναναστρεφεσαι. Ειναι καλο να εισαι εκλεκτικος.

Αμ, το αλλο! Τι θα ξεχνουσα! Αυτοι που σε ελκυουν ερωτικα. Ω! Τι μπαγλαμαδες μπορουν να γινουν! Ποσα μηνυματα γεματα σφριγος, παθος, ατακες δεν εχεις στειλει αραγε? Τα καλυτερα σου sms εμειναν αναπαντητα ή, ακομα χειροτερα, η απαντηση σου προκαλεσε συστροφη πεους.

Σταματα λοιπον, γιατι μπορει να λες οτι δεν σε νοιαζει η διαδραστικοτητα αυτων που λες και κανεις. Ισως και να περνας και καλα ακουγοντας σε. Αλλα τις στιγμες που συνειδητοποιεις οτι το λουλουδι σου το ποδοπατανε αυτοι που δεν ξερουν νιωθεις τοσο (τοτσο) μαλακας. Και καραγκιοζης.

Πριν λοιπον κανεις το ιδιο αμαρτημα, το αιωνιο του πνευματος σου, πριν σταξεις χοες προς τιμην αυτων που πεθαναν στο ονομα του φλεγματικου χιουμορ- παρουσια των δολοφονων τους, πριν κερασεις τις κυκεωνειες θεωριες σου στους αμυητους, πριν στειλεις το καλυτερο σου (μεχρι το επομενο) μηνυμα στα αντικειμενα του ποθου σου, βαλε χειροφρενο και σκεψου. Θα αντεξεις τη λαθος αντιδραση?

Οι γαλλοι το εχουν πει, και το λεω και το φωναζω και το τραγουδω στους δρομους και εδω μεσα, κι ας μην ξερω γαλλικα:

Ενα μηνα και κατι μετα το τελευταιο μου ποστ και ακομα δεν εχω μαθει να κανω ληνκς.Αδιαφορο. Και ψεμα.

Η αυξανομενη πιεση στην δουλεια μου και ο ελεγχομενος πανικος δεν μου εχουν επιτρεψει να γραψω οσα θα ηθελα, αλλα μηπως και αφορα κανεναν?

Περασα πολλα στις συντομες διακοπες μου, κοντεψα να σκοτωθω τρεις φορες, ισως και παραπανω, αλλα ισως και αυτο να ειναι τοσο βαρετο να το δεις γραμμενο, οσο ποδοσφαιρικο ντερμπι α' εθνικης.

Επισης διαβαζοντας ενα βιβλιο του τομ ρομπινς που μου ειχε ξεφυγει διεπιστωσα οτι τα ποστς μου ειναι επηρεασμενα απο το στυλ γραφης του και οτι τελικα αυτος ο ανθρωπος με εχει επηρεασει περισσοτερο απο οτι φανταζομουν, αλλα και αυτο δεν ενδιαφερει κανεναν αλλον παρα μονο εμενα που καταλαβα οτι η σκεψη μου ειναι ενα καλουπι που προυπηρχε.Boring.

Δεν ξερω αν, τοσο αυτα που ηθελα να γραψω,οσο και αυτο που εγραψα παραπανω ηταν σωστο να τα γραψω, γιατι τελικα τι μου επιτρεπεται να γραφω σε ενα μπλογκ? Μηπως το να ειμαι un-cool, εκτος κλιματος, και το να εξακολουθω να πηγαινω πολυ νωρις ή πολυ αργα στα παρτι δεν προκειται να αλλαξει ποτε? Mηπως χανω κατι?

Για αλλη μια φορα ειμαι ασυγχρονη και δεν ξερω τους συσχετισμους δυναμεων, το σεναριο, τι παιζει ρε παιδια.

Διοτι διαβαζοντας τακτικα πολλα μπλογκ διαπιστωνω οτι ολοι ειναι γνωστοι με ολους -πολλα κειμενα γραφονται για οσους ξερουν,σε συνεχεια καποιου γεγονοτος που μερικοι εκει εξω ξερουν, ξερετε εσεις, κτλ- που μου προκαλουν θλιψη,αν οχι εκνευρισμο και το ενοχλητικο ψυχοσωματικο να εχω κνυσμο αναμεσα στα μπουτια.

Προσπαθησα να διαβασω τα αρχεια αυτων των συγκοινωνουντων μπλογκς αλλα ματαια, η σχεση δεν ξεκιναει μεσα απο τα μπλογκς και αν ξεκιναει, αυτο γινεται αποτομα σαν να υπαρχει μια μυστικη συνεννοηση.

Ο ευρυτερος κυκλος μου, ο στενοτερος του ιδιου σχηματος, καθως και οι θαμωνες των διπλανων τραπεζιων οταν κρυφακουω, δεν ασχολουνται με τα μπλογκς, οποτε εσεις οι μπλογκερς που γνωριζεστε μεταξυ σας, μηπως ειστε καποιο ειδικο κομματι της κοινωνιας, μαλλον ΑΥΤΟ το κομματι της κοινωνιας, που δεν μπορω να χαρτογραφησω που μισω να θαυμαζω, το οποιο ξερει για κατι πριν το μαθει? Αυτα τα δεκα δεκαπεντε ατομα που διαμορφωνουν το εκλογικο αποτελεσμα καθε φορα? Η κοινωνικη ταξη η οποια γνωριζει το φερεσθαι για καθε εκφανση της ανθρωπινης δραστηριοτητας, και συμπεριφερεται τοσο φυσιολογικα σε τοσο αφυσικες καταστασεις, σαν να ειναι η ζωη γι'αυτους ενα διαρκες ντεζα-βου. Που πεφτει τηλεπαθητικο συνθημα μεταξυ της εκλεκτης αυτης καστας: "μαγκες, τωρα ασχολουμαστε με τα μπλογκς και ναι, θα το κανουμε και αυτο τέλεια, γαμημενα τέλεια".

Τελικα αυτος ειναι ο ορισμος του να εισαι cool, Ατομο, Μορφη? Αντισυμβατικος αν και κολλεγιοπαις? Να ανηκεις και να εισαι ανενταχτος ταυτοχρονα?

Δεν ξερω, θα περιμενω καποιος να γραψει το βιβλιο με την ιστορια του ελληνικου μπλογκιν', να βαλει ομως και κανενα δενδροδιαγραμμα με τις συγγενειες και πως αυτες προεκυψαν για μενα την ξενερωτη, ε?