Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

.....................................................................................................................

Καθεσαι καλα; Αναπαυτικα; Ναι; Ωραια. Na ξεκινησουμε λοιπον, τι λες; Ναι; Ωραια. Πες μου, πως λεγεσαι;

Με λενε Kausel, Kausel Christian Kamp. Κανενας ομως ποτε δε με φωναξε με το ονομα μου. Ολοι με ξερουν ως Κοκκινοσκουφιτσα. Εξαιτιας την ηλιθιας της μανας μου. Που απο τοτε που της ειπε ο γιατρος να βρει ενα χομπι για τα νευρα της για να ξεπερασει το διαζυγιο της, αρχισε το πλεξιμο και με εντυνε με ηλιθια πλεκτα. Πουλοβερ, ζακετες και σκουφια. Κυριως σκουφια. Ολα ιδια μεταξυ τους. Και ολα σε χρωμα πρασινο γιατι ειχε παει στο praktiker και ειχε αγορασει ενα τεραστιο καρουλι πρασινης κλωστης επαγγελματικο. Αν πλεκοταν ολο αυτο, θα εβγαζε ολο το χειμερινο εμπορευμα της μπουτικ του Παναθηναικου. Και δεν εφτανε που με εντυνε με ηλιθια πλεκτα με σχεδια απο το burda (ονομα και πραμα), ειχε και δυσχρωματοψια και νομιζε οτι ηταν κοκκινα αυτα που μου επλεκε. Αλλα δεν το παραδεχοταν. Και την κοροιδευαν γι'αυτο οι γειτονες. Βασικα την κοροιδευαν κοροιδευοντας εμενα. Κοκκινοσκουφιτσα. Και οταν προσπαθουσα να της εξηγησω επεμενε οτι ηταν κοκκινα και εκλαιγε οτι την αμφισβητω και οτι ειχε αποτυχει σαν μητερα. Και καλα αυτο, επεμενε ομως να με παιρνει στη θυρα 7 ετσι ντυμενη στα πρασινα οποτε πηγαιναμε γηπεδο, στη θεση του μπαμπα, που μας ειχε παρατησει και μας ειχε αφησει με ενα διαρκειας του ολυμπιακου οικογενειακο και ενα βαρελακι με κρασι το οποιο δεν πινοταν κιολας γιατι ειχε φυγει πριν του ριξει τα χημικα. Απορω ακομα πως γλυτωσαμε το ξυλο τοτε στο ντερμπι με την Κερκυρα. Και γιατι δεν χρησιμοποιουσαμε το κρασι ως μπαλσαμικο για τις φακες...

Θες να μας μιλησεις λιγο ακομα για τη μητερα σου Kausel;

Ναι βεβαιως, συγγνωμη. Που λετε η μητερα μου ειχε παραιτηθει τελειως απο τη ζωη, απο μενα, απο ολα, μονο επλεκε, και πηγαινε γηπεδο, στη θεση του μπαμπα. Και καμια φορα εφτιαχνε σπανακοπιτα. Α ναι, σπανακοπιτα, αλλα εβαζε κοκκινο λαχανο μεσα επειδη δεν τα ξεχωριζε. Ξερετε τα ματια της...

Ξερω Kausel, μου το ειπες πιο πανω.

Α, ναι συγγνωμη, οποτε εφτιαχνε σπανακοπιτα με εστελνε και στη γιαγια να της παω μερικα κομματια. Εμενε κοντα η γιαγια, αλλα εγω το εκανα ολοημερη εκδρομη. Καθομουν στη γιαγια μου ολη τη μερα και μου ελεγε και ιστοριες απο τοτε που δεν ειχαν internet και ηταν πολυ τρομακτικες μερες, εννοω να μην τσεκαρεις τα mail σου καθημερινα και να βρισκεις δυο τρια mail με θεμα "ΑΡΚΑΣ! ΚΟΡΥΦΑΙΟ!", τρομακτικο ε; Και οταν ημουν και πιο μικρη, η γιαγια με αφηνε και επαιζα και με τα βυζια της αρκει να μην απομακρυνομουν πολυ, μεχρι καπου να μπορει να με βλεπει, αχ η γιαγια. Η γιαγια...

Μιλησε μου γι' αυτες τις εκδρομες Kausel.

Ναι βεβαιως, ηταν πολυ ωραια, γιατι επαιρνα το μετρο για να παω στη γιαγια και μου αρεσε να λεω ενα ανεκδοτο στο εαυτο μου, για το μετρο, εγω το ειχα βγαλει, οτι ηταν ενας κυριος και μια κοπελα και καλα, φανταστικοι, δεν υπηρχαν, και να συζητανε μεταξυ τους και να λεει ο κυριος στη κοπελα, "Φαινεσαι πολυ εξυπηρετικη κοπελα και εχω μαθει οτι διευκολυνεις πολυ κοσμο καθημερινα, πως ειπαμε οτι λεγεσαι;" "Δαφνη Σεπολια, κυριε" να απανταει το κοριτσι και εγω γελουσα μονη μου, και απο τα γελια εχανα τη σταση που επρεπε να κατεβω. Και ενα αλλο σκεφτομουν να ειναι παλι αυτος ο κυριος και...

Kausel πολυ καλο το ανεκδοτο σου, ειμαι σιγουρος οτι και το αλλο θα ειναι πολυ καλο, αλλα θες να μου πεις για τις εκδρομες;

Ναι βεβαια, να μια φορα θυμαμαι, σε μια εκδρομη, πιο συγκεκριμενα, την τελευταια φορα που της πηγα σπανακοπιτα, που αποφασισα να περασω απο το δασος μηπως και συναντησω τον κυνηγο.

Ποιος ειναι ο κυνηγος; Περιεγραψε τον.

Οχι. Ειναι δικος μου.

Σε παρακαλω Kausel δεν στον παιρνει κανεις. Μονο πως ηταν να μου πεις.

Ενταξει, ο κυνηγος ειναι ενας ωραιος αντρας που κυνηγουσε στο δασος και καμια φορα τον εβλεπα απο μακρια και μου αρεσε. Εμοιαζε και με τον μπαμπα νομιζω...

Και τι εγινε σε αυτη την εκδρομη που λες;

Ε να περπατουσα και μαζευα λουλουδια να τα παω στη γιαγια να φτερνιστει επειδη ειναι αλλεργικη και να της φυγει η μασελα να γελασω. Αλλα εκεινη την ημερα κατι εγινε διαφορετικο. Συναντησα ενα λυκο.


Λυκο;

Ναι λυκο. Και με ρωτησε που πας κοκκινοσκουφιτσα.


Μιλουσε ο λυκος;

Ναι μιλουσε και ηξερε το ονομα μου, μαλλον ειχε ακουσει τους γειτονες να με κοροιδευουν ή ηταν κανενας συγγενης απο το σοι του μπαμπα που ηταν απο τον Καναδα και οπως ξερετε απο τον Καναδα καταγεται και ο Wolverine. Και εγω του ειπα οτι παω στη γιαγια μου. Και μετα τον αποχαιρετησα. Η γιαγια...

Και μετα τι εγινε;

Εφτασα στο σπιτι της γιαγιας και ανοιξα και την ειδα στο κρεβατι. Αλλα δεν εμοιαζε καθολου με τη γιαγια μου. Εννοω φορουσε τα ρουχα της, ακουγοταν σαν τη γιαγια μου, με αγκαλιασε οπως η γιαγια αλλα δεν ηταν αυτη. Ηταν καπως εμ, ζωωδης. Και αυτο με παραξενεψε. Οχι πως δεν βρωμουσε ετσι κι αλλιως σαν βρεγμενος σκυλος η γιαγια, αλλα ηταν παραπανω απο το φυσιολογικο.


Και τι εκανες.

Αρχισα να ουρλιαζω πολυ δυνατα γιατι καταλαβα οτι ηταν ο λυκος που ειχε τρεξει και ειχε αντικαταστησει τη γιαγια μου και την ειχε φαει. Και μετα, δεν θυμαμαι, ολα σκοτεινα, μετα η γιαγια μου με εφαγε μαλλον.

Και μετα τι εγινε;

Ε μετα σκοταδι για πολυ ωρα, και οταν ξυπνησα ξαφνικα ημουν στο κρεβατι της γιαγιας, το κουφαρι του λυκου ηταν στο πατωμα μεσα σε αιματα, φορουσε ακομα τα ρουχα της γιαγιας, και διπλα μου ηταν ο κυνηγος. Καπνιζε. Δεν φορουσε μπλουζα. Παραξενευτηκα. Και μετα κοιταξα καλυτερα τον λυκο και δεν ηταν ο λυκος πια, ηταν η γιαγια μου. Η γιαγια μου...
Και μετα κοιταξα και τα χερια μου, αιματα παντου, και κοιταξα και τον κυνηγο, εμοιαζε με τον πατερα μου, τριχωτος, κοιταξα ξανα τα χερια μου, αυτα πηραν δικια τους ζωη, δεν ημουν εγω και μετα, μετα πηρα το οπλο του και τον πυροβολησα, οχι εγω, τα χερια μου, δεν ημουν εγω, εγω απλως κοιτουσα. Ειχε σκοτωσει τη γιαγια μου, και οταν πηγα να του δωσω τη τελευταια σφαιρα τον ειδα γελουσε, εφτυνε αιμα και γελουσε "Πορνη, σου αρεσει να σκοτωνεις ε; Σου αρεσει να πηδιεσαι και να σκοτωνεις ε; Εισαι καλυτερη απο τη μανα σου να ξερεις, και στο θανατο και στο γαμησι" Και μετα μπαμ, του εριξα, οχι εγω, τα χερια μου, και μετα το σκουφακι μου εγινε κοκκινο. Απο το αιμα. Κοκκινο... Η γιαγια μου...

Ευχαριστω Kausel, θες να ξεκουραστεις λιγο; Θες να σταματησουμε για σημερα; Ναι; Ωραια.

Αδερφη, αδερφη, ελατε να παρετε την Kausel. Τελειωσαμε για σημερα.

..................................................................................................

Σημειωσεις του Δρ. ψυχολογου Charles Perrault,απο μια συναντηση με την Κausel, αυτοαποκαλουμενη και ως Κοκκινοσκουφιτσα.

• Δεν εχει επιγνωση του διπλου φονικου που εχει διαπραξει.

• Αρνειται οτι ηταν η ιδια, κλασσικη περιπτωση depersonalisation disorder.

• Πιθανον να εμφανιζει την παραισθηση Fregoli διοτι εβλεπε παντου τον λυκο.

• Γιατι λυκος; Αρχεγονο συμβολο, πιθανος εξωστρακισμος της κακιας πατρικης φιγουρας.

• Πιθανον ομως απο τα λεγομενα των γειτονων της γιαγιας, το θυμα να μην ειχε διαυγεια πνευματος και να μιλαμε για ομαδικη παρακρουση (folie á deux) και η γιαγια να πιστευε οντως πως ειναι λυκανθρωπος και να της μετεδωσε τη πεποιθηση της.

• Αν αυτο ισχυει μιλαμε για κλασσικη περιπτωση ενος family nexus που παγιδευσε τη μικρη στις παραισθησεις της.

• Και αν αυτο ισχυει, γιατι την ημερα της κρισης και του φονικου δεν την αναγνωρισε; Γιατι επεμενε οτι αντικατασταθηκε με το λυκο; Μηπως πασχει απο συνδρομο capgras;

• Οσον αφορα το τροπο θανατωσης της γιαγιας, το ξεκοιλιασμα ισως ειναι ισχυρη ενδειξη piquerism.

• Πιθανον να υπαρχουν ευθυνες της μητερας για εκθεση ανηλικου σε κινδυνο.

• Ο κυνηγος τι ρολο βαραει; Γιατι λεει πως γνωριζε την μητερα; Και γιατι επελεξε να τον βλεπει σαν κυνηγο; Μηπως η δραστρια ειναι φαν της holly hunter; Δε λεω, κι εμενα μου αρεσε σε αυτη τη ταινια, αλλα δε βλεπω λογο να γινεται ψυχωση η συγκεκριμενη ηθοποιος σε καποιον εκτος επαγγελματος. Και αν ισχυει αυτο τελικα, γιατι το καλαθι της Κοκκινοσκουφιτσας με την σπανακοπιτα (κοκκινολαχανοπιτα) δεν ηταν μαρκας hunter;

Τελος παντων, δεν ξερω απο τι τελικα πασχει η δραστης, αλλα σιγουρα δεν ειναι σε θεση να δικαστει και αυτο θα εισηγηθω. Και να θυμηθω να ακουσω στο μαγνητοφωνακι πως ειπε αυτο το καλορε η so called Κοκκινοσκουφιτσα με το Δαφνη Σεπολια, να το πω το βραδυ στο καρε στον civil και τον κλεαρχο.

.....................................................................................................................


Σημειωσεις της Δρ. Παιδοψυχολογιας Μαρας Σ., πανω σε μια εκθεση που εγραψε η ασθενης της Μisirlou Oubliez με θεμα "Ενα παραμυθι".

• Μιλαμε η κοπελα has gone bananas

• Κλασσικη περιπτωση hypergraphia blogger disorder

• Να θυμηθω αυτο το καλορε που εγραψε η so called blogger με το Δαφνη Σεπολια να το πω το βραδυ που θα παω για κρασι με τις Καττινες στο Rosebud

......................................................................................................................