Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Στο σπιτι των γονιων εχουμε δορυφορικη, η οποια ειναι απιστευτο πραγμα. Δηλαδη πραγματικα, με νοβα, γρηγορο ιντερνετ και δυο τρεις δερματοστικτους καστορες να τριγυρναν ελευθερα μεσα στο σπιτι, δε βρισκω λογο να βγεις ποτε εξω απο αυτο. Ισως μονο οταν τελειωσουν οι καστοροτροφες και πεινασουν τα ζωντανα, αλλα και παλι, ολο και καποιον φιλο σου, απομειναρι απο την εποχη που χρειαζοσουν φιλους και κοινωνικη ζωη, θα αγγαρεψεις να σου φερει απεξω.

Εχει ουουου πολλα καναλια, οτι τραβαει η ορεξη του καθενος. Εμενανε, επειδη ειμαι και τριβια φρικ, μου αρεσουν αυτα τα επιστημονικα, τα ντοκιμαντεριστικα. Μπορω να βλεπω με τις ωρες. Παρατηρησα λοιπον, οτι ειναι μαθηματικα βεβαιο πως σε ενα απο τα τεσσερα-πεντε αυτου του ειδους, ανα πασα στιγμη της ημερας ή της νυχτας (δεν εχει σημασια, εισαι κλεισμενος μεσα, το φως του ηλιου δε φτανει εκει που εισαι, ολα ειναι ενα, ολα ειναι χρονος tv) θα πεσω πανω σε ενα ντοκιμαντερ για τον δευτερο παγκοσμιο πολεμο και καπου μεσα θα λεει κατι οπωσδηποτε για τον Χιτλερ. Μα για τις γυναικες γυρω απο αυτον, μα για τις τελευταιες μερες του πολεμου, μα για τις πρωτες, για το ολοκαυτωμα, για τον Τσερτσιλ, για τα παντσερ, ισως, δεν ξερω δεν ειμαι σιγουρη, μπορει και να το ονειρευτηκα απλως το παρακατω και να μου κλεψει την ιδεα καποιος δαιμονιος παραγωγος που διαβαζει τωρα, ισως λοιπον να ειδα και ντοκιμαντερ μαγειρικης με συνταγες για αυθεντικη γερμανικη στρατιωτικη μπομποτα και τα αγαπημενα μαντολατα του Φιρερ. (χμ, ή μηπως ηταν παστελια;)

Διαπιστωνω μια ολοκληρη βιομηχανια θεαματος στημενη γυρω απο τον Χαηλ, ο ανθρωπος ειναι μια μηχανη δολαριων, απορω πως δεν το εχει σκεφτει καποιος ποπ αρτ καλλιτεχνης να τον βαλει να μιλαει και να φτυνει δολλαρια (μαλακα καλλιτεχνη που με διαβαζεις τωρα, οποιος και να σαι,αμα το δω αυτο σε καμια ντιστροη Ουλαν Μπατορ, θα ερθω να σε χεσω).

Ισως, τι να πω, ισως ο τυπος να την ψιλιαστηκε και να σκηνοθετησε τον θανατο του, ισως λεω, δε ξερω με σιγουρια, και τωρα να ειναι καπου αραχτος με τον Ελβις, με μαλι ντεκαπαζ και γυαλια γκραουτσο μαρξ για ξεκαρφωμα, να πινουν Μοχιτος και να εισπρατουν απο τα δικαιωματα.

Θυμηθηκα τωρα καθως εγραφα, μια σκεψη που ειχα κανει, τοτε με τον πολεμο στη Γιουκοσλαβια και τοτε με τον Ιρακ πιο πολυ, που οι Γαλλοι και οι Ρωσοι δε γουσταραν και πηγαιναν κοντριτσα στις Ενωμενες (εβιβα δημοτικοσμος) Πολιτειες, μαγκες κι ετσι. Σκεφτομουν λοιπον, οτι αν ξεσπασει ο τριτος παγκοσμιος πολεμος και βρει τις πρωην χωρες της Ανταντ και μετεπειτα των συμμαχων, τι θα γινουν τοσες ταινιες, με τον Πέλε και τον Σταλον', τον Στιβ Μακουην, οι απειρες κοπιες που μοιραστηκαν με τις εφημεριδες τοσα χρονια του Στρατιωτη Ραηαν, αμαν τι θυμηθηκα, το βιντεο ρε, το βιντεο απο το ΑΜΑΝ, το "Δεν ειμαι ο Ραηαν, ο Μπραηαν ειμαι", ακομα και αυτο, παναγιτσαμ΄, ολα αυτα θα παροπλιζονταν, θα επρεπε να καταστραφουν επειδη οι ισορροπιες θα αλλαζαν αρδην. Ουτε να το σκεφτομαι δε θελω πραγματικα.

Κατι αλλο ηθελα να πω τωρα, επ' αυτου, σηκωθηκα για κατουρημα και γυρισα και το ξεχασα. Σκεφτηκα ομως κατι πολυ αστειο, αν ειναι δυνατον τετοιες ωρες αστεια, το βραδυ της χειροτερης μερας στην επαγγελματικη μου ζωη, και που να ξημερωσει και η αυριανη, που ειμαι εγω τωρα να με κλαιν οι ρεγγες να θελω να πατησω το γαμημενο το ρισετ σε ολα, και να μην το βρισκω που ειναι, και τελος παντων. Ποπο, ενω εγραφα τις παραπανω γραμμες, ξεχασα το αστειο που σκεφτηκα ενω κατουρουσα. Τραγικη.

Και ηρθαν και αλλα κερασακια στην τουρτα απο σκατα που μου εκανε δωρο η ζωη (και το χειροτερο ειναι οτι εγω την παρηγγειλα ετσι), αλλα ενταξει τι να λεει, για να λεω τετοια ειμαι τωρα; Θελω να πω ενταξει, με τοσα που εχω ακουσει και εχω δει, πρεπει να ειμαι και πολυ δυνατος ανθρωπος και γαμω δηλαδη, που εχω τη δυναμη και βγαινω ακομα απο το σπιτι και δεν ειμαι κλεισμενη με το γρηγορο ιντερνετ και τη νοβα που ελεγα παραπανω. (Υπενθυμιση προς τον εαυτο μου: μηπως να παραγγειλω καστορες αυριο;)

Α, ασχετο, με τρακαραν την Παρασκευη το πρωι, παραβιασε ενας το στοπ και επεσε στην πορτα μου που οδηγουσα με δυναμη, καλα ειμαι, ενταξει ο Βασιλακης εχει παθει χειροτερα, χτυπησε με την μηχανη αυτος το ιδιο βραδυ, λαμες και τετοια, πονος, πονος πολυς,ενταξει ολα καλα θα πανε ομως, και θα γινει και ο γαμος ρε παιδια μη μασατε. Α, επισης μεσα στις γιορτες, μου σπασαν το αμαξι και με κλεψανε, ακομα εχω τα κρυσταλλα στο πισω καθισμα, ενταξει θα τα καθαρισω μια και καλη μετα το συνεργειο. Αλλα ενταξει την αλλη μερα πηρε ενας τηλεφωνο, με το παραξενο ονομα Θωμας Σκουληκας και ειπε οτι βρηκε τα πραγματα και καλα,(χαρτοφυλακα, σφραγιδα και το μπλοκ με τα βερεσεδια μου) και πηγε και το πηρε ο μπαμπας, του εδωσε και 10 ευρω γιατι ηταν τζανκι, ενα ερειπιο, ολα καλα. Ενταξει λογικο, δεν βρηκαν ουτε centy μεσα απο λεφτα, κριμα κιολας. Επισης οταν πηγα να δηλωσω τη ζημια στο τμημα, και καλα μηπως παρω τα λεφτα απο την ασφαλεια (αρχιδια πηρα) ενας γερμανος πριν απο μενα ειχε παθει το ιδιο και το δηλωνε και δηλωσε οτι του κλεψανε λεει λαπτοπ και λεφτα και βιζες και ολα και γενικα μεγαλο φουσκο, ε κι εγω δηλωσα οτι μου εκλεψαν υπαρχοντα αξιας 5.000 ευρω. Ετσι το ειπα αυτο, για γουστο, που ελεγε και ενας μαραθωνοδρομος.

Και αφου λεμε και ασχετα, ας πω και αυτο, με ρωτησε καποιος, δε θυμαμαι ποιος, οκ θυμαμαι, αν εχω μυστικα, και αναρωτηθηκα πολυ γιατι οκ ειχα μυστικα, αλλα ολα ηταν με καποιον παροντα ή μου το ειχε πει καποιος αλλος, δηλαδη ανα πασα στιγμη μπορει ο αλλος να ραγιζε υπο το βαρος φριχτων βασανιστηριων (υποχρεωτικη παρακολουθηση ελληνικων δραματικων σειρων) και να επαυε να ηταν μυστικο. Δεν εβρισκα κατι που να ηταν δικο μου, να το εχω κανει κρυφα και να το ξερω μονο εγω. Αλλα ενταξει το βρηκα. Εχει πολυ πλακα.Οκ. Δεν προκειται να το γραψω, τραβατε παρακατω.

Και τωρα, ενα απο τα πραγματα που με εμαθε η ζωη: