Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Εκεινη την ημερα λοιπον, πηρα τηλεφωνο κατι παιδια που ηταν να παμε μαζι Παρο για το τριημερο του Αγιου Πνευματος, και τους ειπα πως δε θα παω λογω φορτου εργασιας και κατι τετοιες πιπες. Και μιλαμε για εισιτηρια αγορασμενα, ολα κανονισμενα ετσι;Και τοτε αυτοι μου ειπαν να παω να γαμηθω, οτι ειναι πουστια που το ακυρωνω τελευταια στιγμη, βεβαια μετα διευκρινισα οτι θα τους πληρωσω το ακτοπλοοικο και ηρεμησαν και μου ειπαν ολα καλα, παμε στον Βερτη στα μπουζουκια να το καψουμε την Παρασκευη το βραδυ;

Αλλα μετα ειχα σπαστει γιατι τετοια λογια δε τα λες σε φιλους και τους ειπα ακυρος ο Βερτης αμα θελετε παμε σε ενα σουσι μπαρ που δεν εχω ξαναπαει να δοκιμασουμε. Και συμφωνησαν αλλα εγω ειχα το αγχος αν θα βρω κατι να φαω γιατι κανω μια θεραπεια για τα δοντια και οσο την κανω δεν πρεπει να τρωω χρωματιστα φαγητα, πχ χαμομηλι και πατζαρια και δεν κανει να χρησιμοποιω ουτε στοματικο διαλυμα γιατι θα εχω εμβελεια 15 μετρων μετα (θα εχω γινει bluetooth) Αλλα αυτη η ηλιθια η μανα μου ενω της το ειπα για τα φαγητα, πηγε και εφτιαξε πατζαρια και τα τρωγανε οικογενειακως κατω απο τη μυτη μου και εγω ουτε καφε ειχα πιει επειδη δεν εκανε ουτε καπνιζα επειδη επισης δεν εκανε, ουτε τιποτα δεν εκανα γιατι μπορει να μην εκανε, φοβομουν για τα δοντια και ειχα κατι νευρα αστα να πανε. Ειχα και προεμμηνοροικο επισης, μιλαμε χαμος, δεν με πλησιαζε ανθρωπος.

Τελος παντων απο την συγχιση, ξαπλωσα λιγο να χαλαρωσω στον καναπε του γραφειου και σινς δεν ειχα πιει καφε με πηρε ο υπνος για τα καλα. Κοιμηθηκα σαν ζωο 4 ωρες και ξυπνησα απο την πεινα μου. Τι να φαω ομως; Ολα εβαφαν τα δοντια μου, και λυπομουν τις ωρες που ειχα περασει στη καρεκλα του οδοντιατρου να λυσσαω απο την λυσσα (προφανως) και κυριως σκεφτομουν το στρασακι που ειχα κολλημενο τοσα χρονια στα δοντια μου και το εβγαλα γι αυτη τη θεραπεια, δεν ηθελα να παει στραφι η θυσια του. Μπορει απλα να ηταν και η ματαιοδοξια μου που μιλουσε, να ειχα την εντυπωση οτι τοσο καιρο ειχα καποια αξια φορωντας το αυτο στα δοντια και οτι ξερω γω, ημουν και η πρωτη γκομεναρα και ολοι με θελανε γι'αυτο, τα ειχε πει και ο Καβαφης στο ποιημα του, δεν ξερω ποιο ποιημα ειναι ακριβως, αλλα το θεμα ειναι καβαφης-φρεντλι, θα μπορουσε να ειναι το εξης

"Η ματαιοτης της γυναικος
την καθεστησε με πονους εις στα δοντιαν της,
και μετα δυο νεοι με κοιλιακους και ωραια σωματα
συναντηθηκαν και ανταλλαξαν βιαστικες κουβεντες παθους
στον προθαλαμο του οδοντιατρου,
τι σκεφτοσουν λοιπον Θρασυβουλε,
και εβαλες πονο και στρασακι στη ζωη σου?"

Πεινουσα λοιπον και τι να φαω; Οπως ηδη εχω πει παραπανω, μπλα μπλα μπλα τα δοντια βαφουν μπλα μπλα θεραπεια μπλα μπλα οχι καφεδες μπλα μπλα τσιγαρο μπλα μπλα μπλα, και τελικα επειδη ειμαι μηχανικος και ο ρολος μου ειναι να δινω λυσεις, ευρηκα βαγιανη και πηρα κατι κρουσαν με γεμιση βανιλια. Ενταξει κατοχυρωθηκε παιδια τι να λεμε, τα σπαει το τυποποιημενο τουτο προιον, ασε που και να βαφει τα δοντια καλο θα κανει γιατι ειναι σαν το λευκο#21της βερνιλακ (= το αντιστοιχο white sensation της βιβεχρωμ) η κρεμα του.

Τελος παντων για να μην μακρυγορουμε, μια μερα πριν τα γενεθλια του Καντονα, ειδα τον τελικο Μιλαν Λιβερπουλ με δυο φιλους μου και κερδισε η Μιλαν οπως ξερετε. Και σε μια φαση που εβγαλε καρτα στο Γκατουζο ο πιανιστας, κοιταμε το ριπλει και λεει ο ενας φιλος μου, αυτο στην Αγγλια δεν ηταν τιποτα γιατι ειχε βρει πρωτα μπαλλα, και μετα σκεφτηκαμε και συμφωνησαμε οτι ενταξει στην Αγγλια και τραπεζα να ληστεψεις αν εχεις βρει μπαλλα πρωτα δεν ειναι τιποτα. Και επισης ετσι που εδειχνε τον Βερνικο και τον Stelios και καλα αμερικανια με τους παρουσιαστες, του τυπου "Εχεις δει κατι τετοιο ποτε Μπομπ?" "Οχι Πατρικ, ποτε στην καριερα μου", και μετα δεν ξερω τα ονοματα μας θυμισαν τον Μπομπ ο σφουγαρακης και μας επιασε αμοκ και λεγαμε συνεχεια "Δεν ειμαστε ασχημοι Πααααατριιιικ! Απλα...ΒΡΩΜΑΑΑΜΕΕΕ" με τη φωνη του Μπομπ και γενικα γελουσαμε πολυ και εγω δεν εκανε να πιω μπυρα επειδη βαφει και μετα εγω επινα ενα κρασι λευκο και ηπια σχεδον ολο το μπουκαλι και νομιζω πως ζαλιστηκα αλλα ενταξει το σπιτι μου ηταν κοντα και δεν υπηρχε προβλημα φαγαμε και μια πιτσα με παστρουμα και απο τοτε το κατουρο μου βρωμαει παστρουμα εδω και μια βδομαδα, οκ δεν επρεπε να το γραψω αυτο αλλα ενταξει τι να λεει, ολα τα μοιραζομαστε και τη δοξα και τα λεφτα και ενταξει τι να λεει, λες και θα στε εκει οταν κατουραω. Μετα το τελος του αγωνα λουφαξαμε στους καναπεδες και καναμε τις απολυτως απαραιτητες κινησεις, γιατι η εν λογω παστρουμοπιτσα ειχε καθησει σα ναρκη στα στομαχια μας και καθε κινηση μπορει να ηταν η τελευταια και να ανατιναζομουν και να εξυνε μετα η μανα μου για κανα μηνα παστρουμα απο τον ξενο τοιχο να μαζεψει αρκετη ποσοτητα απο μενα για να μου κανει την κηδεια. Σκεφτηκα οτι ωραια θα ηταν ενα γλυκακι αλλα δεν ειχαμε γιατι εγω η γαιδουρα πηγα σουπερ μαρκετ πριν τον αγωνα και πηρα κατι σακουλακια πατατακια για να τα φαμε πριν τον αγωνα και γιατι αργησαν αυτες οι πιτσες που σου περιεγραψα πριν. Και διαολε, το σκεφτηκα να παρω κανα νιρβανα οικογενειακο να το φαμε με τα παιδια, αλλα μετα ειπα "μπα ασε", βασικα για την ακριβεια ειπα "μπα ασε, και πατατακια θα τους παω και το καλο κρασι και μαλιστα παγωμενο (αλλο αν το ηπια μονο εγω) και μπυρες δυο κουτακια ενταξει γιατι να παρω και παγωτο", μετα ομως αυτο το εκτρωμα που φαγαμε πολυ το λιμπιστηκα ενα γλυκακι παγωτακι για την χωνεψη. Τελος παντων να μαθω να ειμαι τσιπισα.