Chantez à l'âne, il vous fera des pêts

Στη συναυλια των ντηπές δεν πηγα τελικα. Αυτό έγινε διότι δεν βρηκα παρεα.

Νιωθω λιγο looser όταν σκεφτομαι ότι ισως δεν εχω βρει εστω έναν ανθρωπο που να μοιραζεται τα ιδια παθη με μενα (στη μουσικη, τον κινηματογραφο, το sudoku). Βεβαια μια συναυλια αν το καλοσκεφτεις δεν είναι και τιποτα σημαντικο, και τελικα δεν αποτελει αποδειξη φιλιας αν εχεις την ιδια δισκοθηκη (και σιγουρα δεν βοηθαει αν εχεις τον ιδιο γκομενο) με καποιον.

Ισως τελικα θα επρεπε να παω μονη μου, προς επιβεβαιωση του ρητου που λεει ότι
«Απεναντι
1. στην τεχνη,
2. τον θανατο
3. και το χεσιμο
ειμαστε μονοι μας».

Διοτι αν το ειχα ακολουθησει,

1. θα ειχα δει depeche mode, tiger lillies, pulp, manu chao, james, την "κατσαριδα", την εκθεση του escher και ένα σωρο ακομα προσωπικων cultural references.
2. θα ειχα παψει να μπαινω στο αυτοκινητο του φιλου και γκαζοφονια Γ. (ομαδικη αυτοκτονια).
3. θα κλειδωνα την πορτα του μπανιου.

αν είχα διαβάσει το ποστ σου γρηγορότερα θα σε είχα στείλει με τους φίλους μου. Τους οποίους δεν μπόρεσα να συνοδεύσω επειδή δούλευα.
γουόρκ σακς

Μερσι gelial!
Για να σε ευχαριστησω για τις καλες σου προθεσεις,σε 5 χρονια που θα ξαναερθουν θα σε κερασω v.i.p. εισιτηριο μετα χοτ-ντογκιου και μπυρος