center

Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

La petite chanteuse á grand cul.

mercredi, novembre 21, 2007

Ολα μαυρα και δεν σε πιανω

Τον τιτλο του κειμενου τον σκεφτηκα δευτερολεπτα πριν με παρει ο υπνος χτες. Ξυπνησα το πρωι και εσπαγα το κεφαλι μου στο αμαξι, στο δρομο για τη δουλεια, να το θυμηθω και μου ερχοταν ενας αλλος τιτλος παραστασης του Κραουνακη με τον οποιο δεν μπορουσα να κανω λογοπαιγνιο και τον οποιο ασχετο δευτερο τιτλο αν εχεις τον Θεο σου, αυτη τη στιγμη, δεν μπορω με τιποτα να θυμηθω ποιος ηταν. Ετελος επαντων. Ας παμε παρακατω.

Τον τελευταιο καιρο, μεσα στο μυαλο μου εχει σχηματιστει αναθεωρητικη Βουλη, αναθεωρω βασικα αρθρα του συνταγματος μου, my constitution, την συσταση μου, πως το λενε. Σκεφτομαι οτι κοντευω τα 27 (τα οποια θεωρω καλη ηλικια και σκοπευω να αραξω σε αυτα κανα πενταρι χρονια) και δεν εχω πολλα σταθερα πραγματα στη ζωη μου. Δουλεια, φιλιες, γκομενοι, ολα ρευστα ακομα, μια πανω μια κατω, και φταιω και γω, ισως μονο εγω, τι ισως ρε Missy, μονο εσυ φταις, σε αυτο. Ενταξει δε θα κουρασω με το τι αλλαγες κανω στην δουλεια μου ή τις φιλιες, εξαλλου και να τα γραψω δε θα τα διαβασει και κανενας αφου ως γνωστον τα γκομενικα ηταν ειναι και θα ειναι νουμερο ενα θεμα αποσπασης ενδιαφεροντος, με την πολιτικη, το ποδοσφαιρο και την παλη μεσα στις λασπες καυτων γυναικων με μπικινι να αποτελουν αποτυχημενες επινοησεις κεντρισματος ενδιαφεροντος.

Αποφασισα λοιπον, μιας και βλεπω οτι η προωρη κλιμακτηριος που περναω (πρωτα η ανεση, δηλαδη φοραμε το ιδιο ζευγαρι σταρακια μεχρι οχι απλως να λιωσουν, αλλα να νιωσω την ασφαλτο να κανει πιλιγκ στη φτερνα) δε βοηθαει στην εξευρεση συντροφου γιατι οπως και να το κανουμε, γαμω τα παιδια ειμαι και χαβαλε, αλλα εχω και γω αναγκες, και αμα δε σε φαντασιωθει και λιγο ο αλλος, ξερεις, ρουφοκαβλετα, μαλακια με καποτα, τετοια, δουλεια δε γινεται. Και επισης το προβλημα το βασικο ειναι οτι διαολε, μου αρεσουν αυτοι που μου αρεσουν και δεν μου αρεσουν αυτοι που αρεσω και γενικα ενα μπερδεμα. Και τελικα δεν ειναι δυνατον εγω, ΕΓΩ, που μπορω να ξεχωρισω μια Εμσιεμ απο δυο οικιστικα τετραγωνα μακρια, εγω, που ισως να ειμαι η εισηγητρια του κανονα μοδας #378 (δε φοραμε ταυτοχρονα πτι καρο καλτσες και μελανζε λαχουρ παντελονι ιππασιας οταν μας εχει καλεσμενους για γευμα ο λορδος Ασλιγκτον του Στραφολντσαηρ) να μην δειχνω το στυλ μου απο ανασφαλεια, απο βαρεμαρα, απο οτιδηποτε.

Ετσι λοιπον, ξεκινησα αλλαγη γκαρνταρομπας. Αγορασα το πρωτο μου λιτολ μπλακ ντρες προχτες, κατι καλτσες μεχρι το γονατο απο αυτες τις μπουρδελιαρες που φοριουνται με ζαρντινιερες (ή ζαρτιερες το λενε; Διαολε, παλι θα καταληξω να ποτιζω εσωρουχα και να χω μπουκαμβιλιες στο μπουτι.) και ημουν ΔΑΤ ΚΛΟΟΥΖ να παρω και κοκκινη λουστρινε γοβα. ΔΑΤ ΚΛΟΟΥΖ ΟΜΩΣ ΜΑΓΚΕΣ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΣΕ ΤΙ ΦΑΣΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΜΙΛΑΜΕ;

Και τωρα ολα αυτα θα τα φορεσω αυριο εκει και θα περασω καλα με τους φιλους μου και θα γουσταρουμε.

Εντωμεταξυ θυμηθηκα γιατι μου ηρθε αυτος ο τιτλος για το κειμενο χτες βραδυ, ειναι γιατι μολις τελειωσε ο Λαζοπουλος, του οποιου την εκπομπη ειδα για πρωτη φορα, νταξ συμπατίκ, δεν ειναι αυτο το θεμα μου ομως, αλλαξα καναλι και επεσα στους τιτλους τελους ενος ριαλιτι του μεγκα με κατι χοντρουληδες που περπατανε, την υπαρξη του οποιου ριαλιτι επισης αγνοουσα. Και επαιζε ενα τραγουδι του Κραουνακη και μετα σκεφτηκα οτι τους χοντρους τους εχουν ολοι για τον χαβαλε σε αυτη τη χωρα και πως μου ρθε μετα το σε θελω και εχω κουραστει που το χει γραψει ο Κραουνακης και το λεγε η Μοσχολιου και ραγιζαν τα μπετα, το βαλα και να το ακουσω που το εχω δυο φορες το σιντι προσφορα με το Διφωνο προ 8-ετιας, και ραγισε και η καρδουλαμ αλλα δεν ειχε σπασει τελειως, της εμελλε να ακουσει και αλλα την επομενη και εκει να δεις τι ακουσα η γυναικα, απο τον Σταματη στην Πεγκη γυρισε το ρεπερτοριο, τι θ'ακουσω ακομα απο σενα απορω -και απο σιγμα-, τα περιμενα ολα ομως οχι και αυτο, ρε συ σαν πολυ μεγαλη δεν εχει βγει αυτη η προταση, α κατσε να βαλω ενα καλο που μου πε ο Μαρκος εδω να ανταμειξω οποιον εφτασε σε αυτο το σημειο, πως λεγεται ο αγιος που ειναι ο προστατης των αιλουροειδων; Ο Αη of the tiger.

Σκεφτηκα λοιπον καθως ξαπλωσα, οτι οταν πεθανει ο Λαζοπουλος θα γινει λαικο προσκυνημα, σαν τοτε με τον Γεννηματα και τον Τριτση και τον Ριτσο και αναρωτηθηκα για ποιους αλλους θα γινοταν λαικο προσκυνημα αμα πεθαιναν, για τον Θοδωρακη να ναι καλα ο ανθρωπος, αυτος ομως ξερω πως δεν θα πεθανει αν δεν τον δω ζωντανα σε συναυλια να διευθυνει, γι αυτο καθε καλοκαιρι αναβαλλω να παω σε κονσερτο του. Και καλα απο αυτους που ξερω ηδη, αυτοι που στο μελλον θα ειναι σπουδαιοι; Που ειναι σειρουλα με μενα και δεν ξερω ποιοι ειναι διαολε να παω να τους πιασω κουβεντα, να τους πιασω γκομενους, να ειμαι στο κεντρο των εξελιξεων; Δηλαδη, ο Ιαν Κερτις ας πουμε, ακομα και σημερα ακουμε τους στιχους ενος 23χρονου που θα μπορουσε να ειναι ο πατερας μας, ποιος τον ηξερε τοτε να παει να πιει μια μπυρα μαζι του να του πει, πες μου ρε Ιαν τι σε προβληματιζει διαολε, να τη βρουμε την ακρη και μην ανησυχεις οσο υπαρχει μπυρα ολα θα πανε καλα. Καπως μου το πε ο Σαφας αυτο ετσι πιο επιστημονικα, με κατι audio books που ελεγε κατι ενας φιλοσοφος οτι το παρον δεν μπορουμε να το συλλαβουμε στις πραγματικες του διαστασεις και δεν συνειδητοποιουμε τις εξελιξεις οταν γινονται και κατι αλλα, αλλα δεν τα θυμαμαι, θα τον ξαναρωτησω και θα επανελθω.

Μετα ξαπλωσα και για να μην αρχισω παλι σκεψεις σκεψεις σκεψεις για ολα, ειπα να διαβασω για κανα μισαωρακι ενα βιβλιο που αγορασα επειδη δεν ηξερα τι να κανω με τις κοκκινες γοβες και ηθελα να κερδισω χρονο να το σκεφτω, οποτε και χωθηκα στο βιβλιοπωλειο. Καλα εντελως παρενθετικα, μολις μπηκα εκει μεσα, ξεχασα γοβες, στριγκακια, την καινουργια τη λογκσαμπ τη τσαντα με το καρο το σκωτσεζικο και την σταμπα που εχει εξαντληθει και ποπο συμφορα, τα ξεχασα ολα.

Αρχισα να διαβαζω. Πρωτη γραμμη, δευτερη, τρανταζομαι, απο τα γελια, δυο ωρες μετα εξακολουθω να κανω το ιδιο, σηκωνομαι, στελνω στον Μητσο, ρε Μητσο τι ειναι τουτος ρε που διαβαζω εχω λιωσει σου λεω. Το πρωι βρηκα μηνυμα στο κινητο μου, "Καλα ρε Missy, δεν ειπαμε οτι πηγες για αγορες ρουχων; Εισαι αξιο τεκνο του Γουντι. Τωρα θα γινεις ακομα πιο πνευματωδεις;"

Αυτο που θα ηθελα να του απαντησω αν δεν με ειχε παρει ο υπνος, το οποιο τελικα ειναι το ρεζουμε ολου αυτου του κατεβατου, ειναι οτι ο ακρατος βερμπαλισμος μου, η ακατασχετη και ασυναρτητη μπουρδολογια, η αλογιστη χρηση λεκτικων λαβυρινθων, ολα αυτα, για μενα, ειναι το μικρο μαυρο φορεμα του νου μου.

Και αυτο που διαβασες φιλε, ειναι για παρτη σου.




Misirlou Oubliez, 11:32 PM | torrent this | 21 falsettos |

jeudi, novembre 15, 2007

Ναι ρε, εχω blog (and I'm not afraid to use it).


Εναλλακτικος τιτλος κειμενου: Αλλα λογια να αγαπιομαστε.

Ηρθε η στιγμη να παραδεχτω δημοσια, οτι για πολλα χρονια, και μεχρι πριν λιγα λεπτα, οταν αντικριζα τη λεξη "layout" πιστευα πως αυτη προφερεται λαγιούτ και δεν εκανα αυτοματα την συνδεση οτι τελικα η λεξη ειναι η ιδια, η γνωστη στον υπολοιπο πλανητη ως λεη-αουτ. Εξευτελιστικο τουλαχιστον, το να το παραδεχομαι.

Περιεργως δεν θεωρησα οτι ξεφτιλιζομαι οταν πριν δυο χρονια ή παραπανω, εκει γυρω στα Χριστουγεννα θα τανε θαρρω, ειχε ερθει μια παλια μου συμμαθητρια με τον αντρα της τον αμερικανο σπιτι μου, μια σπανια επισκεψη, και ειχαμε πιει κατι λικερ και κατι ποτα και γενικα και καθομασταν και συζητουσαμε (*) πολλες ωρες στο καναπε και οταν σηκωθηκα να τους καληνυχτησω παρατηρησα-παρατηρησε-παρατηρησαν εναν κοκκινο ζουμερο λεκε στο κιτρινο καναπε ακριβως στο σημειο που καθομουν. Κανονικα θα επρεπε να ειναι εξευτελιστικο για μενα και να μην ξερω τι να κανω και πως να το χειριστω αλλα δεν ντραπηκα ουτε στιγμη, μου φανηκε πολυ it's okay no problem, και ο λογος που δεν τον εχω διηγηθει σε κανεναν ως τωρα ηταν γιατι δεν ηξερα αν θα καταφερνα να πεισω το ακροατηριο για την ψυχραιμια μου και ενταξει ο αληθινος λογος ηταν οτι δεν εμφανιστηκε μια γαμημενα καλη στιγμη να το διηγηθω.

Ποιος ειναι ο τελικος κριτης του πως θα πρεπει να νιωθουμε αν οχι ο ιδιος μας ο εαυτος; Και αν ο εαυτος μας εχει πλεχτει αλληλενδετα με την κοινωνια, τοτε κριτης ειναι η κοινωνια, και τελικα ποσο μεγαλη απογοητευση μπορει να ειναι το γεγονος οτι η ταινια που μολις ξεκινησε στο αλτερ τελικα οχι μονο δεν αποδειχτηκε σοφτ πορνο τυπου "Αορατος εραστης" παρα μονο μια αδιαφορη ταινια με τον Μπραντον απο το Μπεβερλι Χιλς, αλλα οι πρωταγωνιστες φιλιουνται και ανα 5 λεπτα με παθος μεν, χωρις γλωσσα δε. Οξυμωρο; Για ποιους ζουμε, αν οχι για μας;

Η πιο εξευτελιστικη στιγμη παντως για μενα ηταν οταν δεν ψηφισα τον Βασιλακη για προεδρο στο πανεπιστημιο, και καμια φορα που το σκεφτομαι ετσι αφηρημενη, τιναζομαι, κανω μια σπαστικη κινηση γιατι νομιζω οτι ειμαι παλι εκει και κανω την μαλακια και μετα κανω γκνιαρχ! και επανερχομαι και μετα τον παιρνω τηλεφωνο και του λεω καμια μαλακια. Και αυτο το θυμηθηκα επειδη σκεφτηκα αρχικα να γραψω ενα κειμενο για μια φιλη που αγαπω πολυ, που νιωθω οτι την αγαπη της την εχω κατακτησει, οτι σε μενα και μονο σε μενα, αντε και σε κανα δυο ακομα, δειχνει εναν εαυτο που ειναι δωρο, μυστικο για λιγους, ενας θησαυρος. Και αυτη την φιλη την εκανα στο πανεπιστημιο και μετα θυμηθηκα και τον Βασιλακη και μετα ειδα και μια φωτο που δεν επρεπε να δω και ενιωσα καπως και θυμηθηκα ασχημα πραγματα και τελος παντων.

Και γραφω τοση ωρα και σκεφτομαι δε μπορει, καπου θα καταληξω, κατι θα θελησω να πως μεχρι το τελος του κειμενου, γι'αυτο δεν γραφω και στο μπλογκ αλλωστε; Δυστυχως ομως με κυνηγαει ακομα η καταρα αυτης της περιοδου, να μην εχω τιποτα να πω, αλλα συναμα να θελω να ουρλιαξω και τοσα πολλα ασυνδετα μεταξυ τους. Πως στο διαολο να χωσω εδω μεσα την ασυνεννοησια γυρω μου; Και γιατι εξακολουθουν να φιλιουνται χωρις γλωσσα στην ταινια; Παω στοιχημα οτι το μισο καστ κατεληξε με λοιμωδη μονοπυρηνωση με το περας των γυρισματων.

Kαι τελικα πως ειναι δυνατον να μου αρεσει ο χαρακτηρας σου, αλλα οχι η συμπεριφορα σου;


Ασχετη φωτο; Χα. You'd wish

Και η πραγματικα ασχετη δηλωση: Πόκε, η επιδημια του συγχρονου διαδικτυακου πολιτισμου. Μπροστα του η πανουκλα μοιαζει σαν κριθαρακι στο ματι της Ελεν Κελερ.

(poke back / remove poke)

(*)μεταφραση για το αθηναικο κοινο: συζηταγαμε
Misirlou Oubliez, 2:02 AM | torrent this | 23 falsettos |